Zęby (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zęby (Trzy Zęby, Smocze Zęby, Wilcze Zęby) – polski i węgierski herb szlachecki, przyniesiony do Polski przez króla Stefana Batorego w 1576 roku.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu czerwonym trzy wilcze zęby srebrne w słup, większe nad mniejszymi, osadzone w takimż kawałku szczęki. W formie pierwotnej zamiast zębów były trzy kliny w słup ostrzami w lewo. Niekiedy szczękę przedstawiano przylegającą do brzegów tarczy co jest niezgodne z zasadami stylizacji heraldycznej. Zdarzały się przypadki odwrócenia godła i zamiany barw pola na błękitne.

Herbowni

Batory, Batowski, Baturzycki, Baur-Baturzycki^[1].

Znani herbowni

Baltazar Batory (zm. 1594)

Przypisy

↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 217-218. ISBN 978-985-6372-52-3. (biał.). (pol.)

Zobacz też

Batowski – hrabiowska odmiana herbu Zęby.

Bibliografia

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

[1] Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 217-218. ISBN 978-985-6372-52-3. (biał.). (pol.)

[1]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna