Wyspy Zachodniofryzyjskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wyspy Zachodniofryzyjskie

Kontynent	Europa
Państwo	Holandia
Akwen	Morze Północne
Położenie na mapie Holandii Wyspy Zachodniofryzyjskie
53°22′N 5°20′E/53,366667 5,333333
Multimedia w Wikimedia Commons

Wyspy Zachodniofryzyjskie (nid. Nederlandse Waddeneilanden lub West-Friese Eilanden; fryz. Westfryske eilannen) – część archipelagu Wysp Fryzyjskich, należąca do Holandii. Wyspy powstały w XIII wieku w wyniku potężnego wdarcia się morza w głąb lądu^[1].

Składają się z 5 większych, zamieszkałych wysp i kilku mniejszych oznaczonych kolejnymi numerami na mapce obok:

• Texel – pow. 161,96 km²
• Terschelling – 88,10 km²
• Ameland – 57,57 km²
• Vlieland – 40,26 km²
• Schiermonnikoog – 39,94 km²
• Rottumerplaat – 7,82 km² (nr 7 na mapce)
• Engelsmanplaat – 6,0 km² (nr 5)
• Noorderhaaks – 4,5 km² (nr 1)
• Rottumeroog – 2,5 km² (nr 8)
• Richel – 1,5 km² (nr 2)
• Griend – 0,82 km² (nr 3)
• Simonszand – 0,5 km² (nr 6)
• Zuiderduintjes – 0,2 km²
• Rif – 0,1 km² (nr 4)

Oddzielone są od stałego lądu płytkim Morzem Wattowym. Komunikacja promowa, na wyspach liczne kurorty i kąpieliska.