French
Deutschدیوان کیفری بین‌المللی بر مبنای اساسنامه رم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| اساسنامه رم | |
|---|---|
 احزاب و امضا کنندگان اساسنامه کشورهای عضو کشورهای امضاء کننده تصویب نشده کشورهای عضو که متعاقباً عضویت خود را پس گرفتند کشورهای امضاء کننده که امضای خود را پس گرفتند کشورهایی که نه امضا کردند و نه عضو هستند | |
| تاریخ پیش‌نویس | ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۸ |
| تاریخ امضا | ۱۸ اکتبر ۲۰۱۳ |
| مکان امضا | رم، ایتالیا[۱] |
| تاریخ اجرا | اول ژوئیه ۲۰۰۲ |
| شرط اجرا | مصوبه ۶۰ کشور در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۳ |
| امضاکنندگان | ۱۳۹ |
| گروه‌ها | ۱۲۳ |
| ضامن | دبیرکل سازمان ملل متحد |
| زبان‌ها | عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی |
 [[wikisource:دیوان کیفری بین‌المللی برمبنای اساسنامه رم}|دیوان کیفری بین‌المللی برمبنای اساسنامه رم}]] در ویکی‌نبشته | |
| https://www.un.org/law/icc/index.html | |
| حقوق بین‌الملل بشردوستانه |
|---|
| دادگاه و دادگاه‌ها |
|
| اصول اساسی |
|
| معاهده‌ها |
دیوان کیفری بین‌المللی برمبنای اساسنامه رم (انگلیسی: Rome Statute of the International Criminal Court) که اغلب به آن معاهده رم می‌گویند بر مبنای دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) در ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۸ در شهر رم ایتالیا تأسیس شد. نمایندگان حاضر در کنفرانس رم خواهان تشکیل دادگاه دائمی بین‌المللی بودند تا بتواند به جنایت علیه بشریت و جنایات جنگی در نقاط گوناگون جهان رسیدگی کند.[۲]
اساسنامه رم چهار جنایت اصلی بین‌المللی را تعیین کرد: نسل کشی، جنایت علیه بشریت، جنایات جنگی و جنایت تجاوز. این جرایم «مشمول هیچ گونه محدودیتی نیستند». بر اساس اساسنامه رم، دیوان کیفری بین‌المللی فقط می‌تواند چهار جنایت بین‌المللی اصلی را در شرایطی بررسی و تحت پیگرد قراردهد که دولت‌ها «نتوانند» یا «تمایل نداشته باشند» این کار را انجام دهند. در این اساسنامه صلاحیت دادگاه مکمل صلاحیت دادگاه‌های داخلی است. دادگاه فقط در صورتی صلاحیت رسیدگی به جرایم را دارد که در قلمرو یک دولت عضو یا توسط اتباع یک دولت عضو ارتکاب صورت گرفته باشد. یک استثنا از این قاعده این است که دیوان کیفری بین‌المللی نیز در صورتی صلاحیت رسیدگی به جرایم را دارا خواهد بود که صلاحیت آن توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد مجاز شناخته شود.
پیش از این برای رسیدگی به جنایات جنگی که از جمله در رواندا، سیرالئون، در یوگسلاوی سابق یا در کامبوج روی داد، دادگاه ویژه‌ای تشکیل می‌شد که با پرداخت هزینه گزاف و اتلاف وقت بسیار همراه بود. مظنونان و عاملان جنایات در بسیاری از مواقع می‌توانستند بدون واهمه از تشکیل دادگاه و انجام محاکمه‌ای آزاد زندگی کنند و حتی به ارتکاب جنایات خود ادامه دهند.
این معاهده در اول نوامبر ۲۰۰۲ به تصویب رسید و اجرایی شد و تا نوامبر ۲۰۱۹ قریب به ۱۲۳ کشور اساسنامه رم که مبنای دیوان کیفری بین‌المللی است را امضاء کرده‌اند.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ Article 125 of the Rome Statute بایگانی‌شده در ۱۹ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. Retrieved on 18 October 2013.
- ↑ "The Rome Statute" (PDF). Archived (PDF) from the original on 18 March 2018. Retrieved 20 March 2016.
- ↑ Article 29, Non-applicability of statute of limitations
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Rome Statute of the International Criminal Court». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ ژوئن ۲۰۲۰.
