شهرستان میانجلگه - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
شهرستان میانجلگه | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | خراسان رضوی |
مرکز شهرستان | عشقآباد |
بخشها | مرکزی، بلهرات |
سال تأسیس | ۱۴۰۱ خورشیدی |
اداره | |
فرماندار | حسین عبدی |
حوزهٔ انتخابیه | نیشابور، فیروزه، زبرخان و میانجلگه |
مردم | |
جمعیت | ۳۹٬۲۸۸ نفر (۱۳۹۵) |
تراکم جمعیت | ۱۳ نفر بر کیلومتر مربع |
مذهب | شیعه |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۲٬۹۱۱ کیلومتر مربع |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۱۵ درجهٔ سانتیگراد |
بارش سالانه | ۲۲۰ میلیمتر |
روزهای یخبندان سالانه | ۸۸ روز |
دادههای دیگر | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۵۱ |
وبگاه | فرمانداری میانجلگه |
شهرستان میانجلگه یا شهرستان عشقآباد یکی از شهرستانهای استان خراسان رضوی ایران است. مرکز این شهرستان، شهر عشقآباد است.
این شهرستان در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ از شهرستان نیشابور جدا شد و مستقل گردید.[۱]
موقعیت جغرافیایی
[ویرایش]شهرستان میانجلگه با وسعت ۲٬۹۱۱ کیلومتر مربع معادل ۲/۱ درصد وسعت استان و در مدار جغرافیایی ۳۶ درجه و ۹ دقیقه و ۱۳ثانیه تا ۳۵ درجه و ۳۴ دقیقه و ۳۹ ثانیه عرض شمالی از خط استوا و ۵۸ درجه و ۱۲ دقیقه و ۵۳ ثانیه تا ۵۹ درجه و ۱۶ ثانیه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و در مرکز استان قرار دارد.
شهرستان میانجلگه از شمال با شهرستان نیشابور و شهرستان فیروزه، از شرق با شهرستان تربت حیدریه و شهرستان زبرخان، از شمالغرب با شهرستان سبزوار، از غرب با شهرستان ششتمد و از جنوب با شهرستان کوهسرخ همسایه است.
پیشینه
[ویرایش]حمدالله مستوفی در نزهه القلوب نوشته: «میان جلگه ولایتی است از اقلیم چهارم و ولایتی بسیار دارد و معتبر است و در مجموع مواضع، باغات انگور و میوه فراوان باشد».
فرهنگ نامهها و کتب قدیمی نیز در مورد وجه تسمیه میانجلگه اشاراتی نمودهاند، از جمله لغت نامه دهخدا مینویسد: «میان جلگه ناحیه ای است دارای قریههای بزرگ که بین نیشابور و هرات واقع است و اصل آن به زبان پهلوی باد هرزه است».
ناحیه میانجلگه، در دوران پیش از تاریخ و همچنین در دورانهای گوناگون پادشاهی ایرانیان وجود داشته و زیر نظر شاهان ایرانی، چون هخامنشیان و اشکانیان و پس از آن ساسانیان اداره میشده است. پس از لشکرکشی مسلمانان، این ناحیه در ۳۱ هـ. ق به تصرف عربها درآمد و پس از آن طاهریان، صفاریان و سپس سامانیان بر خراسان از جمله میان جلگه چیره شدند. میان جلگه در سده ۶ هـ. ق دستخوش تاخت و تاز غزان قرار گرفت و در آغاز سده ۷ هـ. ق گرفتار حمله خانمانسوز مغول گردید، سپس تیمورلنگ مردم این دیار را به خاک و خون کشید. با همه این بلاها، دیری نپایید که بر ویرانههای خاک این سرزمین بار دیگر بناها برافراشته شد و آبادانی گذشته را اندک اندک بازیافت و در سده ۱۳ هـ. ق به اوج خود رسید.
تقسیمات کشوری
[ویرایش]شهرستان میانجلگه دارای ۲ بخش، ۴ دهستان و ۱ شهر به شرح زیر است:
بخش | مرکز بخش | جمعیت بخش ۱۳۹۵ | نام دهستان | مرکز دهستان | جمعیت دهستان ۱۳۹۵ | شهر | جمعیت شهر ۱۳۹۵ |
---|---|---|---|---|---|---|---|
مرکزی | عشقآباد | ۲۷٬۲۱۴ نفر | عشقآباد | رئیسی | ۱۶٬۲۷۰ نفر | عشقآباد | ۱٬۹۹۳ نفر |
غزالی | فدیشه | ۸٬۹۵۱ نفر | |||||
بلهرات | گلبو سفلی | ۱۲٬۰۷۴ نفر | سالاری | سالاری | ۷٬۲۲۰ نفر | **************** | |
بلهرات | ریگی | ۴٬۸۵۴ نفر |
جمعیت
[ویرایش]بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهرستان میانجلگه برابر با ۳۹٬۲۸۸ نفر بوده است.[۲]
اماکن تاریخی، آثار باستانی و جهانگردی
[ویرایش]آثار ثبتشده
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران (۲۰۲۳-۰۷-۰۲). «تغییر مرکز دهستان عشق آباد بخش میان جلگه شهرستان نیشابور استان خراسان رضوی به روستای رییسی و مرکز دهستان بلهرات بخش یاد شده به روستای ریگی مصوب ۱۴۰۱/۱۱/۱۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی». Qavanin.ir.
- ↑ «درگاه ملی آمار > سرشماری عمومی نفوس و مسکن > نتایج سرشماری > جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». www.amar.org.ir. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۷.