Zamek w Malcu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zamek w Malcu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Malec

Typ budynku

kopiec z fundamentami zamku

Styl architektoniczny

gotyk

Rozpoczęcie budowy

XIV wiek

Zniszczono

XV wiek

brak współrzędnych


Zamek w Malcu – niezachowany średniowieczny zamek, który znajdował się na niewielkiej wyspie na stawie na terenie dzisiejszej wsi Malec w powiecie oświęcimskim w województwie małopolskim.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zamek powstał w okresie walk książąt oświęcimskich, wasali Czech, z Polską. W literaturze naukowej przyjmuje się, że zamek funkcjonował w XIV i XV wieku. Znajdował się on na terytorium księstwa oświęcimskiego przy granicy z ziemią krakowską.

W XV wieku, gdy utarczki zbrojne na pograniczu Śląska i Małopolski ustały, zamek znalazł się w rękach rycerzy-rabusiów. Łupili oni ziemię śląską, gdyż książęta cieszyńscy nie zapłacili im żołdu.

Źródła podają, że w 1452 roku Piotr Szafraniec herbu Starykoń, odpierając z ramienia króla Kazimierza Jagiellończyka najazdy na należący do biskupstwa krakowskiego księstwo siewierskie Włodka ze Skrzynna i z Barwałdu oraz książąt Przemka toszeckiego i jego młodszego brata Janusza IV oświęcimskiego, obsadził zamek w Malcu i trzymał w nim załogę złożoną ze stu pieszych i stu konnych, dopóki książęta nie zapłacili 2800 florenów odszkodowania[1]. Następnie Szafraniec zwrócił im zamek[1].

W dniu 21 lutego 1457 roku księstwo oświęcimskie zostało kupione przez króla Polski i zamek stał się centrum administracyjnym niewielkiego klucza majątkowego obejmującego wsie Malec, Hecznarowice, Kańczugę i Nową Wieś, znajdującego się początkowo w ręku Komorowskich, a potem Jordanów[1].

Okoliczności zniszczenia zamku nie są znane. Duża część miejsca, gdzie był usytuowany, została zdewastowana w latach 30. XX wieku przez poszukiwaczy skarbów i archeologów amatorów.

Z zamku zachowały się jedynie resztki umocnień ziemnych, bez śladów dawnej zabudowy. Znajdują się one na małej wysepce na obszarze dużego stawu rybnego w Malcu, wznoszącej się około 7 metrów nad lustrem wody. Do wyspy biegła kiedyś grobla, ale w drugiej połowie XX wieku została zlikwidowana.

Podczas badań archeologicznych przeprowadzonych przez Bogusława Chorążego, Bożenę Chorąży z Muzeum Okręgowego w Bielsku oraz Emila Zaitza z Muzeum Archeologicznego odkryto ślady drewnianych fortyfikacji, gotyckiej bramy zbudowanej z otoczaków, łamanych kamieni i ceglanego sklepienia[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], www.slownik.ihpan.edu.pl [dostęp 2024-06-27].
  2. Bożena Chorąży, Bogusław Chorąży, Sprawozdanie z badań wykopaliskowych na stanowisku 4 w Malcu, województwo bielskie, [w:] Bożena Chorąży, Bogusław Chorąży, Badania archeologiczne na Górnym Śląsku i ziemiach pogranicznych w 1996 roku, Badania archeologiczne na Górnym Śląsku, Katowice: Centrum Dziedzictwa Kulturowego Górnego Śląska, 2000, ISBN 978-83-85871-15-6 [dostęp 2024-06-26].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]