Huşu - Vikipedi

Makale serilerinden
Duygular
Duygulanım Duygu sınıflandırması Hayvanlarda Duygusal zekâ Duygudurum Duygu düzenleme Kişilerarası Düzensizlik Değerlilik
Duygular Kabul Şefkat Eğlenme Kızgınlık Anksiyete Istırap Sıkıntı Beklenti Duyarsızlık Uyarılma Huşu İtimat Aşağılama Memnuniyet Cesaret Acımasızlık Merak Depresiflik Arzu Hayal kırıklığı İğrenme Şüphe Ekstaz Utanç Empati Coşku Kıskançlık Öfori Korku Bıkkınlık Haz Minnet Hırs Keder Suçluluk Mutluluk Nefret Nezaket Umut Korku Düşmanlık Küçük düşürme Heves Sevinç İyilik Yalnızlık Aşk Şehvet Öfke Panik Tutku Acıma Zevk Gurur Pişmanlık Reddetme Vicdan İçerleme Üzüntü Özlem Başkasının zararına sevinme İtimat Kendine acıma Utanç Şok Çekingenlik Sosyal bağlantı Keder Azap Şaşkınlık Güven
g t d

Huşu, Tanrı'ya "boyun eğme, gönlü korku ve saygı ile dolu olma" anlamına gelir.^[1] İslam dininde kulun bütün eylemlerini Allah'ın hoşnutluğunu gözetleyerek yapması ve kendisini tamamen Allah'a vermesi gerektiğine inanılır. İslamiyet'in kutsal kitabı olan Kur'an'da Mü'minun suresinde kurtuluşa erenlerin özellikleri sayılırken en başta huşu özelliğine yer verilmektedir:

Rahmân ve Rahîm (olan) Allah'ın adıyla

1. Gerçekten müminler kurtuluşa ermiştir;
2. Onlar ki, namazlarında huşû içindedirler;
(devamı)