فعل گذرا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گذرایی و ظرفیت
گذرایی
فعل ناگذر فعل گذرا فعل دوگذرا
افزایش ظرفیت
سببی اعمالی سودمندی مفعولی
کاهش ظرفیت
فعل مجهول ضدمجهول مجهول غیرشخصی
بازتابی‌ها و وارون‌ها
ضمیر فاعلی (مسندالیه) فعل بازتابی وارون (دستور زبان) ضمیر وارون
درگاه زبان
ن ب و

فعل‌های گذرا^[۱] (به عربی: مُتِعَدی) فعل‌هایی هستند که برای کامل شدن معنی، علاوه بر نهاد، نیازبه مفعول یا مسند یا متمم دارند. مانند: آوردن (پرویز [نهاد] گل [مفعول] را [نشانه مفعولی] آورد [فعل].) فعل‌هائی که تنها به نهاد نیاز داشته و به مفعول نیازی نداشته باشند فعل‌های ناگذرا نامیده می‌شوند. مانند آمدن (پرویز [نهاد] آمد [فعل])

فعل گذرا بر سه گونه است:

• گذرا به مفعول: فعل علاوه بر نهاد به مفعول نیاز دارد. مثال: دانش‌آموزان مطالب کتاب را یاد می‌گیرند.
• گذرا به مسند: فعل علاوه بر نهاد به مسند نیاز دارد. مثال: هوا سرد شد.
• گذرا به متمم: فعل علاوه بر نهاد به متمم نیاز دارد. مثال: دلاوران ما با دشمن جنگیدند.

زیرگونه‌های ترکیبی:

• گذرا به مفعول + متمم. مثال: آن مرد فرزانه و دانا مطلب مهمی به من یاد داد.
• گذرا به مفعول + مسند. مثال: علی دوست خوب را قهرمان بزرگی می‌دانست.
• گذرا به متمم + مسند. مثال: مردم روستا به او دکتر می‌گفتند.
• گذرا به مفعول + مفعول. مثال: او فقرا را لباس پوشانید.

• زبان فارسی۲- چاپ ۱۳۹۴. صفحات ۱۷ و ۱۹