ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ای دل مباش یک دم | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۸ | ||
بحر | مضارع مثمن اخرب مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
غزلی با مطلع «ای دل مباش یکدم خالی ز عشق و مستی»، غزل شمارهٔ ۴۳۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
مفهوم و درونمایه
[ویرایش]وزن
[ویرایش]در اجراها
[ویرایش]غلامحسین بنان در برنامهٔ شمارهٔ ۶۳ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ بیات اصفهان اجرا کرده است.[۲]
ترجمهها
[ویرایش]در دیگر آثار هنری
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۳۰۲.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۵.
منابع
[ویرایش]- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.