Wołodymyr Luty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wołodymyr Luty
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Mykołajowycz Luty

Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1962
Dniepropietrowsk

Wzrost

188 cm

Pozycja

napastnik/pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1979–1989 Dnipro Dniepropietrowsk 250 (51)
1990–1991 FC Schalke 04 45 (9)
1991–1992 MSV Duisburg 36 (6)
1992 Bursaspor 2 (0)
1992–1993 VfL Bochum 3 (0)
1993–1994 Rot-Weiß Oberhausen 6 (0)
1993–1994 SpVgg Unterhaching 10 (6)
1994–1996 FSV Salmrohr 43 (5)
1996–1997 FC Wittlich ? (?)
1997 Dnipro Dniepropietrowsk ? (?)
1997–1998 Preußen Kolonia ? (?)
1998–1999 FC Bad Honnef ? (?)
1999–2001 Junkersdorf Kolonia ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986–1988  ZSRR olimpijska 12 (3)
1990  ZSRR 3 (1)
1992  WNP 3 (0)
W sumie: 18 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2003–2004 Blau-Weiß Brühl
2004–2006 Fortuna Bonn
2007 Lokomotiw Moskwa (asystent)
2010–2011 FK Rostów (asystent)
2011 FK Rostów (p.o.)
2013 Nistru Otaci
2013 Rapid Ghidighici
2014–2015 Saxan Ceadîr-Lunga
2016 FK Tarnopol (wicedyrektor sport.)
2016 SK Zugdidi
2017 PFK Sumy
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 piłka nożna

Wołodymyr Mykołajowycz Luty, ukr. Володимир Миколайович Лютий, ros. Владимир Николаевич Лютый, Władimir Nikołajewicz Luty (ur. 20 kwietnia 1962 w Dniepropietrowsku) – ukraiński piłkarz, grający w trakcie kariery na pozycji napastnika lub pomocnika, kluczowy zawodnik reprezentacji ZSRR w latach 80–90. Obecnie trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej nr 15 w Dniepropietrowsku (od 1972), „Dnipro-75” (1973, 1978), i juniorskiej szkółki Wichr Dniepropietrowsk (1974-1977). W drużynie seniorskiej Dnipra Dniepropietrowsk grał w latach 19791989. Z nim sięgał po mistrzostwo ZSRR w 1983 i 1988. W 1990 wyjechał za granicę, gdzie występował za niemieckie kluby FC Schalke 04 i MSV Duisburg. Po roku występów w 1992 w tureckim Bursaspor powrócił do Niemiec, gdzie bronił barw klubów VfL Bochum, Rot-Weiß Oberhausen, SpVgg Unterhaching, FSV Salmrohr i FC Wittlich. W 1997 wrócił do ojczystego Dnipra Dniepropietrowsk, ale już nie potrafił występować na wysokim poziomie. Dlatego ponownie wrócił do Niemiec, gdzie bronił barw amatorskich klubów Preußen Kolonia, FC Bad Honnef i Junkersdorf Kolonia. W 2001 zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W barwach Związku Radzieckiego zagrał 3 razy i strzelił 1 gola (plus 3 meczów w barwach WNP). Największymi sukcesami było mistrzostwo Olimpijskie na Olimpiadzie w Seulu w 1988 roku oraz turniej finałowy Mistrzostw Świata we Włoszech w 1990 roku. W 1992 występował w reprezentacji WNP na Mistrzostwach Europy 1992.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej trenował amatorskie kluby Blau-Weiß Brühl i Fortuna Bonn. W 2007 został asystentem trenera Anatolija Byszowca w rosyjskim klubie Lokomotiw Moskwa. Po zwolnieniu Byszowca też został zwolniony z pracy[1]. W latach 2010–2011 (do maja) pomagał Ołehowi Protasowowi trenować FK Rostów. Od maja 2011 pełnił obowiązki głównego trenera FK Rostów, w którym pracował do 20 czerwca 2011[2]. Na początku 2013 roku objął stanowisko głównego trenera Nistru Otaci, ale po około miesiącu pracy opuścił Nistru i w kwietniu 2013 podpisał kontrakt do końca roku z Rapidem Ghidighici[3]. 12 stycznia 2014 objął stanowisko głównego trenera klubu Saxan Ceadîr-Lunga[4], w którym pracował do kwietnia 2015[5]. 4 lipca 2016 objął stanowisko wicedyrektora sportowego FK Tarnopol[6]. Ale już po miesiącu, 22 sierpnia 2016 stał na czele gruzińskiego SK Zugdidi[7], którym kierował do końca roku. 25 stycznia 2017 został mianowany na stanowisko głównego trenera PFK Sumy[8], ale już 1 marca 2017 zrezygnował z tej funkcji[9].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]
reprezentacja ZSRR
Dnipro Dniepropietrowsk

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]
Saxan Ceadîr-Lunga

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]