Związek szmalkaldzki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2011-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Związek szmalkaldzki (niem. Schmalkaldischer Bund) – związek obronny zawiązany 27 lutego 1531 w Schmalkalden (wówczas w Hesji, obecnie Turyngia) przez protestanckich książąt Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Do związku podczas Sejmu Rzeszy w Augsburgu przystąpiło siedmiu książąt (w tym władca księstwa pomorskiego) i jedenaście miast. Sygnatariusze związku zobowiązali się do udzielania sobie wzajemnej pomocy na wypadek akcji zbrojnej przeciwko ewangelikom. Związek reprezentował siłę, z którą należało się liczyć, dlatego cesarz Karol V zdecydował się na zawarcie ze związkiem w 1532 roku pokoju w Norymberdze, na mocy którego obie strony zobowiązały się do zachowania pokoju i wstrzymania się od jakichkolwiek działań zaczepnych do czasu zwołania soboru powszechnego w Trydencie.

• sobór trydencki
• wojny szmalkaldzkie
• Jan Fryderyk I

• Zbigniew Wójcik: Historia powszechna XVI-XVII wieku. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 131.