Anaksagoras - Vikipedi

Anaksagoras
Anaksagoras; Atina Ulusal Üniversitesi'nin sütunlu girişindeki bir fresk parçası.
Tam adı	Anaksagoras
Doğumu	Ἀναξαγόρας y. 500 MÖ[1] Klazomenai, İyonya, Pers İmparatorluğu
Ölümü	y. 428 MÖ Lapseki
Çağı	Antik Çağ felsefesi
Bölgesi	Batı felsefesi
Okulu	Çoğulculuk Okulu
İlgi alanları	Doğa felsefesi
Önemli fikirleri	Kozmik Akıl (Nous) her şeyi sıralamak Uzaktaki yıldızların bir konsantrasyonu olarak Samanyolu (Via Lactea)[2]
Etkilendikleri Milet Okulu, Parmenides
Etkiledikleri Archelaus, Perikles, Socrates, Protagoras

Anaksagoras (Grekçe: Ἀναξαγόρας, "meclisin efendisi (İngilizce: lord of the assembly)", MÖ 500^[1] - 428), Klazomenailı olup, Sokrates öncesi düşünürlerden bir tanesidir. Ana madde ve ilk hareket ettirici neden öğretisi vardır.

Küçük Asya'nın Pers İmparatorluğu'nun kontrolünde olduğu bir dönemde Klazomenai'de doğan Anaksagoras, Atina'ya gelmiştir. Diogenes Laërtius ve Plutarch'a göre, daha sonraki yaşamında dinsizlikle suçlanmış ve Lampsacus'a sürgüne gitmiştir; Daha sonraki antik biyografi yazarları tarafından uydurulmadıysa, suçlamalar Perikles'le olan ilişkisi nedeniyle siyasi olabilir.^[3]

Parmenides'in değişimin imkansızlığına ilişkin iddialarına Anaksagoras yanıt olarak dünyayı kanıt gösterdi; malzeme varyasyonuna hiçbir zaman belirli bir bileşenin mutlak varlığı neden olmadı, bunun yerine diğer bileşenlere göre göreceli üstünlüğü neden oldu; kendi sözleriyle, "her biri ... en açık biçimde içinde en çok olan şeylerdir" şeklinde tanımladı.^[4] Nous (Kozmik akıl, Cosmic Mind) kavramını, homojen veya hemen hemen homojen olan orijinal karışımı hareket ettiren ve ayıran bir düzenleyici güç olarak tanıttı.

Anaksagoras, kaotik bir başlangıçtan düzenli bir evrene geçiş sürecini açıklamaya çalışmıştır. Sıcak eter ile soğuk hava arasındaki ayrım, bir arada olma uyumunu bozmuş ve soğuğun etkisiyle su, toprak ve kayalar şekillenmiştir.^[5] Yaşam tohumları, havada taşınarak yağmurlarla yeryüzüne ulaşmış ve bitkileri oluşturmuştur. İnsan da dahil olmak üzere canlılar, sıcak ve nemli topraktan türemiştir. Ona göre, tüm varlıkların en üstünü, nous yani zihin olarak kabul edilir.^[6]

Hayatının ilk dönemini İyonya şehirlerinden Klazomenai’de geçiren Anaxagoras, geri kalan yıllarını Atina’da geçirir ve burada kamusal alanda önemli bir yer edinir. Atina'da felsefenin ilk temsilcisi olarak kabul edilen ve felsefenin Atina'ya onunla geldiğini düşünenler olsa da, geleneksel inançlarla çelişen fikirleri geniş kabul görmez. ^[7]

