Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wydział Chemiczny

Faculty of Chemistry

Politechnika Gdańska
Budynek Chemii A Wydziału Chemicznego
Data założenia	1945 (1904)
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Adres	ul. Gabriela Narutowicza 11/12 80-233 Gdańsk
Liczba pracowników • naukowych	273[1] 158
Liczba studentów	1416
Dziekan	dr hab. inż. Jacek Gębicki
Położenie na mapie Gdańska Wydział Chemiczny
Położenie na mapie Polski Wydział Chemiczny
Położenie na mapie województwa pomorskiego Wydział Chemiczny
54°22′17,33″N 18°37′09,12″E/54,371480 18,619200
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wydział Chemiczny – jeden z dziewięciu wydziałów Politechniki Gdańskiej, kształcący w zakresie nauk technicznych i przyrodniczych. Formalnie powstał w roku 1904. Wydział Chemiczny PG należy do najlepszych jednostek akademickich w Polsce, kształci polskich i zagranicznych studentów na studiach I i II stopnia oraz w szkole doktorskiej. W 2017 uzyskał akredytację w najwyższej kategorii A+, nadaną przez Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych^[2].

Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej mieści się w budynkach Chemia A, Chemia B, Chemia C oraz Chemia D, które obecnie oznaczone są jako budynki odpowiednio nr 6, 7, 5 i 13 w kampusie Politechniki Gdańskiej. Budynek Chemia A (Stara Chemia) wraz z Gmachem Głównym, Budynkiem Wydziału Elektrycznego oraz Laboratorium Technologii Maszyn były pierwszymi obiektami wzniesionymi na terenie kampusu Politechniki Gdańskiej (ówczesnej Kӧnigliche Technische Hochschule Danzig).

Otwarcie i pierwsza inauguracja dla czterech wydziałów (okrętowego, budownictwa, mechaniczno-elektrycznego i chemicznego) odbyła się 6 października 1904 roku. Do 1918 roku Politechnika funkcjonowała jako pruska uczelnia, podporządkowana władzom w Berlinie (Kӧnigliche Technische Hochschule Danzig – 1904-1918).

Po I Wojnie Światowej w ramach Wolnego Miasta Gdańsk przyjęła nazwę Technische Hochschule zu Danzig – 1918-1921, a później Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig 1921-1939, ale już wtedy Polacy nazywali ją Politechnika Gdańska. Obok studentów narodowości niemieckiej na uczelni studiowali również Łotysze, Ukraińcy, Litwini oraz znaczna grupa Polaków (od 14 do 36% ogółu studentów Politechniki)^[3]. W latach 1941–1945 uczelnia funkcjonowała jako wyższa szkoła rządowa Reichshochschule. Dopiero po II wojnie światowej, dekretem Rządu Tymczasowego z dnia 24 maja 1945 roku, ustanowiono Politechnikę Gdańską jako polską państwową szkołę akademicką^[4].

Wydział Chemiczny jest jednym z sześciu wydziałów, które rozpoczęły działalność naukowo-dydaktyczną w roku 1945, w wyniku realizacji dekretu rządu RP przekształcającego działającą od 1904 wyższą uczelnię techniczną w polską Politechnikę Gdańską. Od samego początku na Wydziale Chemicznym pracowało wielu wybitnych naukowców reprezentujących różne dziedziny nauk przyrodniczych i technicznych. Oprócz chemików i technologów chemicznych w skład kadry naukowo-dydaktycznej wchodzili fizycy, matematycy, geolodzy, mineralodzy i botanicy. Na kartach historii wydziału szczególnie zapisali się profesorowie-pionierzy, którzy po II wojnie światowej przybyli do Gdańska (głównie ze Lwowa) i którzy tworzyli Wydział Chemiczny. Byli to: Ignacy Adamczewski, Leon Kamieński, Stefan Minc, Tadeusz Pompowski, Włodzimierz Rodziewicz, Tadeusz Sulma, Ernest Sym i Włodzimierz Wawryk.

Na przestrzeni lat zmieniała się struktura organizacyjna wydziału. W latach 1945–1969 podstawowymi jednostkami organizacyjnymi były katedry, które mogły mieć w swej strukturze wewnętrznej zakłady. W okresie tym na Wydziale Chemicznym funkcjonowało szesnaście katedr. Po tzw. „wypadkach marcowych” w 1968 roku i kampanii prasowej „feudałowie i wasale”, skierowanej przeciwko profesorom, władze zarządziły likwidację katedr i wprowadzenie struktury instytutowej we wszystkich polskich uczelniach. W tym czasie na Wydziale Chemicznym utworzono trzy instytuty (w skład których weszło 13 zakładów), w wyniku restrukturyzacji w 1979 r. liczba instytutów zmalała do dwóch (z 12 zakładami). Do podziału na katedry powrócono w 1991 r. tworząc 12 katedr^[5].

