سیتروئن برلینگو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سیتروئن برلینگو
دید کلی
شرکتگروه پی‌اس‌ای (۱۹۹۶–۲۰۲۱)
استلانتیس (۲۰۲۱–اکنون)
تولید۱۹۹۶–اکنون
مونتاژویلا بوسچ، آرژانتین (سیویل)
پوآسی، فرانسه (پوآسی پلنت)
کازابلانکا، مراکش[۱]
مانگولاد، پرتغال
بیگو، اسپانیا (بیگو پلنت)
بورسا، ترکیه (کارسان)[۲][۳]
بارا دو کاراسکو، اروگوئه (اوفرول، گرند برلینگو)
نیسا، لهستان (اف‌اس‌او)
کالوگا، روسیه (پی‌سی‌ام‌ای روس)
قوستانای، قزاقستان (سریارکا آوتوپروم)[۴]
بدنه و شاسی
کلاسمینی‌ون
پانل ون
وانت (پارتنر II)
شکل بدنه۴/۵ در پانل ون
۵ در مینی‌ون
۲ در وانت (پارتنر II)
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
گاه‌شمار
پیشینسیتروئن سی۱۵
پژو ۳۰۵

سیتروئن برلینگو و پژو پارتنر مجموعه‌ای از ون‌ها هستند که از سال ۱۹۹۶ تولید شده و تحت برند سیتروئن و پژو به بازار عرضه می‌شوند. آنها به عنوان خودروهای تجاری سبک یا به عنوان یک نوع خودروی چند منظوره مسافربری با صندلی های عقب و پنجره فروخته می شوند. آنها در ابتدا محصولی از گروه پی‌اس‌ای بودند که بعداً بخشی از کنگلومرای چند ملیتی استلانتیس شد. نسل سوم همچنین با برند اوپل و واکسول به ​​عنوان کومبو، از سال ۲۰۱۹ توسط تویوتا به عنوان پروایس سیتی و از سال ۲۰۲۲ توسط فیات به عنوان دوبلو به فروش می‌رسد.

پنل ون‌ها در نسخه‌های مسافربری با نام‌های برلینگو مولتی‌اسپیس و پارتنر کامبی، پارتنر تپی و پژو ریفتر برای نسل سوم در دسترس هستند. در ایتالیا، اولین نسل از پارتنر با نام پژو رَنچ شناخته می‌شد. آنها در ابتدا بر پایه سیتروئن زدایکس/پژو ۳۰۶ استیت کفپوش و تجهیزات مکانیکی بودند. با وجود فضای بار مستطیل شکل و جعبه مانند و جلوی آیرودینامیک، از نظر مفهومی می‌توان آنها را نوادگان سیتروئن ۲سی‌وی پانل ون (AK400) دانست. سیتروئن برلینگو ۲۰۱۸ و پژو پارتنر/ریفتر نیز به دنبال خرید سهام جنرال موتورز در اوپل و واکسول توسط پی‌اس‌ای، طراحی خود را با واکسول/اوپل کمبوی جدید به اشتراک می‌گذارند.

برلینگو و پارتنر هر دو در نسخه های سی‌ان‌جی و الکتریکی و با موتورهای چهار سیلندر بنزینی و دیزلی تولید شده اند.

نسل اول (ام۴۲؛ ۱۹۹۶)

[ویرایش]

نسل اول سیتروئن برلینگو طراحی ساده‌ای داشت و در ژوئیه ۱۹۹۶ عرضه شد.[۵] این خودرو توسط پژو با کمی تغییر با نام پارتنر تولید می‌شد.

تا سال ۲۰۱۰، آرژانتین همچنان تولید نسخهٔ فیس‌لیفت نشدهٔ این نسل از برلینگو را ادامه می‌داد. سرانجام در سال ۲۰۱۰ تولید نسخهٔ فیس‌لیفت نسل اول برلینگو در این کشور آغاز گشت.[۶]

در سال ۲۰۰۴ این نسل از برلینگو فیس‌لیفت شد. این فیس‌لیفت در واقع تغییراتی بر نمای جلویی این خودرو بود. در این فیس‌لیفت سپر جلو، چراغ‌ها و جلو پنجره متفاوت بود.

نسخهٔ برقی برلینگو I از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ و نمونهٔ بهبود یافتهٔ این نسخه از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ تولید می‌شد.[۷]

نسل دوم (بی۹؛ ۲۰۰۸)

[ویرایش]

نسل دوم سیتروئن برلینگو در آوریل ۲۰۰۸ و نسل دوم پژو پارتنر نیز در مه همان سال به بازار عرضه شدند. یک خودروی کوچک‌تر از این خودرو با نام سیتروئن نمو با همکاری فیات و توفاش برروی پلت‌فرم این خودرو توسعه یافت.[۸] نسخهٔ برقی برلینگو II در سال ۲۰۱۳ عرضه شد.[۷]

نسخه‌های تفریحی این خودروها نام‌های متفاوت برلینگو مولتی‌اسپیس و پارتنر تپی را داشتند.