Doğum yeri olarak bugün Urla yakınında bulunan eski adıyla Klazomenai şehri gösterilir. Bu şehrin soylu ailelerinden birine mensuptur. Anaxagoras'ın, memleketi Klazomenai'de bir miktar zenginlik ve siyasi etkiye sahip olduğuna inanılmaktadır. Ancak sözde, bilgi arayışını engelleyeceği korkusuyla bundan feragat etti.^[8] Romalı yazar Valerius Maximus farklı bir geleneği koruyarak;

dediğini rivayet eder - Valerius tarafından "aranan bilgeliğe sahip!" ^[9]ol>Altuner, İ. (2013). Fragmanlar. Beytulhikme An International Journal of Philosophy, 3(2), 129-132.</ref>arak tanımlanan bir cümle.^[10][11] Bütün servetini, hayatını adadığı bilimsel araştırmalar uğruna tüketmiş olduğu da rivayet edilir.

Anaxagoras, Pers İmparatorluğu'nun bir Yunan vatandaşıydı ve Pers ordusunda görev yapmıştı; Greko-Pers Savaşları sırasında Yunanistan ana karasına giren Pers alaylarının bir üyesi olabilir.^[12] Bu belirsiz kalsa da, "Atina'ya neden MÖ 480/79 yılında Salamis'te geldiğini kesinlikle açıklayacaktır."^[12] Anaksagoras Atina'ya yerleşmek için gelen ilk düşünürdür. Böylece Atina felsefe dünyasına girmiştir. Anaksagoras'ın otuz yıl boyunca Atina'da kaldığı söylenir. Burada iyi karşılanmış, dönemin en güçlü kişisi olan Perikles'in dostu olmuştur. Devrin başka bir önemli siması olan tragedya yazarı Evripides'le de dostluk kurmuştur. Şair Euripides ondan bilim ve insanlık için ilham almış, bir heyecan duymuştur.^[8]

Anaksagoras, İyonya'dan Atina'ya felsefe ve bilimsel araştırma ruhunu getirdi. Gök cisimleri ve gök taşlarının düşüşü hakkındaki gözlemleri, onu evrensel düzenin yeni teorileri oluşturmaya ve göktaşlarının etkisini tahmin etmeye yönlendirdi. Plutarch,^[13] "Anaksagoras'ın, gök cisimlerinin bir kayma veya sarsıntı ile gevşetilmesi gerekirse, birinin parçalanabileceğini ve dalıp yeryüzüne düşebileceğini öngördüğü söylenir" diyor. Pliny'ye^[14] göre, 467'de göktaşının düşeceğini tahmin etmekle anıldı.^[15] MÖ 468 yılında düşen bir gök taşını incelemiş ve onun kızgın bir taş kitlesi olduğu kanaatine varmıştır. Mora Yarımadası (Peloponnese)'ndan daha geniş, yanan bir metal kütlesi olarak tanımladığı gök taşları, tutulmalar, gök kuşakları ve Güneş hakkında bilimsel bir açıklama yapmaya çalıştı; tutulmalar, Güneş ve Ay hakkındaki teorileri, Yunanistan'dan görülebilen MÖ 463 tutulmasının gözlemlerine dayanmış olabilir.^[16] Ayrıca Ay'ın dağları olduğunu ve orada yaşandığına inandığını söyledi. Gök cisimlerinin Dünya'dan koparılmış ve hızlı dönüşle tutuşmuş taş yığınları olduğunu ileri sürdü.^[8] Tutulmalar hakkında doğru bir açıklama yapan ilk kişiydi ve Güneş'in kırmızı-sıcak bir metal kütlesi olduğu, Ay'ın dünyevi olduğu ve yıldızların ateşli taşlar olduğu iddiaları da dahil olmak üzere bilimsel teorileriyle hem ünlü hem de dile düşmüş biriydi.^[17] Dünyanın düz olduğunu ve altındaki 'güçlü' hava tarafından desteklenerek yüzdüğünü ve bu havadaki bozuklukların bazen depremlere neden olduğunu düşünüyordu.^[18] Bununla birlikte bu kuramları halkın inançlarına ters düşmüştür. Zira o dönemde güneş Yunanlar için bir tanrıdır ve onu bir taş olarak nitelendirmek büyük saygısızlıktır. Bu spekülasyonlar onu Atina'da asebeia (dinsizlik) suçlamasına karşı savunmasız bırakmıştır. Aristoteles’e göre, Anaksagoras’ın bu ünü, evrendeki düzenin temelinde tıpkı canlılarda olduğu gibi nous ilkesinin rol oynamasından kaynaklanır.^[19]

