Wojskowa prokuratura rejonowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojskowa prokuratura rejonowa (WPR) – wojskowa jednostka organizacyjna prokuratury powołana rozkazem organizacyjnym nr 023/org Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego i Ministra Obrony Narodowej marsz. Michała Żymierskiego z 20 stycznia 1946^[1] (podpisali go też zastępca naczelnego dowódcy gen. Marian Spychalski oraz szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego gen. Władysław Korczyc).

Wojskowe prokuratury rejonowe były właściwe dla spraw przestępstw osób cywilnych w granicach przewidzianych w MKK, przestępstw funkcjonariuszy bezpieczeństwa publicznego, milicji, straży więziennej oraz żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego^[1]. Ich naczelnym zadaniem było jednak zwalczanie przeciwników politycznych nowej władzy^[2].

Po myślniku wymienieni pierwsi szefowie WSR^[1].

• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Poznaniu – mjr Oskar Karliner;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Bydgoszczy – mjr Stanisław Lax;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Łodzi – mjr Czesław Łapiński;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Rzeszowie – mjr Cezary Matkowski;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Białymstoku – mjr Władysław Olecki;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Warszawie – mjr Bernard Podlaski;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Lublinie – mjr Stanisław Radomski;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Olsztynie – kpt. Stanisław Cioch;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Katowicach – kpt. Tadeusz Jaszkowski;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa we Wrocławiu – kpt. Jan Kozłowski;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Krakowie – kpt. Mojżesz Ponarski;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Gdańsku – kpt. Wiktor Suchocki;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Koszalinie – kpt. Marian Szpak-Szpakowski;
• Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Kielcach – kpt. Kazimierz Golczewski.

• Radosław Ptaszyński: Wojskowy Sąd Rejonowy i Wojskowa Prokuratura Rejonowa w Szczecinie w latach 1946-1955. Szczecin: Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2010. ISBN 978-83-61336-60-0.