صنایع دستی استان هرمزگان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

صنایع دستی در استان هرمزگان همانند بسیاری از نقاط دیگر کشورمان حالتی مکمل اقتصاد، کشاورزی را داشته و در اثر موارد تأمین‌کننده بخشی از نیازهای منطقه‌است.

• گلابتون‌دوزی، خوس‌دوزی، بادله‌دوزی و زری‌دوزی از مهم‌ترین صنایع‌دستی بومی است که در واقع منحصر به استان هرمزگان است و مشابه آن‌ها در مناطق دیگر کشور یافت نمی‌شود.
• این هنرها در میان اهالی بندرعباس، بندرلنگه، بستک، و میناب کاملاً رایج است و از دیرباز برای تزیین لباس از آن‌ها استفاده کرده‌اند.
• حصیربافی از جمله صنایع‌دستی است که در میناب، بشاگرد و روستاهای اطراف آن رواج زیادی دارد و تقریباً تمامی زنان و دختران با آن آشنا هستند.
• سفالگری نیز در منطقه میناب، از صنایع دستی سنتی منطقه محسوب می‌شود.
• جهله سازی یکی از کم نظیرترین سفالینه‌های جهان است که امروزه تنها در روستای شهوار از توابع شهرستان میناب تولید می‌شود. این کوزه آبخوری با قائده کروی و غیر ایستا یکی از رایج‌ترین ظروف کاربردی مردم هرمزگان بود که علاوه بر تصفیه آب دمای آن را نیز بین ۷ الی ۸ درجه خنک می‌کرد. اما امروزه با ورود یخچال‌ها به میزان بسیار زیاد از کار برد آن کاسته شده‌است اما بواسطه فرم زیبای آن بیشتر درحوزه تجسمی مطرح می‌شود.

• زنده‌دل، دستیاران، حسن. (مجموعه کتاب‌های راهنمای جامع ایرانگردی استان هرمزگان) ج۱. چاپ وانتشار سال ۱۹۹۸ میلادی.

این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

(۱) ولی زاده حسن، «شناسائی شاخص‌های ایجاد تحول در صنایع دستی استان هرمزگان بر اساس الگوهای نمونه»، پایان‌نامه دانشجوئی کارشناسی ارشد، دانشگاه هنر تهران، زمستان ۱۳۸۷