MÖ 450'de Anaksagoras, Perikles'in siyasi karşıtları tarafından, yerleşik inanca karşı geldiği gerekçesiyle mahkemeye verilmiştir. Diogenes Laërtius, Cleon tarafından dinsizlik nedeniyle yargılandığını anlatır, ancak Plutarch Perikles'in, Atinalılar onu Peloponnesos Savaşından sorumlu tutmaya başladıktan sonra kendi güvenliği için eski öğretmeni Anaksagoras'ı İyonya'da bulunan Lampsakos'a (şimdiki Çanakkale-Lampsakos) gönderdiğini söyler.^[20]

Anaksagoras'a yöneltilen suçlamalar, bir güneş veya ay tanrısının varlığını inkâr etmesinden kaynaklanmış olabilir.^[21] Laërtius'a göre Perikles, yaklaşık 450'de duruşmasında Anaksagoras'ı savunmak için konuştu^[22] Öyle bile olsa Anaksagoras, Atina'dan Troad'daki Lampsacus'a emekli olmak zorunda kaldı (yaklaşık 434 - 433). Orada yaklaşık 428 yılında öldü. Lampsacus Vatandaşları Lampsakos agorasına onun anısına Akıl ve Gerçeğe bir sunak dikti ve öğrencilerin onun ölüm yıl dönümlerinde anma törenleri düzenledikleri söylenir. Mezarının üzerine şu yazıyı koydular: Burada, hakikat arayışında cennetin kendisini ölçeklendiren Anaksagoras dinlenmeye yatırıldı.^[a]

Anaxagoras, yaşadığı dönemin en önemli doğa bilgini olarak kabul edilir ve astronomiye ilişkin görüşleri onu önemli bir figür yapar. Kamusal alandan uzak yaşamı, yeni bir düşünür tipini ortaya koyar.^[24]

Anaksagoras bir felsefe kitabı yazdı, ancak MS 6. yüzyılda Kilikyalı Simplicius'unun çalışmalarında koruma yoluyla bunun sadece ilk bölümünün parçaları günümüze ulaştı.

Anaksagoras'tan sadece bazı kırıntılar günümüze ulaşmıştır. Bunların sayısı 22'dir. Bu kırıntılar Doğa Üzerine (On Nature) adlı yapıtından kalmıştır. Bu eser, Parmenides ve Empedokles'in eserlerinden farklı olarak düz yazıyla kaleme alınmıştır.

Ayrıca, bir felsefe kitabı kaleme almış, fakat bu eserin ilk kısmına ait fragmanlar, M.S. 6. yüzyılda Kilikyalı Simplicius'un çalışmalarının korunması sayesinde günümüze kadar gelebilmiştir. ^[25]

Anaksagoras'a göre her şey başlangıçtan beri bir şekilde var olmuşlardır, ancak başlangıçta kendilerinin sonsuz küçük parçalarında, sayıca sonsuz ve evrende ayrılmaz bir şekilde birleşmiş halde var olmuşlardır. Her şey bu kütlede mevcuttu, ama karışık ve ayırt edilemez bir biçimde.^[8] There was an infinite number of homogeneous parts (Grekçe: ὁμοιομερῆ) as well as heterogeneous ones.^[26]

