Załuski Hrabia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Załuski Hrabia – dwa polskie herby hrabiowskie, odmiany herbu Junosza, nadane w Galicji.

Opisy zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Herb z nadania w 1776: W polu czerwonym na murawie zielonej baran srebrny. Bezpośrednio na tarczy korona hrabiowska bez klejnotu. Trzymacze: Dwa charty wspięte, srebrne, z obrożą błękitną, patrzące na zewnątrz.

Tak prezentował się herb w oryginalnym dyplomie nadania. Według Johanna Siebmachera natomiast, nad koroną hrabiowską był hełm z klejnotem: pięć piór strusich oraz z labrami czerwonymi, podbitymi srebrem.

Herb z nadania w 1800: W polu czerwonym na murawie zielonej baran srebrny. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z klejnotem: pięć piór strusich. Labry czerwone, podbite srebrem.

Nadanie tytułu hrabiowskiego Galicji (hoch- und wohlgeboren, graf von) 18 maja 1776 Ignacemu Załuskiemu. Podstawą nadania tytułu było piastowanie urzędu starosty zawichojskiego. Drugi tytuł hrabiowski nadano 1 maja 1800 roku Stanisławowi Załuskiemu. W dyplomie określony został jako magistri regali oraz kawaler orderów Św. Stanisława i Orła Białego. Osoby takiej jednakże nie wymieniają drzewa genealogiczne Załuskich ani wykaz kawalerów Orderu Orła Białego.

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

• graf Tabasz Załuski und von Załuskie (1776), graf von Załuski (1800).

• Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 402–403. ISBN 978-83-7181-597-3.

• Herb Załuski Hrabia z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla