Wojciech Pestka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Pestka

Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1951 Pionki
Data śmierci	3 kwietnia 2023
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Dziedzina sztuki	literatura, poezja
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wojciech Pestka (ur. 27 listopada 1951 w Pionkach, zm. 3 kwietnia 2023) – polski poeta, prozaik i tłumacz. Debiutował na łamach dwutygodnika „Kamena” w 1972.

Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (1974) do czasu ogłoszenia stanu wojennego był pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Zmarł 3 kwietnia 2023 roku po ciężkiej chorobie^[1][2].

Laureat wielu nagród w tym Nagrody Marszałka Województwa Mazowieckiego za osiągnięcia literackie (2010), Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Hryhorija Skoworody (Ukraina, 2012)^[3], Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Nikołaja Gogola (Ukraina, 2013)^[4], Literackiej Nagrody im. Bolesława Prusa (2013)^[5], odznaki honorowej „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2013)^[6], medalu „Za Wierność Przesłaniu Poety” (Ukraińska Fundacja Kultury, 2015), brązowego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2017)^[7], Medalu 700-lecia Miasta Lublin (2018)^[8]. W 2023 pośmiertnie uhonorowany srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[9].

• Zwykła rozmowa (zeszyt poetycki, Częstochowa 1976)
• Miasto (zeszyt poetycki, Częstochowa 1976)
• Dziesięć wierszy dla Grosza (tomik, Lublin 2005) – nagroda główna w konkursie Oddziału Lubelskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich^[10] (przekłady: na rosyjski – Стихи для Грошки, Moskwa 2013; na ukraiński – Сніданок з Гамлетом, Łuck 2016)
• Spacer po linie – Мандрівка линвою (tomik, wspólnie z ukraińska poetką Anną Bagrianą, wydanie dwujęzyczne, Lwów 2008, Ukraina)^[11]
• Trzy razy trzy (zeszyt poetycki, wspólnie z poetką łotewską Majrą Assare i poetą rosyjskim Siergiejem Morejno, Radom 2010)
• Histeria (wybór wierszy, Kraków 2017)
• Mono #dram (Lublin 2020)

• Ballada o żyletce (Warszawa 2009)
• Do zobaczenia w piekle (Warszawa 2009, wznowienie: Kraków 2019) – nominowana do Nagrody im. J. Mackiewicza za 2010^[12] (przekłady: na ukraiński – До побачення в пеклі, Lwów 2012; na rosyjski – До свидания в аду, Moskwa 2019; na białoruski – Да сустрэчы ў пекле, Mińsk 2020))
• Jak mało… Ks. Józef Gacki (1805–1876) zarys biografii (Radom 2012)^[13]
• Powiedzcie swoim (Kraków 2013)^[14]
• Mój mąż frajer (Kraków 2017)
• Gdyby Polacy nie byli Polakami (Kraków 2019)
• Diabelska maszyna do szycia (Kraków 2020)
• Bezsenne (Lublin 2021)

• Anna Bagriana Wyśnij mnie (Częstochowa 2008)
• Pawło Szczyrycia Uobecnienie legendy – Оприсутнення Легенди (wspólnie z Iwoną Wasilewską, wydanie dwujęzyczne, Kijów 2010, Ukraina)
• Wasyl Słapczuk Kobieta ze śniegu (wspólnie z Iwoną Wasilewską, Lublin 2012)
• Wasyl Słapczuk Księga zapomnienia (Kraków 2014)^[15] – medal honorowy Wołyńskiego Oddziału Stowarzyszenia Weteranów Afganistanu "20 lat od wyprowadzenia wojsk z Afganistanu" za tłumaczenie, 2015
• Wasyl Słapczuk Ten sam kurz drogi (Lublin 2021)
• Siergiej Moreino Zimny płomień Hanzy (Częstochowa 2021)

• Na powierzchni lustra. Trzy razy pięć (nagranie studyjne wspólnie z poetką łotewską Majrą Assare i poetą rosyjskim Siergiejem Morejno, Ryga 2012)
• Leo zawodowiec – scenariusz filmu dokumentalnego 52’ (2015)
• Klecha – scenariusz filmu fabularnego 112’ (na motywach powieści Powiedzcie swoim, współautor, 2017)
• Syrop z kocimiętki – monodram (Lublin 2020)

• Strona autorska Wojciecha Pestki
• Panorama Radomska: Wojciech Pestka nagrodzony
• Monitor Wołyński: Zaproszenie do dialogu o apokalipsie kresowej
• Łuck odwiedził polski pisarz Wojciech Pestka. voltv.com.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)].
• Wojciech Pestka: "Pisarz istnieje w małej przestrzeni swojego języka..." (rozmawiał Ołeksandr Kłymenko)