French
DeutschZnajdzina – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy | 1511 |
| Kod pocztowy | 231787 |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
 53°22′42″N 23°55′08″E/53,378333 23,918889 | |
Znajdzina (pol. hist. Mandzin, Ursynów; biał. Знайдзіна; ros. Знайдино) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie Koniuchy.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Majątek nazywał się Mandzin, jednak miejscowi Białorusini przekręcali tę nazwę i zamiast niej używali określenia Znajdzino. Zirytowany tym właściciel majątku Tadeusz Ursyn Niemcewicz w latach 30. XX w. zmienił urzędową nazwę na Ursynów. Nowa nazwa jednak się nie przyjęła. Po II wojnie światowej zmieniono nazwę na Znajdzino[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dawniej majątek ziemski i folwark należący do Ursyn Niemcewiczów. W dwudziestoleciu międzywojennym leżał w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim. Należał do parafii Trójcy Przenajświętszej w Indurze. W 1930 majątek liczył 170 hektarów ziemi. Wyrabiano w nim również cegłę oraz eksploatowano torfowiska. Przed II wojną światową majątek został unowocześniony.
Po 17 września 1939 majątek był okradany przez białoruskich komunistów. Po nastaniu władzy sowieckiej komisarze Armii Czerwonej (przeważnie Żydzi) podjudzali Białorusinów przeciwko Polakom do niszczenia, rabunku i mordów. Mandzin został wówczas rozkradziony. 26 września 1939 komuniści zamordowali właściciela majątku Tadeusza Ursyna Niemcewicza. Jego żona Eugenia Ursyn Niemcewicz z dziećmi uciekła z Mandzina do Grodna.
W 1940 w majątku urządzono kołchoz. Za czasów okupacji niemieckiej zarządzany był przez niemiecką administrację[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ a b Mandzin. Pamięć dla pokoleń. [dostęp 2018-10-25]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mandzin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 299.
- Mandzin na mapie WIG
- Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.
