Wojciech Kawiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Kawiński

Portret Wojciecha Kawińskiego autor Zbigniew Kresowaty
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1939 Dębica
Narodowość	polska
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
Dziedzina sztuki	poezja
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojciech Kawiński (ur. 22 maja 1939 w Dębicy) – polski poeta.

Ukończył filologię polską na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Studiował też na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował na łamach tygodnika „Życie Literackie” jako poeta. W latach 1971–1985 był dyrektorem Estrady Krakowskiej. Był także redaktorem miesięcznika „Pismo Literacko-Artystyczne” oraz kwartalnika „Metafora” jak również współpracownikiem miesięczników: „Poezja” i „Literatura”.

W 1985 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa. W kwietniu 2004 został laureatem nagrody Krakowska Książka Miesiąca za tom poezji Ciało i duch^[1].

• Odległości posłuszne, 1964
• Narysowane we wnętrzu, 1965
• Ziarno rzeki, 1967
• Pole widzenia, 1970
• Białe miasto, 1973
• Lustro dnia, 1975
• Śpiew bezimienny, 1978
• Twoja noc bezsenna, 1979
• Innych szczegółów nie pamiętam, 1980
• Pod okiem słońca, 1980
• Listy do ciebie, 1982
• Miłość nienawistna, 1985
• Ciemna strona jasności, 1988
• Wieczorne śniegi, 1989
• Czysty zmierzch, 1990
• Srebro liści, 1993
• Żelazna rosa, 1995
• Planeta ognia, 1997
• Kręgi zdarzeń, 1999
• Widok z okna, 2002
• Ciało i duch, 2003
• Dwa lata wierszy, 2008
• Obrót Koła, 2008
• Skoro Świt, 2010
• Słowo po słowie, 2012
• Sennik poranny, 2015

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9. Brak numerów stron w książce