Mehmed Nuri Efendi (1859 doğumlu) - Vikipedi

Es-Seyyid Medenî Mehmed Nuri Efendi (24 Kasım 1859 - 29 Temmuz 1927), Osmanlı İmparatorluğu'nun son şeyhülislamıdır.

24 Kasım 1859 tarihinde İstanbul'un Üsküdar Sultantepesi'nde doğdu. Babası 1821-1896 yılları arasında İstanbul'da yaşamış ve öldüğünde "Tetkikat-ı Şer'iyye Meclisi" Reisi olan, Anadolu ve Rumeli Kazaskeri Payeli, Müneccimbaşı el-Hac, es-Seyyid Tarsusizade Osman Kamil Efendi (İstanbullu) olup, annesi Fındıkzade (Fındıkgil) Şerife Hatice Hanım'dır. İstanbul'un Vefa semtinde büyüyen Medeni Mehmet Nuri Efendi, ilk eğitimine babasıyla başlayıp, Şehzade ve Fatih Camii medreselerinden ve Mekteb-i Nüvvâb'tan mezun olmuş ve İstanbul müderrisi olmuştur. Zaman içinde yükselmiş ve Mahreç payesi almıştır. 22 yaşında ruus maaşı ile çalışmaya başlayarak Osmanlı hukuk teşkilatının çeşitli kurumlarında kademe kademe yükselmiş ve 1912 yılında Mısır Kadısı olmuştur. Mart 1912- Ağustos 1915 yılları arasında Kahire'de yaşayarak Mısır Kadılığı yapmış, daha sonra Adana vilayeti merkez kadılığına tayin edilmiş, bir ay sonra istifa ederek kadılıktan ayrılmıştır. 1920'de aldığı Anadolu Kazaskeri Payesi ile bilfiil kazaskerlik yapmış, 26 Eylül 1920'de Şeyhülislam tayin edilmiş, hükûmet istifa edince ayrılmış, son Osmanlı kabinesi kurulunca 4 Kasım 1920'de tekrar Şeyhülislam tayin edilmiştir. 1 Kasım 1922 tarihinde TBMM saltanatı kaldırınca son Osmanlı Hükûmeti ile birlikte istifa etmiş ve Şeyhülislamlık makamı da son bulmuştur. Kendisi Yüzellilikler'den sayılmamış fakat Damat Ferit Paşa kabinesinde bulunduğu için emekli maaşı bağlanmamıştır. Eşi Şerife Hatice Fehime Hanım'dan üç kızı, bir oğlu olmuştur. Medeni Mehmet Nuri Efendi 29 Temmuz 1927 tarihinde İstanbul Üsküdar İhsaniye'de öldü.^[1]