Witold Adamiec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Witold Adamiec (ur. 8 sierpnia 1945 w Policznej, zm. 22 października 2004 w Warszawie) – polski publicysta, długoletni pracownik Biblioteki Narodowej.

Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim w 1970. W latach 1973–2001 był adiunktem w Instytucie Książki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej. Na początku jako asystent, a następnie kierownik Sekcji Księgozbiorów w Zakładzie Badań Czytelnictwa. Zajmował się problematyką organizacji i uzupełniania księgozbiorów bibliotek publicznych oraz księgarstwem. Był wieloletnim wykładowcą w Centrum Ustawicznego Kształcenia Bibliotekarzy.

Pod zbiorowym pseudonimem Jan Wit (Janusz Ankudowicz, Witold Adamiec) był autorem tłumaczenia książki Zinowjewa Apologia praktycznego nierozumu. Książka ukazała się w tzw. drugim obiegu nakładem radykalnej organizacji podziemnej – Grup Politycznych „Wola”.

Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-X-3-10-11)^[1][2].

• Spis książek, które powinny być stale i w odpowiedniej postaci dostępne w księgarniach i bibliotekach, BN, Warszawa 1983.
• Główne problemy uzupełniania księgozbiorów w latach siedemdziesiątych, BN, Warszawa 1989.
• Policzna – by czas nie zaćmił i niepamięć, Sycyna 2004.

• „Biuletyn Informacyjny Biblioteki Narodowej”, nr 4/171/2004
• Bibliografia publikacji pracowników Instytutu książki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej 1955–1995, opr. E. Chwalińska, M. Dobrowolska, Warszawa 1997, s. 31–37, 189.