Düzenleme işi, benzerlerin farklılardan ayrılması ve bütünün aynı adı taşıyan toplamlar halinde toplanması, Zihin veya Akıl'ın (Grekçe: νοῦς) işiydi. Zihin, kaotik kütleden daha az sınırsız değildir, ama saf ve bağımsız duruyordu, tüm tezahürlerinde olduğu gibi ve her yerde aynı şekilde daha ince bir dokuya sahipti. Tüm bilgi ve güce sahip olan bu kurnaz ajan, özellikle yaşamın her türüne hükmeden görülür.^[27] İlk görünüşü ve Anaxagoras'ın tarif ettiği tek tezahürü Hareket'tir. Benzer parçaların kümelerine farklılık ve gerçeklik kazandırdı.^[8]

Azalma ve büyüme, yeni bir kümelenmeyi (Grekçe: σὐγκρισις) ve bozulmayı (Grekçe: διάκρισις) temsil eder. Bununla birlikte, şeylerin orijinal karışımın üstesinden asla tamamen gelinmez.^[8] Her şey, kendi içinde başka şeylerin parçalarını veya heterojen unsurları içerir ve yalnızca karakterini oluşturan belirli homojen parçaların üstünlüğü nedeniyle, öyledir.^[26] Bu süreçten bu dünyada gördüğümüz şeyler ortaya çıkar.^[26]

Varlığın temel köklerini tohum olarak adlandırmıştır. Ona göre doğada nitelik bakımından ne kadar çeşit varsa o kadar da tohum vardır. Duyularımızla algıladığımız nesnelerde tüm tohumların bulunduğunu ve bu nesnelerin kendilerinde ağır basan tohumun karakterini aldığını, onun adıyla anıldığını söyler. Kendi kendine hareket eden tohumlardan ayrı bir hareket ettirici neden bulunması gerektiğini düşünmüştür. Bu nedenin de Nous (ruh, akıl) olduğunu ileri sürmüştür. Nous tohumların birbirleriyle karışması ve birbirlerinden ayrılmasına neden olan hareket ettirici kuvvettir.

Anaksagoras hiçten hiçbir şeyin meydana gelmeyeceğini ve hiçbir şeyin hiçliğe gitmeyeceğini düşünür. Dolayısıyla mutlak anlamda bir oluş ve yok oluş yoktur:

"Yunanlar doğuş ve yok oluştan söz ederken doğru olmayan bir dil kullanmaktadırlar; çünkü hiçbir şey doğmaz ve yok olmaz. Sadece var olan şeylerin karışması ve ayrılması vardır. O halde onlar doğmayı karışma, yok olmayı ise ayrılma olarak adlandırsalar iyi ederler." (B17)

Varlıkların en son parçaları yoktur, sonsuza kadar bölünebilirler. Hem sayı bakımından sonsuzdurlar hem de küçüklük bakımından. Evrende hiçbir şey saf halde bulunmaz:

"Her şeyde her şeyden bir parça vardır."
"Bütün şeyler belli ölçüde her şeyde bulunurlar." (B11,12)

Anaksagoras'a göre sonsuz küçük ve sonsuz büyük mevcuttur:

"Küçük olan şeyler içinde bir en son küçüklük derecesi yoktur, tersine daima bir daha küçük vardır. Var olanın bölme yoluyla varlıktan kesilmesi imkânsızdır. Aynı şekilde her zaman, büyük olandan daha büyük olan bir şey vardır ve o nicelik bakımından küçük olana eşittir. Her şey aynı zamanda hem küçüktür hem büyük." (B3)

Evren her şeyin her şeyle tam bir karışım durumunda olduğu bir başlangıç noktasından hareketle meydana gelmiştir. Anaksagoras evrenin bu başlangıç durumuna İlk Karışım adını verir. Bu İlk Karışıma evreni meydana getirecek olan hareketi verdiren Noustur. Nous akıllı, düzenleyici, düzen verici bir ilkedir. Bundan dolayı o, her şeyin her şeyle bir arada bulunduğu bu karışıklık durumunu bir düzene sokmuştur:

