بیگنشینهای آناتولیایی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
تاریخ ترکیه |
---|
درگاه ترکیه |
ملوک الطوائف ترکمن در آسیای کوچک (ترکی استانبولی: Anadolu beylikleri، انگلیسی: Anatolian beyliks) دولتهای خودمختار محلی در آسیای کوچک بودند که از بزرگ خود فرمان میبردند. این دوره در پایان سده یازدهم میلادی آغاز شد و با فروپاشی فرمانروائی سلجوقیان روم در نیمه دوم سده سیزده شتاب گرفت.
یکی از بیلیکها (بیگنشینها)، عثمان بیک از قبیله قایی از تُرکان اوغوز،[۱] از پایتختش در بورسا، اواخر قرن پانزدهم با فتح سایر مناطق آناتولی، بیگنشینها را به پایان رساند و به امپراتوری عثمانی تبدیل شد.
کلمه «بِیلیک» (Beylik) واژهای تُرکی و به معنی قلمرو تحت حاکمیت یک «بیگ» است که آن را معادل واژه «لُرد» (Lord) در سایر جوامع اروپایی میدانند.[۲]
فهرست بیگنشینها
[ویرایش]نام بیگ نشین | پایتخت | مدت حکمرانی |
---|---|---|
افشار | ارزروم | ۱۴۸۰–۱۵۳۴ |
آهیها | آنکارا | ۱۲۹۰–۱۳۶۲ |
علاییه | آلانیا | ۱۲۹۳–۱۴۷۱ |
آیدین | سلجوق | ۱۳۰۰–۱۴۲۵ |
جانیک | صامسون - آماسیه | ?-۱۴۶۰ |
جانداریها (اسفندیاریان) | سینوپ | ۱۲۹۱–۱۴۶۱ |
چوپانیان | قسطمونی | ۱۲۱۱–۱۳۰۹ |
ذوالقدریان | البستان بعدها قهرمانمرعش | ۱۳۴۸–۱۵۲۲ |
آرتین | سیواس و بعدها قیصریه | ۱۳۳۵–۱۳۹۰ |
ارزنجان | ارزنجان | ۱۳۷۹–۱۴۱۰ |
اشرفیان | بِیشهر | ۱۲۸۵–۱۳۲۶ |
گرمیان | کوتاهیه | ۱۳۰۰–۱۴۲۹ |
حمیدی | اغیردیر | ۱۳۰۰–۱۳۹۱ |
قاضی برهانالدین | سیواس | ۱۳۸۱–۱۳۹۸ |
قرامانیان | قارامان، لندره | ۱۲۵۰–۱۴۸۷ |
قراسیان | بالکسیر | ۱۲۹۶–۱۳۵۷ |
لادیک | دنیزلی | ۱۲۶۲–۱۳۹۱ |
منتشه | میلاس | ۱۲۶۱–۱۴۲۴ |
عثمان اوغلو (بعدها پایهگذار امپراتوری عثمانی) | سوگوت، بورسا، استانبول | ۱۲۹۹–۱۹۲۲ |
پروان اوغلو | سینوپ | ۱۲۷۷–۱۳۲۲ |
صاحب عطاییان | افیون قرهحصار | ۱۲۷۵–۱۳۴۱ |
ساروخانیان | مانیسا | ۱۳۰۰–۱۴۱۰ |
تِکه اوغولاری | آنتالیا (تِکه) | ۱۳۲۱–۱۴۲۳ |
پانویس
[ویرایش]- ↑ "Ottoman Empire | Facts, History, & Map". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2020-08-14.
- ↑ Mohamed Hedi Cherif - Daniel Panzac (1995). Histoire économique et sociale de l'Empire ottoman et de la Turquie (1326-1960) (in French). Peeters Publishers. ISBN 90-6831-799-7.