Wymowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wymowa (wym.) – sposób artykulacji dźwięków w konkretnym języku^[1]. Wymowa może być znormalizowana lub indywidualna – sposób, w jaki ktoś wypowiada dane słowo^[1].

Konkretne słowo może być wymawiane w każdym języku w rozmaity sposób. Zależy to od wielu czynników, takich jak epoka, miejsce zamieszkania danej osoby, jej pochodzenie społeczne, wykształcenie, itp. Tym samym wymowa odgrywa istotną rolę w sferze marketingu, gdyż zależy od niej postrzeganie danej osoby. Niestaranna wymowa sprawia negatywne wrażenie i rozmówcy przypisuje się brak kompetencji^[2].

Badaniem fizycznych właściwości dźwięków występujących w językach naturalnych zajmuje się fonetyka.

Zobacz też

lekcja

Przypisy

↑ ^a ^b Polański 1999 ↓, s. 645.
↑ Charakterystyka głosu: wymowa. [dostęp 2013-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-02)].

Bibliografia

KazimierzK. Polański KazimierzK. (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897 .

[CITEREFPolański1999645-1] Polański 1999 ↓, s. 645.

[2] Charakterystyka głosu: wymowa. [dostęp 2013-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-02)].

[1]

[2]