"Nous şeyleri hareket ettirmeye başladığında harekete geçen her şeyde bir ayrılma ortaya çıkmış ve Nousun kendilerini harekete geçirmesinden ötürü her şey ayrılmıştır."
"Ayrılan bu şeylerden toprak katılaşmıştır; çünkü buluttan su, sudan toprak ayrılmıştır. Topraktan ayrılan taşlar ise soğuğun etkisiyle katılaşmışlar ve sudan daha öteye atılmışlardır. (B13,16)

Anaksagoras'a göre benzer benzeri algılayamaz. Algı, karşıtların meydana getirdiği uyarımın sonucudur.

"Bizim kadar sıcak olan veya bizim kadar soğuk olan bir şey bizi ne ısıtır ne soğutur." (fr.92)

Gece görmememizin nedeni de, gecenin siyahlığı ile göz bebeğimizin siyahlığı arasında bir fark olmamasıdır.

Anaksagoras bir yandan duyularımızın zayıf olduğunu ve bize doğruyu vermekten aciz olduğunu söyler:

"Duyularımız zayıf olduğundan doğruyu bilemeyiz." (B21)

Öte yandan görünen şeyler sayesinde görünmeyen şeylerin bilgisine erişebileceğimizi kabul eder:

"Görünen şeyler, görünmeyen şeyleri gösterirler." (B2a)

Anaksagoras'tan, Sokrates tarafından Platon'un Apology adlı eserindeki duruşmasında bahsedilir. Phaedo'da Platon, Sokrates'in Anaksagoras'ın genç bir adam olarak "Kitaplarını hevesle aldım ve elimden geldiğince çabuk okudum" sözünü tasvir eder.^[28]

Nathanael West'in ilk kitabı The Dream Life of Balso Snell (1931)’den başlayan bir alıntıda, Marcel Proust'un karakteri Bergotte şöyle diyor: "Sevgili dostum, hayat, Anaksagoras, bir yolculuktur" dedi.

Anaksagoras, Johann Wolfgang von Goethe'nin Faust, Kısım II'sinde bir karakter olarak görünür.

Anaksagoras, Gary Corby'nin The Ionia Sanction adlı filminde bir karakter olarak karşımıza çıkıyor.

Anaksagoras, Gore Vidal tarafından Yaratılış'ın kahramanı ve anlatıcısı Cyrus Spitama tarafından anılıyor ve takdir ediliyor. Kitap, Anaksagoras'ın nasıl etkili hale geldiğini açıklayan şu pasajı içeriyor:

William H. Gass, The Tunnel (1995) adlı romanına Anaksagoras'tan bir alıntıyla başlar: "Cehenneme iniş her yerden aynıdır."

Ayrıca Seneca'nın Doğal Sorularında da bahsedilmiştir (Kitap 4B, orijinal Kitap 3: Bulutlar, Dolu, Kar) Yazıyor: "Neden kendime Anaksagoras'ın izin verdiği gibi aynı özgürlüğe ben de izin vereyim?"

Dante Alighieri, İlahi Komedisinde (Inferno, Canto IV, satır 137) Anaksagoras'ı Cehennemin İlk Çemberi'ne (Limbo) yerleştirir.

Cusalı Nicholas'ın De Docta Ignorantia (1440) adlı kitabının II. Kitabındaki 5. Bölüm, Anaxagoras'a atfettiği "Her şey her şeyin içindedir" cümlesinin doğruluğuna adanmıştır.

