Zagłada Hyperiona – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zagłada Hyperiona

The Fall of Hyperion

Autor	Dan Simmons
Typ utworu	powieść science fiction
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	USA
Język	angielski
Data wydania	1990
Wydawca	Bantam Doubleday Dell Publishing Group
Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	1997[1]
Wydawca	Wydawnictwo Amber
Przekład	Amber: Radosław Januszewski, Marek Rudnik[2][3] Mag: Wojciech Szypuła[4]
poprzednia Hyperion następna Endymion

Zagłada Hyperiona (w tłumaczeniu Radosława Januszewskiego i Marka Rudnika,^[2][3] Upadek Hyperiona w tłumaczeniu Wojciecha Szypuły,^[4] tytuł oryg. The Fall of Hyperion) – powieść science fiction autorstwa Dana Simmonsa z 1990, kontynuacja powieści Hyperion i drugi tom z serii o tej samej nazwie. Tytuł powieści nawiązuje do poematu Johna Keatsa The Fall of Hyperion: A Dream.

Powieść kontynuuje historię siedmiorga pielgrzymów, rozpoczętą w powieści Hyperion. Pielgrzymi docierają do Grobowców Czasu, gdzie mają nadzieję spotkać Chyżwara. Tymczasem Hegemonia prowadzi wojnę z Intruzami, którzy nie tylko wygrywają bitwę o Hyperiona, ale również dokonują ataku na Sieć. Narastają tarcia między ludźmi a sztucznymi inteligencjami z TechnoCentrum. Okazuje się, że SI zdołały w przyszłości stworzyć Najwyższy Intelekt (NI), który wysłał do przeszłości informację o istnieniu innego NI – NI ludzi, powstałego w wyniku kosmicznego przypadku, złożonego z trzech elementów: Intelektu, Empatii i Pustki Która Łączy. Oba NI prowadziły ze sobą wojnę, dopóki Empatia nie ukryła się w przeszłości. NI sztucznych inteligencji stara się ją odnaleźć, aby móc kontynuować walkę.

W książce pojawia się nowy główny bohater: Joseph Severn, będący drugą repliką osobowości Johna Keatsa, a który przybrał nazwisko i personę angielskiego malarza. Z niewyjaśnionej przyczyny śni on sny o pielgrzymach^[4].

W 1990 powieść była nominowana do nagrody Nebula, a w 1991 zdobyła nagrody Locusa i BSFA oraz była nominowana do nagrody Hugo za najlepszą powieść^[5][6].