زبان کاریایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کاریایی
A broken plate with carved signs
نقشه پراکندگی زبان‌های آناتولی، در هزاره دوم و اول قبل از میلاد.
منطقهAncient southwestern آناتولی
قومیتکاریایی‌ها
دورهتثبیت‌شده در قرن هفتم تا سوم پ.د.م[۱]
گونه‌های نخستین
Carian script
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹xcr
فهرست لینگوییست
xcr
گلاتولوگcari1274[۲]
کتیبه‌ای به زبان کاریایی از نام 𐊨𐊣𐊠𐊦𐊹𐊸, qlaλiś[۳]

زبان کاریایی (به انگلیسی: Carian language) از زبان‌های مرده، خانواده زبانی زبان‌های هندواروپایی و از شاخه زبان‌های آناتولی آن است. کاریان به این زبان سخن می‌گفتند. نزدیکی این زبان به زبان لیدیایی از زبان لیکیه‌ای بیشتر بوده است. نام‌های دیگر این زبان که تاکنون به ثبت رسیده اَند ( سآنگُدُس، کآفِنُس، ترواُلِس، نآستِس، نُمییُن، مائوسلوس و...) است. از شمار اندکی سنگ‌نوشته، واژه‌هایی از زبان کاریایی شناسایی شده‌اند (در پای همین برگه نمونه‌هایی را می‌توانید بخوانید).

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ کاریایی at MultiTree on the Linguist List
  2. ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Carian". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  3. ↑ Palaeolexicon. "The Carian word qlaλiś".


آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زبان_کاریایی&oldid=39414560»