Aydaki Anaksagoras krateri onun onuruna isimlendirilmiştir.^[30]

• Arslan, A. İlkçağ Felsefe Tarihi, 2. baskı, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2008 1. cilt, 287-293, 297-299, 301, 306
• Kaya, Y., Antikçağ Felsefesine Genel Bakış, 1. Baskı, İstanbul, 1999, 28,29
• Guthrie, W.K.C., İlkçağ Felsefe Tarihi, çev. Ahmet Cevizci, Ankara: Gündoğan, 1988, 71
• "Anaxagoras". 17 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Copleston, Frederick Charles (2003). "IX: The Advance of Anaxagoras". A History of Philosophy: Volume 1 Greece and Rome (reprint). Continuum. ISBN 978-0826468956. 
• F. M. Cleve, The philosophy of Anaxagoras 14 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (New York, 1949).
• T. L. Heath, A history of Greek mathematics 1 veya A history of Greek mathematics 1 (Oxford, 1931).
• J. Zafiropulo, Anaxagore de Clazomène, The Journal of Hellenic Studies, Vol:69, Nov. 1949, pp. 96–97
• B. Russell, History of Western Philosophy 13 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Londra, 1961), 79-81.
• V. E. Thoren, Anaxagoras, Eudoxus, and the regression of the lunar nodes 14 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., J. Hist. Astronom. 2 (1) (1971), ss. 23-28.
• V. P. Vizgin, Проблема множественности миров в учении Анаксагора (The problem of the plurality of worlds in the doctrine of Anaxagoras) (Rusça), in Studies in the history of physics and mechanics 1989 'Nauka' (Moscow, 1989), 5-25.

Vikikaynak'ta Fragments of Anaxagoras

ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Yunanca Vikikaynak'ta Ἀναξαγόρας ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Wikimedia Commons'ta Anaksagoras ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Vikisöz'de Anaxagoras ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

• O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "Anaksagoras", MacTutor Matematik Tarihi arşivi 
• "Anaxagoras | Encyclopedia.com" (PDF). Dictionary of Scientific Biography. 7 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2021. 
• "Anaxagoras". Encyclopaedia Britannica. 26 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2021. 
• "Anaxagoras". NNDB. 10 Şubat 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2021. 
• G. Don Allen. "Anaxagoras of Clazomenae, (c. 500- c. 428 BC)". 23 Temmuz 1997 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2021. 
• Michael Patzia. "Anaxagoras (c.500—428 B.C.E.)". Internet Encyclopedia of Philosophy. 16 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2021. 
• S. M. Cohen. "Anaxagoras". 9 Şubat 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2021. 
• Curd, Patricia. "Anaxagoras". Zalta, Edward N. (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Laërtius, Diogenes (1925). "Socrates, with predecessors and followers: Anaxagoras" 19 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Lives of the Eminent Philosophers. 1:2. Hicks, Robert Drew tarafından çevrildi. (2 ciltlik sürüm). Loeb Classical Library.
• John Burnet. "Translation and Commentary". Early Greek Philosophy. 12 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• John Burnet (1920). "Anaxagoras: Fragments". Early Greek Philosophy (3 bas.). 4 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Internet Archive'daki Anaksagoras tarafından oluşturulan ya da hakkındaki eserler
• Anaksagoras çalışmaları (kamu malı sesli kitaplar)

