Radiotelefon — Vikipediya

Radiotelefon - radio vasitəsilə rabitə vasitələrinə aid olan cihazların üui adıdır. Elektron cihazın məişət versiyasına simsiz telefon deyilir, yəni baza ilə əlaqə bir kabeldən istifadə edilmədən həyata keçirilir.

Müasir radiotelefonun prototipi XX əsrin əvvəllərində hərbi məqsədlər üçün icad edilmişdir. Yaradıcı Kanadalı Reginald Fessend idi. Siqnal uzaqdan ötürüldü, lakin quraşdırılmış mexanizm fərqli idi. Prototip dizaynı təxminən 20 kiloqram ağırlığında idi.

Müasir radiotelefon yaratmaq ideyası Al Gross-a məxsus idi. Fikir 1950-ci ildə patentləşdirildi, ancaq texniki cəhət, inkişafın reallığa çevrilməsi üçün kifayət deyildi. 1970-ci illərin əvvəllərində radiotelefon icad edildi. Bu zaman Al Grossun patentlərinin müddəti başa çatdı, buna görə alim heç bir qazanc əldə etmədi.

Müasir modellər 1880 MHs-dan yuxarı tezlikdə işləyir. Hərəkət radiusu telefonun növüylə təyin edilir — 30-dan 300 m-a qədər. Radiotelefonlar üç kateqoriyaya bplünür.

Otaqlarda əlaqə üçün uyğundur: evlər, ofislər, mənzillər. Hərəkət radiusu 100 m-dən çox deyil.

Bu simsiz telefonlar tezlik spektrindəki yerlərdən istifadə edərək bir-biri ilə əlaqə qururlar. Siqnal göndərmək üçün pulsuz lentlərin axtarışı əl ilə (radio operatoru tərəfindən) avtomatik rejimdə aparılır. Siqnal oxşar alqoritm ilə həyata keçirilir: çağrı siqnalı və ya nörə yığımı istifadə olunur.

İş generatorun daşıyıcı tezliyin kəsilmə metodunun istifadəsinə əsaslanır. Boş rejimdə qəbuledici aktivdir, DA1 çipi üzərində işləyir. Telefon xəttinə zəng gəldikdə, zəng cihazı işləyir (VT3 tranzistorunda əməliyyat).

Trubka işə salındiqdan sonra, xüsusi qəbuledici vasitısilə qəbul edilən tranzistor ötürücü tezlik saçır. Telefonu götürəndə stabilizator və LED işləyir: xəttin məşğul olduğunu göstərir.

Siqnal bazaya daxil olduqda, gücləndirici vasitəsilə telefon xəttinə gələn aşağı tezlikli siqnalına çevrilir.