Zakład Karny w Barczewie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | 11-010 Barczewo |
Rodzaj | |
Jednostka nadrzędna | OISW Olsztyn |
Przeznaczenie | typu zamkniętego, przeznaczony dla mężczyzn odbywających karę po raz pierwszy i recydywistów |
Kierownictwo jednostki | ppłk Marek Kulwicki[2] |
Pojemność | 781 |
Data powstania | 1812 |
Położenie na mapie Barczewa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego | |
Położenie na mapie gminy Barczewo | |
53°49′37″N 20°41′36″E/53,827000 20,693330 |
Zakład Karny w Barczewie – jednostka typu zamkniętego. Pojemność liczy 781 miejsc. Przeznaczona dla mężczyzn odbywających karę po raz pierwszy z dodatkowymi oddziałami:
- dla tymczasowo aresztowanych
- oddziałem dla wymagających osadzenia w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo zakładu
- oddziałem terapeutycznym dla uzależnionych od alkoholu (recydywistów)
Oddział Zewnętrzny Zakładu Karnego w Barczewie znajduje się w Kikitach – placówka jest typu półotwartego i otwartego, przeznaczona dla skazanych mężczyzn młodocianych i odbywających karę po raz pierwszy. Skazani zatrudnieni są w Ośrodku Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Kikitach oraz pracują na rzecz samorządów lokalnych Barczewa i Jezioran.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Więzienie znajduje się na terenie byłych ogrodów klasztornych zakonu franciszkanów. W 1810 roku władze pruskie po sekularyzacji majątku zakonu powołały tam dom karny. Budynki zostały przeznaczone na więzienie w 1812 roku.
W styczniu 1945 roku zakład przejęły wojska sowieckie. 9 marca 1946 roku obiekt przeszedł w ręce władz polskich. W latach 80. XX wieku przetrzymywano tu działaczy antykomunistycznych (m.in. Władysława Frasyniuka, Jerzego Kropiwnickiego, Adama Michnika, Stefana Niesiołowskiego[3], Leszka Moczulskiego, Romualda Szeremietiewa i Józefa Szaniawskiego). W barczewskim zakładzie karnym 12 listopada 1986 roku zmarł w wieku 90 lat zbrodniarz wojenny, były gauleiter i nadprezydent Prus Wschodnich, Erich Koch[4].
W ostatnich latach zmodernizowano i przebudowano kotłownię oraz całkowicie przebudowano i zmodernizowano kuchnię, którą oddano do użytku w 2005 roku. Wiosną 2007 roku na terenie zakładu rozpoczęto przebudowę starego budynku poprodukcyjnego na nowoczesny ponad 200 miejscowy budynek aresztu śledczego.
Współpraca
[edytuj | edytuj kod]Zakład Karny w Barczewie współpracuje z:
- Samorządem lokalnym miast Barczewo i Jeziorany
- Stowarzyszeniem Inicjatyw Obywatelskich w Barczewie
- Miejskim Ośrodkiem Sportu, Kultury i Turystyki w Barczewie
- Urzędem Marszałkowskim Województwa Warmińsko-Mazurskiego
- Stowarzyszenie „Monar” oddział w Olsztynie
- Fundacją im. Stefana Batorego
- kościołami i związkami wyznaniowymi
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2020 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości lub przez niego nadzorowanych (M.P. z 2020 r. poz. 241).
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej [online] [dostęp 2021-04-04] .
- ↑ Piotr Wesołowski: Więzień Niesiołowski. wyborcza.pl, 2012-10-27. [dostęp 2012-10-28].
- ↑ Odsłonięto tablicę poświęconą więźniom politycznym. 2012-10-26. [dostęp 2013-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zakład Karny w Barczewie, Służba Więzienna