• Doğa felsefesi
• Empedokles
• Anaksagoras Heykeli

• Zeller, E. (1881). A History of Greek Philosophy: From the Earliest Period to the Time of Socrates, Vol. II, translated by S. F. Alleyne, pp. 321–394
• Burnet J. (1892). Early Greek Philosophy A. & C. Black, London, OCLC 4365382, and subsequent editions, 2003 edition published by Kessinger, Whitefish, Montana, 0-7661-2826-1
• Taylor, A.E. (1917). "On the Date of the Trial of Anaxagoras". Classical Quarterly. 11 (2): 81-87. doi:10.1017/S0009838800013094. 1428584. 15 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020. 
• Cornford, Francis M. Anaxagoras' Theory of Matter—I. The Classical Quarterly 24.1 (1930): 14-30.
• Cleve, Felix M. (1949). The Philosophy of Anaxagoras: An attempt at reconstruction King's Crown Press, New York OCLC 2692674; republished in 1973 by Nijhoff, The Hague, as The Philosophy of Anaxagoras: As reconstructed 90-247-1573-3
• Vlastos, Gregory. The physical theory of Anaxagoras. The philosophical review 59.1 (1950): 31-57.
• Davison, J. A. (1953). "Protagoras, Democtitus, and Anaxagoras". Classical Quarterly. 3 (n.s) (1–2): 33-45. doi:10.1017/s0009838800002585. 
• Raven, John E. The Basis of Anaxagoras' Cosmology 1. The Classical Quarterly 4.3-4 (1954): 123-137.
• Bargrave-Weaver, Derek. The cosmogony of Anaxagoras. Phronesis 4.2 (1959): 77-91.
• Guthrie, W. K. C. (1962). A History of Greek Philosophy. 2. Cambridge: Cambridge University Press. 
• Strang, Colin. The physical theory of Anaxagoras. Archiv für Geschichte der Philosophie 45.2 (1963): 101-118.
• Gershenson, Daniel E. & Greenberg, Daniel A. (1964) Anaxagoras and the birth of physics, Blaisdell Publishing Co., New York, OCLC 899834
• Guthrie, W. K. C. (1965). "The Presocratic tradition from Parmenides to Democritus" volume 2 of A History of Greek Philosophy Cambridge University Press, Cambridge OCLC 4679552; 1978 edition 0-521-29421-5
• Barnes J. (1979). The Presocratic Philosophers, Routledge, London, 0-7100-8860-4, and editions of 1982, 1996 and 2006
• Mansfeld, Jaap. The chronology of Anaxagoras' Athenian period and the date of his trial. Mnemosyne 32.1-2 (1979): 39-69.
• Schofield, Malcolm (1980). An Essay on Anaxagoras. Cambridge: Cambridge University Press. 
• Mansfield, J. (1980). "The Chronology of Anaxagoras' Athenian Period and the Date of His Trial". Mnemosyne. 33 (1–2): 17-95. doi:10.1163/156852580X00271. 
• Teodorsson, Sven-Tage (1982). Anaxagoras' Theory of Matter. Acta Universitatis Gothoburgensis, Göteborg, Sweden, 91-7346-111-3
• Graham, Daniel W. The postulates of Anaxagoras. Apeiron 27.2 (1994): 77.
• Wright, M.R. (1995). Cosmology in Antiquity. Londra: Routledge. 
• Sandywell, Barry (1996). Presocratic Reflexivity: The Construction of Philosophical Discourse, c. 600–450 BC. 3. Londra: Routledge. 
• Taylor, C. C. W. (ed.) (1997). Routledge History of Philosophy: From the Beginning to Plato, Vol. I, pp. 192–225, 0-415-06272-1
• Graham, Daniel W. (1999). "Empedocles and Anaxagoras: Responses to Parmenides" Chapter 8 of Long, A. A. (1999) The Cambridge Companion to Early Greek Philosophy Cambridge University Press, Cambridge, pp. 159–180, 0-521-44667-8
• Bakalis Nikolaos (2005). Handbook of Greek Philosophy: From Thales to the Stoics Analysis and Fragments, Trafford Publishing, Victoria, BC., 1-4120-4843-5
• Curd, Patricia. Anaxagoras and the Theory of Everything. (2008).
• Anaxagoras of Clazomenae: fragments and testimonia: a text and translation with notes and essays. Vol. 6. University of Toronto Press, 2010.
• Luchte, James (2011). Early Greek Thought: Before the Dawn. Londra: Bloomsbury Publishing. ISBN 978-0567353313. 
• Filonik, Jakub. (2013). "Athenian impiety trials: a reappraisal". Dike: rivista di storia del diritto greco ed ellenistico 16. DOI:10.13130/1128-8221/4290
• Torrijos-Castrillejo, David (2014) Anaxágoras y su recepción en Aristóteles 16 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Romae: EDUSC, 978-88-8333-325-5 (İspanyolca)