French
DeutschWitold Stankiewicz (1896–1940) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | I zastępca dowódcy |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
Witold Stankiewicz[a] (ur. 18 czerwca 1896 w Zamościu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 czerwca 1896 w Zamościu, ówczesnym mieście powiatowym guberni lubelskiej, w rodzinie Bolesława[2][3]. Uczestnik wojny z bolszewikami[3]. 28 lutego 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 13 pułku ułanów w Nowej Wilejce[5][6][7][8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 389. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[9][10][11]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1928 i 27. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[12][13][14]. 2 listopada 1928, „złożeniu egzaminu wstępnego z dobrym postępem i odbyciu przepisanego stażu liniowego”, został przeniesiony służbowo do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1928–1930, z równoczesnym przeniesieniem macierzyście do kadry oficerów kawalerii[15][16][17]. Z dniem 1 listopada 1930, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Brygady Kawalerii „Poznań” na stanowisko oficera sztabu[18][19][20]. W listopadzie 1932 został przeniesiony do 1 pułku pancernego w Poznaniu[21]. Wiosną 1934 został przeniesiony z 1 batalionu czołgów i samochodów pancernych w Poznaniu do Dowództwa Broni Pancernych w Warszawie[22]. Prezydent RP nadał mu stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[23][24]. W marcu 1939 pełnił służbę w 3 batalionie pancernym w Warszawie na stanowisku I zastępcy dowódcy batalionu[25].
W nieznanych okolicznościach, po agresji ZSRR na Polskę (17 września 1939), dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie Starobielsku[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[3]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[26]. Figuruje na tzw. liście Gajdideja (poz. 3160)[27].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[28]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[29].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych dwukrotnie[14][30]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[31][30]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej – 3 marca 1926[32][33]
- Odznaka „Znak Pancerny” nr 809 – 11 listopada 1935[34]
4 grudnia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 625, 685, 1617.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-24].
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 511.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921, s. 386.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 256.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 625.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 565.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 302.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 172.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 685.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 608.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 54.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 352.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 152.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 366.
- ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 91.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 64, 85.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 286.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 152, 496.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 421.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 161.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 381.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131, w marcu 1939 zajmował 11. lokatę.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 792.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Gajowniczek 1993 ↓, s. 311.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-12-20].
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1935, s. 21.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926, s. 71.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-24].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 124.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Zuzanna Gajowniczek. Lista starobielska, cz. II. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (143), styczeń–marzec 1993. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.