Wyższa Szkoła Nauczycielska w Szczecinie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wyższa Szkoła Nauczycielska w Szczecinie
Data założenia

1968

Data likwidacji

30 września 1973

Typ

publiczna

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Adres

Szczecin

brak współrzędnych

Wyższa Szkoła Nauczycielska w Szczecinie – nieistniejąca państwowa uczelnia pedagogiczna

Wyższa Szkoła Nauczycielska w Szczecinie (WSN) powstała w 1968 jako Filia Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1]. Działała ona obok II Studium Nauczycielskiego istniejącego od 1958 (zob. historia Liceum Pedagogicznego nr 1). Organizatorem i pierwszym gospodarzem – wicerektorem Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w pierwszym roku działania szkoły był Antoni Warzecha[2]. W 1969 na stanowisko rektora powołano historyka, profesora Henryka Lesińskiego[3]. WSN w ciągu 5 lat działania wykształciła około 900 nauczycieli i pracowników kultury na czterech wydziałach[4]:

  • Humanistycznym
  • Matematyczno-Przyrodniczym
  • Nauczania Początkowego
  • Wychowania Fizycznego.

1 października 1973 została przekształcona w Wyższą Szkołę Pedagogiczną, która 21 lipca 1984 weszła w skład nowo utworzonego Uniwersytetu Szczecińskiego[4][5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego – historia (dostęp 13.10.2024)
  2. Encyklopedia Szczecina. T. II. Red. Tadeusz Białecki. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2000, s. 591. ISBN 83-7241-089-5.
  3. Prof. dr hab. Henryk MIchał Lesiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-10-14].
  4. a b Danuta Koźmian. Rozwój Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie w latach 1968–1983. Wyd. Nauk. WSP w Szczecinie, Szczecin 1985, s. 212.
  5. Zofia Mielcarek, Bolesław Owczarek. Od Pedagogium do Uniwersytetu Szczecińskiego. Wyd. Glob Szczecin 1985. ISBN 83-7007-045-0