یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
یوسف گمگشته بازآید | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۱۰ | ||
بحر | رَمَل مُثَمَّن محذوف فعلاتن مستفعلن مفاعیلن فاعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
غزلی با مطلع «یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور»، غزل شمارهٔ ۲۵۵ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
مفهوم و درونمایه
[ویرایش]این شعر مضمون امید به زندگی را دارد، حافظ در اینجا به ما امید میدهد تا در مواقع غم،اندوه و ناامیدی به خدای متعال توکل کرده تا این سختی ها به پایان برسد.
وزن
[ویرایش]فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
در اجراها
[ویرایش]عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۷۸ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ دشتی اجرا کردهاست.[۲] شهیدی همینطور بار دیگر در برنامهٔ شمارهٔ ۴۲۶ از مجموعهٔ گلهای رنگارنگ این غزل را به همراه الهه در آوازِ دشتی اجرا کردهاست.[۳]
ترجمهها
[ویرایش]در دیگر آثار هنری
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۱۷۲ - ۱۷۳.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۰.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۴.
منابع
[ویرایش]- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.