Wojciech Bułat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Bułat (ur. 31 maja 1931 w Rembertowie koło Warszawy, zm. 18 listopada 2020 w Warszawie^[1]) – polski historyk, badacz dziejów ruchu robotniczego.

Studiował ekonomikę przemysłu w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (1951–1954) i historię na Uniwersytecie Warszawskim (od 1954, magisterium – 1957). Pracował w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR, następnie w Zakładzie Historii Polskiego Ruchu Robotniczego w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. W latach 1967–1981 był członkiem redakcji kwartalnika Z Pola Walki^[2]. Pracował także jako nauczyciel^[3].

Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[1].

• O udziale Wacława Worowskiego w V Zjeździe SDKPiL w 1906 r., Warszawa: Książka i Wiedza 1960.
• Strajk studencki w Warszawie w 1917 roku. Szkic z dziejów walki o polskość szkolnictwa wyższego w latach pierwszej wojny światowej, Warszawa: „Iskry” 1960.
• (współautor: Tadeusz Sarnecki), Jan Władysław Dawid 1859–1914, Warszawa: Nasza Księgarnia 1963.
• Zarys dziejów przedmarksistowskiego ruchu rewolucyjnego w Rosji XIX wieku, Warszawa: Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR 1964.
• Lenin a sprawa Polski, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1969.
• Lenin o Polsce i o polskim ruchu robotniczym: tezy i bibliografia, Warszawa: Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej 1969.

• Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2007, s. 546.
• Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja, Kraków, 2010