Zygmunt Ratajczak – Wikipedia, wolna encyklopedia
major | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1945–1966 |
Formacja | |
Jednostki | GO MBP w Gdańsku |
Stanowiska | funkcjonariusz WUBP |
Odznaczenia | |
Zygmunt Ratajczak (ur. 5 lutego 1924 w Poznaniu, zm. 12 lutego 1982[2]) – major, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Władysława i Pelagii[3]. Do 1939 skończył 3 klasy poznańskiego gimnazjum, a w 1958 liceum ogólnokształcące. 10 IV 1945 został funkcjonariuszem Grupy Operacyjnej Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku, a następnego dnia funkcjonariuszem PUBP w Kartuzach. Od 1 VIII 1945 starszy referent i p.o. kierownik GO PUBP w Sztumie, od 17 IV 1946 starszy referent i p.o. zastępca szefa PUBP w Malborku, 15 IX 1946 przekazany do dyspozycji szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, a 30 XI 1946 zawieszony w czynnościach służbowych w związku z rzekomą współpracą z dowódcą podziemia antykomunistycznego Zygmuntem Szendzielarzem. Sprawa trafiła do Prokuratury Sądu Wojskowego, po czym został uniewinniony i zwolniony z aresztu[1]. Od 15 III 1948 zastępca szefa i p.o. szef PUBP w Wejherowie, od 1 IX 1950 kierownik Sekcji 6 Wydziału IV WUBP w Gdańsku, od 1 IV 1951 kierownik Samodzielnego Referatu Socjalnego WUBP w Gdańsku, od 1 XII 1951 zastępca naczelnika Wydziału Ogólnego WUBP, od 1 VII 1953 kierownik Sekcji Administracyjnej i równocześnie zastępca naczelnika Wydziału Ogólnego WUBP w stopniu kapitana, od 15 III 1954 kierownik Samodzielnego Sekretariatu Szefa WUBP w Gdańsku, od 1 IV 1955 zastępca naczelnika Wydziału IX Wojewódzkiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Publicznego (WUdsBP) w Gdańsku, od 1 I 1957 zastępca naczelnika Wydziału „T” SB KW Milicji Obywatelskiej w Gdańsku (od 18 VII 1957 w stopniu majora), 26 I – 5 III 1959 słuchacz Kursu Kierownictwa Wydziałów Techniki Operacyjnej Departamentu Kadr i Szkolenia MSW w Warszawie. Służbę w aparacie bezpieczeństwa zakończył 8 VIII 1966, następnie przeszedł na emeryturę. Mieszkał w Sopocie. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie (kwatera R1-13-1)[4].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
- Złoty Krzyż Zasługi (1959)
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1946 i 1954)
- Brązowy Krzyż Zasługi (1946)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
- Odznaka „10 lat w Służbie Narodu” (1955)
- Odznaka „20 lat w Służbie Narodu” (1965)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-04-27] (ang.).
- ↑ Grobonet.
- ↑ Katalog Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2019-02-05].
- ↑ śp. Zygmunt Ratajczak
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aparat bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945–1990, Instytut Pamięci Narodowej, Gdańsk 2010.
- Kazimierz Jrajewski, Tomasz Łabuszewski, Łupaszka, Młot, Huzar. Działalność 5 i 6 Brygady Wileńskiej AK (1944-1952), Warszawa 2002.
- Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-02-17] .