Wojciech Chądzyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Chądzyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 października 1950
Wrocław

Zawód, zajęcie

historyk, dziennikarz, nauczyciel, autor książek historycznych o Wrocławiu

Miejsce zamieszkania

Wrocław

Narodowość

Polska

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa PCK IV stopnia

Wojciech Chądzyński (ur. 27 października 1950 we Wrocławiu) – historyk, dziennikarz, nauczyciel, autor książek historycznych o Wrocławiu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego (1972–1977). Z dziennikarstwem związany jest od 1974 roku. Pracował w „Gazecie Robotniczej”, następnie w „Słowie Polskim”, a później w „Słowie Polskim Gazecie Wrocławskiej”. Tematyka jego publikacji to głównie problemy ludzi, ich przeżycia, pasje, a także dzieje Wrocławia od średniowiecza po ostatnie dziesięciolecia.

Dzięki jego artykułom publikowanym w „Gazecie Robotniczej” i osobistemu zaangażowaniu, na początku lat osiemdziesiątych XX wieku wróciło na Ostrów Tumski, zlikwidowane wcześniej, oświetlenie gazowe.

W latach 1971–1975 był sekretarzem Studenckiej Wszechnicy Dziennikarskiej, działającej przy Radzie Okręgowej Zrzeszenia Studentów Polskich we Wrocławiu. Do Stronnictwa Demokratycznego wstąpił w 1980 roku; w latach 1987–1989 był członkiem Rady Wojewódzkiej Stronnictwa Demokratycznego we Wrocławiu oraz redaktorem naczelnym miesięcznika „Młody Demokrata”. W 1994 roku był redaktorem naczelnym Wrocławskiego Tygodnika Miejskiego „Panda”.

W latach 2001–2020 prowadził w XIII liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu warsztaty dziennikarskie[potrzebny przypis].

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Honorową Odznaką PCK, Dolnośląski Dziennikarz Roku 2019,[1].

"Merito de Wratislavia Zasłużony dla Wrocławia"

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]