Zygmunt Polak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygmunt Polak
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Pełne imię i nazwisko

Zygmunt Franciszek Polak

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1896
Szmańkowczyki

Data śmierci

31 marca 1982

Przebieg służby
Lata służby

1914–1936

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

32 pułk piechoty
53 pułku piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
powstanie warszawskie

Faksymile
Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje – dwukrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Zygmunt Franciszek Polak[a], ps. „Zygmunt” (ur. 7 listopada 1896 w Szmańkowczykach, zm. 31 marca 1982) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 listopada 1896 we wsi Szmańkowczyki, w ówczesnym powiecie czortkowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Franciszki z Jastrzębiec–Starczewskich[2]. Uczył się w c. k. II Gimnazjum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie[3]. W 1914 ukończył naukę w klasie VIIc[3].

Z dniem 1 maja 1925 został przesunięty z Oddziału II do Oddziału V Sztabu Generalnego na stanowisko szefa Wydziału Organizacyjnego[4].

W lutym 1929 został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy pułku[5]. 10 listopada 1930 prezydent RP nadał mu stopień pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 7. lokatą w korpusie piechoty[6]. Z dniem 19 listopada 1931 został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[7]. W marcu 1932 został przeniesiony do 53 pułku piechoty w Stryju na stanowisko dowódcy pułku[8]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska. Od października tego roku pozostawał „bez funkcji”, a w następnym roku przeniesiony w stan spoczynku.

W powstaniu warszawskim, w poczcie dowódcy odcinka taktycznego „Topór”, który wchodził w skład Podobwodu „Sławbor” (Śródmieście-Południe) Obwodu Śródmieście Armii Krajowej[9]. Zmarł 31 marca 1982[9].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1 czerwca 1935 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia płk. dypl. piech. Zygmunta Polaka 53 pp z „Zygmunt ur. 7 listopada 1894” na „Zygmunt Franciszek ur. 7 listopada 1896”[1].
  2. Zygmunt Polak w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari podał, że był odznaczony siedmiokrotnie Krzyżem Walecznych[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 60.
  2. Kolekcja ↓, s. 1.
  3. a b Sprawozdanie 1914 ↓, s. 110.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 6 czerwca 1925, s. 307.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929, s. 79.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1930, s. 323.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 259.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 232.
  9. a b Zygmunt Polak. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2023-03-30].
  10. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 361.
  12. a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  13. Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]