Zalesianie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Obszar zalesiany

Zalesianie – proces wprowadzania lasu na powierzchnie inne niż leśne, na przykład na nieużytki porolne, wydmy, bagna, torfowiska oraz powierzchnie zdegradowane działalnością człowieka (hałdy kopalniane, odkrywki) w celu przywrócenia im naturalnych warunków panujących w kompleksie bioekologicznym.

Przed zalesieniem, niektóre rodzaje powierzchni wymagają wykonania wstępnych zabiegów agrotechnicznych.

Proponowano, aby za pomocą zalesiania walczyć z globalnym ociepleniem, jako że lasy pochłaniają dwutlenek węgla. Jednak symulacje opublikowane w Nature Geoscience wskazują, że nawet gdyby zalesić wszystkie ziemie uprawne do 2050, to udałoby się obniżyć temperaturę o 0,45 °C[1].

Zalesianie jest bardzo ważnym procesem. Drzewa są bowiem producentami tlenu i pochłaniają szkodliwy dwutlenek węgla. Ponadto stanowią miejsce życia wielu organizmów żywych.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Hołdys. Ciepło nie idzie w las. „Świat Nauki”. numer 8 (240), s. 9, sierpień 2011. Prószyński Media. ISSN 0867-6380. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]