نسل سوم (کی۹؛ ۲۰۱۸)

[ویرایش]

نسل سوم برلینگو و پژو ریفتر در مارس ۲۰۱۸ و در نمایشگاه خودرو ژنو رونمایی شدند.

در ۱۴ ژانویه ۲۰۲۱ سیتروئن از ون برقی ئی-برلینگو پرده برداری کرد.[۹] تنها ۶ روز بعد اوپل کومبو-ئی کارگو و واکسول کومبو-ئی نیز عرضه شدند که شباهت‌های بسیاری به ئی-برلینگو داشتند.[۱۰][۱۱]

آمار تولید و فروش

[ویرایش]
سال تولید جهانی فروش جهانی یادداشت
برلینگو پارتنر برلینگو پارتنر
۲۰۰۸ ن/م ن/م ن/م ۱۴۷٬۶۰۰[۱۲]
۲۰۰۹ ن/م ۱۲۰٬۵۰۰[۱۳] ن/م ۱۳۳٬۳۰۰[۱۲]
۲۰۱۰ ن/م ۱۶۴٬۶۰۰[۱۳] ن/م ۱۶۰٬۲۰۰[۱۳]
۲۰۱۱ ۱۶۴٬۱۶۲[۵] ۱۶۷٬۳۶۸[۵] ۱۶۵٬۸۰۷[۵] ۱۶۵٬۲۴۰[۵] مجموع تولید برلینگو به ۲٬۴۴۸٬۲۱۴ دستگاه رسید.
مجموع تولید پارتنر به ۱٬۹۶۴٬۰۵۴ دستگاه رسید.[۵]
۲۰۱۲ ۱۳۶٬۸۰۰[۱۴] ۱۴۲٬۳۰۰[۱۴] ۱۳۹٬۸۰۰[۱۴] ۱۴۹٬۸۰۰[۱۴] مجموع تولید برلینگو به ۲٬۵۸۵٬۰۰۰ دستگاه رسید.
مجموع تولید پارتنر به ۲٬۱۰۶٬۳۰۰ دستگاه رسید.[۱۴]

منابع

[ویرایش]
  1. "Somaca Casablanca". Somaca.e-monsite.com. Archived from the original on 20 May 2015. Retrieved 4 December 2010.
  2. "Akçalar Fabrikası" (به ترکی استانبولی). Karsan. 2010. Archived from the original on 7 July 2010. Retrieved 1 December 2010.
  3. "Peugeot Karsan in Turkey". auto-world.com. 2007. Archived from the original on 22 May 2013. Retrieved 1 December 2010.
  4. Marcus Williams (17 December 2014). "Automotive Logistics – Peugeot to start CKD assembly in Kazakhstan with Allur Group". new.automotivelogistics.media. Archived from the original on 7 June 2021.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ "PSA Annual Report 2012" (PDF). Car manufacturers. PSA. Retrieved 4 April 2013.[پیوند مرده]
  6. "Lanzamiento: Citroën Berlingo 2010". ARGENTINA AUTOBLOG (به اسپانیایی). 2010-04-05. Retrieved 2021-01-12.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ "CITROËN BERLINGO First Electric "Powered by Venturi" for La Poste". Electric Vehicle News. 22 December 2009.
  8. Par Joest Jonathan Ouaknine (5 October 2007). "Citroën Nemo et Peugeot Bipper". le blog auto. Retrieved 19 April 2010.
  9. "Citroën poursuit le processus d'électrification de sa gamme d'utilitaires légers avec l'ë-Berlingo Van". CCFA | Comité des Constructeurs Français d'Automobiles. Archived from the original on 28 July 2022. Retrieved 2021-01-14.
  10. "E-Mobilität ohne Kompromisse: Der neue Opel Combo-e Cargo | Medien OPEL Allemagne". de-media.opel.com. Retrieved 2021-01-20.
  11. "VAUXHALL REVEALS ALL-NEW COMBO-E | Media Vauxhall UK". gb-media.vauxhall.co.uk. Retrieved 2021-01-20.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "PSA". PSA-Peugeot-Citroen.com. 30 June 2010. Archived from the original on 6 December 2010. Retrieved 4 December 2010.
  13. ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ "Engine specs from PSA Peugeot Citroën" (PDF). Creator and designer. PSA Peugeot Citroën. Archived from the original (PDF) on 5 June 2017. Retrieved 29 November 2012.
  14. ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ ۱۴٫۴ "Memento Mars 2013" (به فرانسوی). PSA Peugeot Citroën. 21 February 2013: 50. Archived from the original on 14 April 2020. Retrieved 31 July 2013. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)

پیوند به بیرون

[ویرایش]

وبگاه رسمی شرکت سیتروئن