Zbigniew Rogalski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Rogalski
Data i miejsce urodzenia

1974
Dąbrowa Białostocka

profesor
Specjalność: sztuki piękne
Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu

profesor uczelni na Akademii Sztuki w Szczecinie; Wydział Malarstwa

Zbigniew Rogalski (ur. 1974 w Dąbrowie Białostockiej) – polski artysta wizualny, malarz, twórca projektów fotograficznych oraz instalacji.

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku uzyskał dyplom na Wydziale Malarstwa ASP w Poznaniu w pracowni Jerzego Kałuckiego. W 2015 uzyskał doktorat na Wydziale Malarstwa gdańskiej ASP[1], a w 2020 uzyskał habiltację na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Z Hubertem Czerepokiem działał w duecie Magisters w latach 2000–2002[2]. Robił wówczas fotografie oraz wideo. Współpracował również artystycznie z Michałem Budnym, Szymonem Rogińskim i Przemkiem Mateckim.

Obecnie zajmuje się głównie malarstwem.

Laureat Konkursu im. Eugeniusza Gepperta (2001).

Tworzy prace, które opowiadają o swoim własnym powstaniu – odzwierciedlają one rzeczywistość, ujawniając jednocześnie sam proces jej (re)prezentacji. Strukturalizowanie obrazu odbywa się paradoksalnie przy wykorzystywaniu środków służących do ukrycia jego wewnętrznej konstrukcji. Na przypominającym kinowy ekran płótnie przedstawił kolorową mozaikę barw, którą tworzą plastikowe kubeczki wypełnione farbą – Anti Pop Cups (2000). W bez tytułu (2003) portretował siebie samego zamalowującego całą powierzchnię obrazu, na której jest namalowany. Obnażył także genezę swojego malarstwa w odniesieniu do historii sztuki. Namalował obraz, na którym, on sam, maluje wizerunek Jacksona Pollocka na podstawie słynnej fotografii Hansa Namutha, która została zrobiona w momencie, kiedy pionier action painting zabierał się do malowania (2000). W ironiczny sposób nawiązał tu do tradycji tautologicznej rejestracji procesu powstawania obrazu w obrazie. Znamienne wydaje się, że w cyklach obrazów Bohaterowie (2003-2005) oraz Windy (2005) wykorzystał motyw lustrzanego odbicia. Zwierciadło zostało zaprezentowane jako miejsce, w którym fikcja miesza się z rzeczywistością. Imiona Bohaterów, realnych, ale obudowanych mitami postaci, stały się własnością kultury masowej. Napisane na zaparowanej powierzchni łazienkowego lustra paradoksalnie stworzyły szczeliny, przez które możemy doświadczyć część zaprezentowanej na obrazie rzeczywistości. Windy o lustrzanej powierzchni odbijają i ukrywają za sobą realność, a pośrednikami pomiędzy tym, co odbite i tym, co za nimi ukryte, są wymienieni na nich z nazwiska Fukuyama (2005), Žižek (2005) i Baudrillard (2005).

Związany z Galerią Raster. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Prowadzi pracownię malarstwa na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie[3].

Wystawy

[edytuj | edytuj kod]
  • 2023
    • Homesick, Galeria Raster[4]
  • 2022
    • Each Moment Like the First, Miejski Ośrodek Sztuki, Gorzów Wielkopolski[5]
  • 2010
    • Paralaksa. Spojrzenia Zbigniewa Rogalskiego, Muzeum Sztuki, Łódź[6]
  • 2009
  • 2006
    • Malarstwo Polskie XXI wieku, Zachęta, Warszawa;
    • Projekcja, Zachęta, Warszawa (z M. Budnym);
  • 2005
    • Private Spring, Goettinger Kunstverein, Goettingen;
    • Śmierć Partyzanta, Raster, Warszawa (wystawa indywidualna)[9];
    • Zbigniew Rogalski – wystawa malarstwa, Entropia, Wrocław (wystawa indywidualna);
    • Thank You For The Music, Sprüth Magers Gallery, Munich;
    • Broniewski, Raster, Warszawa;
    • Prague Biennale 2;
    • Revenge on realism, Krinzinger Projekte, Wiedeń;
    • Malarstwo – zimne medium, Galeria Piekary, Poznań;
  • 2004
    • Mute, Galerie Griedervonputtkamer, Berlin (wystawa indywidualna);
    • From My Window. Artists and their Territories, Ecole National Superieure des Beaux-Arts, Paryż;
    • Zasiedzenie, Arsenał, Poznań;
    • Pod flagą biało-czerwoną, Estonian Art Museum,Tallin;
  • 2003
    • Autoportret pod płótnem, Galeria Arsenał, Białystok/Raster, Warszawa/BWA Zielona Góra/Kronika, Bytom (wystawa indywidualna);
    • Age of Romanticism, Palace of Arts, Lwów;
  • 2002
    • Rowelucja, Raster, Warszawa;
    • Rybie oko, BGSW Słupsk;
    • Relax, Arsenał, Białystok;
  • 2000
    • Child in Time, Galeria ON, Poznań (wystawa indywidualna);
    • Malarz, CSW Warszawa (wystawa indywidualna)[10];
    • Scena 2000, CSW Warszawa;
  • 1999
    • Malarstwo, Arsenał, Białystok (wystawa indywidualna);
    • Najgroźniejsze pędzle, Królikarnia, Warszawa;
    • Polska abstrakcja analityczna, BWA Wrocław.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dr Zbigniew Rogalski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-11-05].
  2. Zbigniew Rogalski | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2023-06-18] (pol.).
  3. dr Zbigniew Rogalski. Akademia Sztuki w Szczecinie. [dostęp 2018-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-05)].
  4. Raster [online], rastergallery.com [dostęp 2023-06-18].
  5. ZBIGNIEW ROGALSKI, EACH MOMENT LIKE THE FIRST [online], Gorzowskie.pl [dostęp 2023-06-18] (pol.).
  6. Muzeum Sztuki w Łodzi. [dostęp 2013-02-19]. (pol.).
  7. Zbigniew Rogalski: Echo. [dostęp 2012-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-02)]. (pol.).
  8. Galeria Arsenał w Białymstoku. [dostęp 2012-05-05]. (pol.).
  9. Galeria RASTER. [dostęp 2012-05-04]. (pol.).
  10. Zbigniew Rogalski - Malarz. [dostęp 2012-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Urszula Usakowska-Wolff, Ciśnienie na ścianie. Rogalski w Getyndze, www.obieg.pl, 2005;
  • Marcin Krasny, Ukatrupianie, www.obieg.pl, 2005;
  • Private Spring, kat. wyst. Kunstverein Göttingen, 2005 (teksty: B. Milla, G. Reski, Łukasz Gorczyca);
  • Kamil Kopania, Autoportret, „Czas Kultury” 5/2003;
  • K. Kopania, Zbigniew Rogalski. O kolorach i ich mieszaniu w celu namalowania nagiego ciała, www.galeria-arsenal.pl, 2003;
  • Łukasz Gorczyca, Forrest Gump maluje obraz o malarstwie, www.csw.art.pl, 2000;
  • Stach Szabłowski, Malarz po obu stronach płótna, www.csw.art.pl, 2000.
  • pierwotna wersja hasła pochodzi z tomu Tekstylia bis, Korporacja Ha!art, Kraków 2006.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]