Zamek Wolfenbüttel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zamek Wolfenbüttel

Schloss Wolfenbüttel

Widok ze wschodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Dolna Saksonia
Miejscowość	Wolfenbüttel
Adres	Schloßplatz 13, 38304 Wolfenbüttel
Styl architektoniczny	barok
Architekt	Hermann Korb(inne języki)
Ukończenie budowy	XIII wiek
Ważniejsze przebudowy	1614 1690–1740
Położenie na mapie Dolnej Saksonii Zamek Wolfenbüttel
Położenie na mapie Niemiec Zamek Wolfenbüttel
52°09′46″N 10°31′48″E/52,162778 10,530000
Multimedia w Wikimedia Commons

Zamek Wolfenbüttel (niem. Schloss Wolfenbüttel) – dawna wieloletnia siedziba książąt Brunszwiku i Lüneburga z dynastii Welfów, znajdująca się w niemieckim mieście Wolfenbüttel.

Zamek na wodzie^[1] wzniesiono w wieku XIII^[2]. Warownię rozbudowano po roku 1432^[3], w 1542 została zniszczona przez wojska związku szmalkaldzkiego^[4]. Za czasów księcia Henryka Juliusza (lata panowania 1589–1613) założono teatr prowadzony przez angielskich aktorów. W 1614 dobudowano renesansową wieżę autorstwa Paula Franckego(inne języki)^[1], a w latach 1690-1740^[2] elewacje i wnętrza przebudowano w stylu barokowym wg projektu Hermanna Korba(inne języki)^[1].

W 1754 roku siedzibę książąt przeniesiono do Brunszwiku. W następnych latach zamek pełnił funkcję rezydencji pisarza, dramaturga i krytyka literackiego Gottholda Ephraima Lessinga, księgarni, teatru czy sądu^[5].

Od 1866 Anna Vorwerk wykorzystywała część sal zamkowych jako przedszkole, które po kilku latach przekształcono w szkołę dla dziewcząt. Od 1878 roku działalność prywatnej uczelni była wspomagana przez państwo niemieckie. W 1902, dwa lata po śmierci Vorwerk, opiekę nad szkołą przejęła fundacja. W 1913 równolegle utworzono gimnazjum, które od 1922 było własnością miasta. Zamek został siedzibą państwowej szkoły średniej Anna-Vorwerk-Oberschule, która funkcjonuje do dziś z przerwą w latach 1935–1946. Wraz z rokiem szkolnym 1969/1970 nazwę uczelni zmieniono na Gymnasium im Schloss. W 2014 roku otwarto nowy budynek szkoły, znany jako Spiegelschloss^[3].

Od 2000 roku odrestaurowane sale są udostępniane do zwiedzania i mieszczą wystawę muzeum zamkowego^[5].

Obecnie dawny zamek na wodzie reprezentuje styl barokowy. Autorem rzeźb na balustradach i moście jest tyrolski artysta Franz Finck, są one personifikacjami cnot i obowiązków monarchów. Dziedziniec pałacu otaczają arkady z 1643 roku, zdobi go monogram księcia Augusta Wilhelma i inskrypcja Parta tueri – zachowaj, co nabyłeś^[1].

• 
  Widok przed przebudową
• 
  Widok w 1820
• 
  Widok z lotu ptaka
• 
  Widok z północnego zachodu
• 
  Brama główna
• 
  Dziedziniec