Wydział chemiczny należał do pierwszych wydziałów Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej w Gdańsku, działających nieprzerwanie w przedwojennej niemieckiej politechnice od momentu jej założenia. Do dziś funkcjonuje w pomieszczeniach, zaprojektowanych specjalnie dla potrzeb kształcenia chemików, od 1904 działają tu laboratoria, zachowało się zabytkowe audytorium, którego oryginalne wyposażenie jest ewenementem na skalę światową^[6].

Wydział Chemiczny jest jedynym wydziałem Politechniki Gdańskiej, który od 1945 nie zmienił nazwy, nie uległ podziałowi ani połączeniu z innymi wydziałami^[7].

Od roku 1945 do 2010 dyplomy absolwentów Wydziału Chemicznego uzyskało przeszło 5000 magistrów inżynierów i ponad 2700 inżynierów. Stopień naukowy doktora nadano 628, a doktora habilitowanego – 102 osobom^[8].

Na wydziale realizowane są m.in. projekty finansowane przez Komitet Badań Naukowych i Komisję Europejską oraz w ramach działalności statutowej i badań własnych. Zespoły naukowe wydziału współpracują z zagranicznymi ośrodkami z kilkunastu krajów. Na wydziale działa Centrum Doskonałości (Centre of Excellence in Environmental Analysis and Monitoring).

• Biotechnologia
  • technologia, biotechnologia i analiza żywności
  • biotechnologia molekularna
  • biotechnologia leków
• Chemia
• Inżynieria biomedyczna (kierunek międzywydziałowy)
  • Chemia w medycynie
• Inżynieria materiałowa
  • Inżynieria korozyjna
  • Inżynieria materiałów polimerowych
• Inżynieria Odzysku Surowców i Energii (studia międzywydziałowe)
• Technologia Chemiczna
  • technologia zabezpieczeń przeciwkorozyjnych
  • technologia polimerów, kosmetyków i materiałów funkcjonalnych
  • analityka techniczna i przemysłowa
• Zielone technologie / Green Technologies

• Biotechnologia
  • Biotechnologia molekularna
  • Biotechnologia leków
  • Technologia, biotechnologia i analiza żywności
• Chemia
  • Chemia materiałów
  • Chemia biologiczna i medyczna
• Inżynieria Biomedyczna (kierunek międzywydziałowy)
  • Chemia w medycynie
• Inżynieria i Technologie Nośników Energii (kierunek o profilu praktycznym)
• Inżynieria Materiałowa (kierunek międzywydziałowy)
  • Inżynieria materiałowa stosowana (WCh), II stopnia
• Korozja
• Technologia Chemiczna
  • Analityka w Technologii Chemicznej
  • Technologia Polimerów i biopolimerów
  • Technologia i Analiza Kosmetyków
  • Technologie Energii Odnawialnej
• Zielone Technologie / Green Technologies

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej.

• Katedra Biotechnologii i Mikrobiologii
• Katedra Chemii Analitycznej
• Katedra Chemii Fizycznej
• Katedra Chemii i Technologii Materiałów Funkcjonalnych
• Katedra Chemii Nieorganicznej
• Katedra Chemii Organicznej
• Katedra Chemii, Technologii i Biotechnologii Żywności
• Katedra Korozji i Elektrochemii
• Katedra Inżynierii Procesowej i Technologii Chemicznej
• Katedra Konwersji i Magazynowania Energii
• Katedra Technologii Leków i Biochemii
• Katedra Technologii Polimerów
• Laboratorium Biotechnologii Regeneracyjnej
• Laboratorium Genetyki Bakterii
• Laboratorium Magnetycznego Rezonansu Jądrowego

• Koło Studentów Biotechnologii (KSB)
• Naukowe Koło Chemików Studentów Politechniki Gdańskiej (NKCh)
• Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego "Hybryda"
• Koło Naukowe Badaczy Korozji
• Koło Naukowe Technologii Polimerów „TECH-POL”

• Międzyuczelniane Koło Naukowe Neuronauki Cerebrum

• Strona Wydziału Chemicznego PG
• Chemisches Institut der Technischen Hochschule Danzig | Eggert, Hermann