Zenta Mauriņa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zenta Mauriņa

Data i miejsce urodzenia	3 grudnia?/15 grudnia 1897 Lejasciems, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 1978 Bazylea, Szwajcaria
Narodowość	łotewska
Język	łotewski, niemiecki
Alma Mater	Uniwersytet Łotwy
Dziedzina sztuki	poezja, esej
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Zenta Mauriņa (ur. 15 grudnia 1897 w Lejasciems, Imperium Rosyjskie, zm. 25 kwietnia 1978 w Bazylei, Szwajcaria) – łotewska pisarka, tłumaczka i filolożka.

Jej ojcem był łotewski lekarz Roberts Mauriņš, a matką Melanie z domu Knappe, pianistka pochodzenia niemieckiego z Sankt Petersburga. Zenta z domu wyniosła trzy języki: łotewski, rosyjski i niemiecki. Krótko po urodzeniu rodzina przeniosła się do Grobiņy koło Lipawy. W wieku pięciu lat zachorowała na chorobę Heinego-Medina, przez co do końca życia musiała poruszać się na wózku inwalidzkim. W 1915 zdała maturę z wyróżnieniem w rosyjskim gimnazjum w Lipawie. W latach 1921–1923 studiowała filozofię na Uniwersytecie Łotwy w Rydze, a następnie filologię języków bałtyckich. Wykładała w Łotewskim Instytucie Pedagogicznym. W 1938 otrzymała tytuł doktora filozofii za badania prac łotewskiego poety i filozofa Fricisa Bārdy. W 1944 uciekła przed nadciągającą Armią Czerwoną do Niemiec^[1]. Od 1946 mieszkała w Uppsali w Szwecji, gdzie wykładała na miejscowym Uniwersytecie. W 1966 przeprowadziła się do Bad Krozingen w Badenii-Wirtembergii^[2]. Została pochowana na miejscowym cmentarzu. Była żoną łotewskiego pisarza, tłumacza i parapsychologa Konstantina Raudive.

Do 1944 opublikowała na Łotwie 19 książek, w tym monografie łotewskich pisarzy Rainisa, Jānisa Poruksa, Anny Brigadere i Fricisa Bārdy, jak również Dantego i Fiodora Dostojewskiego. Po wojnie wydała 20 książek w języku łotewskim i 27 po niemiecku. Jej prace były tłumaczone na wiele języków, w tym włoski, angielski, rosyjski, szwedzki, duński, fiński i holenderski^[3].

• 1968 – Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
• 1969 – nagroda World Free Latvians Association
• 1971 – Nagroda Konrada Adenauera w dziedzinie literatury
• 1977 – honorowa obywatelka Bad Krozingen

• 1996 – znaczek pocztowy wydany przez Pocztę Łotewską^[1]
• 2013 – W muzeum w Bad Krozingen odtworzono pokój pracy Zenty Mauriņy^[4]