فهرست میراث جهانی در چین - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
اطلاعات | |
---|---|
کشور | چین |
تاریخ ثبت | ۱۲ دسامبر ۱۹۸۵ |
آثار ثبت شده | ۵۷ اثر
|
فهرست آزمایشی | ۶۰ اثر
|
وبگاه | cn |
این یک فهرست از میراث جهانی در چین است. میراث جهانی یونسکو نام عهدنامهای بینالمللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید. موضوع آن حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و متعلق به تمام انسانهای زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، میباشند. برپایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، میتوانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت بهعنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود. مکانهای میراث جهانی ثبتشده در سازمان یونسکو، مکانهایی مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، آرامگاه، ساختمان، مجموعه یا شهر هستند.[۱] چین چشمانداز طبیعی متنوعی دارد، از استپهای جنگلی و بیابانهایی چون گبی و تکلهمکان در ناحیهٔ خشک شمالی نزدیک به مغولستان و سیبری ِ روسیه گرفته تا جنگلهای زیرگرمسیری در سرزمینهای مرطوب جنوبی نزدیک به ویتنام، لائوس و برمه. مناطق غربی کشور ناهموار است و رشتهکوههای هیمالیا و تیان شان مرز طبیعی آن را با هند و آسیای میانه ترسیم میکنند. در مقابل، نواحی شرقی این کشور کمارتفاع است و با ساحلی به طول ۱۴٫۵۰۰ کیلومترمربع در جنوب شرقی با دریای جنوب چین و در شرق با دریای شرق چین همسایهاست که در سوی دیگرش تایوان، کره و ژاپن قرار گرفتهاند. تمدن چین باستان یکی از کهنترین تمدنهای تاریخ است که در سواحل حاصلخیز رود زرد که در دشت شمال چین جاریست شکوفا شد.[۲]
چین با ۵۷ اثر ثبتشده رتبه دوم در جهان را دارا میباشد. از این ۵۷ مکان ثبتشده، ۳۸ سایت میراث فرهنگی، ۱۴ سایت میراث طبیعی، چهار سایت فرهنگی و طبیعی (ترکیبی) و یک سایت، مشترک با کشوری دیگر است. برخی از این آثار، از ضروریترین منابع گردشگری و ارزشمند در چین هستند. چین در سال ۱۹۸۵ برای حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان به کنوانسیون بینالمللی یونسکو پیوست. کشور چین از نظر تنوع میراث جهانی (فرهنگی، طبیعی، ترکیبی) به عنوان کاملترین کشور در بین کشورها شناخته میشود و هماکنون بیش از ۷۰ مکان پیشنهادی برای ثبت در فهرست میراث جهانی دارد. شهر پکن با شش میراث بیشترین میراث ثبتشده در میان شهرها را دارا میباشد. دیوار چین، لشکر سفالین، شهر ممنوعه و میراث ترکیبی کوهستان هونگشان از جمله معروفترین میراثهای ثبتشده در چین هستند.[۳]
میراث جهانی
[ویرایش]یونسکو سایتها را با ده معیار فهرست میکند. هر ورودی، باید حداقل یکی از معیارها را داشتهباشد.[۴]
# | نگاره | نام | موقعیت | سال | ش ثبت معیارها | شرح | منبع |
---|---|---|---|---|---|---|---|
۱ | شهر ممنوعه و کاخ موکدن | پکن و شنیانگ | ۱۹۸۷ و ۲۰۰۴ | ۴۳۹ I, II, III, IV | شهر ممنوعه در پکن، با باغهای محوطه سازی شده و ساختمانهای بسیار (که نزدیک به ۱۰۰۰۰ اتاق آن شامل مبلمان و آثار هنری است)، گواهی گرانبها از تمدن چین در دوران مینگ است که مقر قدرت برتر برای بیش از پنج قرن (۱۴۱۶–۱۹۱۱) بخ عنوان مرکز قدرت بودهاست. کاخ امپراتوری سلسله چینگ در شنیانگ از ۱۱۴ ساختمان تشکیل شدهاست که بین سالهای ۱۶۲۵–۲۶ و ۱۷۸۳ ساخته شدهاند. این مجموعه شامل یک کتابخانه مهم است و گواهی بر پایهگذاری آخرین سلسله ای است که قبل از اینکه قدرت خود را به مرکز کشور گسترش دهد و پایتخت را به پکن منتقل کند بر چین حکومت میکرد. این عمارت معماری قابل توجه و تاریخی مهمی از تاریخ سلسله چینگ و سنتهای فرهنگی مانچو و سایر قبایل در شمال چین ارائه میدهد. | [۵] | |
۲ | کوه تای | شاندونگ | ۱۹۸۷ | ۴۳۷ I, II, III, IV, V, VI, VII | این کوه مقدس برای دو هزار سال مکانی برای عبادت بوده است و شاهکارهای معماری و هنر را در خود جای دادهاست که کاملاً با محیط طبیعی خود هماهنگ است. کوه تایشان یا تای نماد تمدنها و باورهای چین باستان همواره منبع الهام هنرمندان و دانشمندان این کشور بودهاست. | [۶] | |
۳ | دیوار چین | لیائونینگ، هبئی، تیانجین، پکن، شانشی، مغولستان داخلی، شاآنشی، گانسو و چینگهای | ۱۹۸۷ | ۴۳۸ I, II, III, IV, VI | در حدود سال ۲۲۰ قبل از میلاد، اولین امپراتور «چین شی هوانگ» دستور داد تا بخشهای استحکامات ساخته شده قبلی را به منظور ایجاد یک سیستم دفاعی منسجم در برابر تهاجمات مردمان شمال، دوباره متحد کنند. کار ساخت و ساز بر روی دیوار بزرگ تا زمان سلسله مینگ (۱۳۶۸–۱۶۴۴) ادامه یافت و در نتیجه غول پیکرترین کار مهندسی نظامی تمام دوران انجام شد. ارزش معماری عالی آن با اهمیت تاریخی و استراتژیک آن قابل مقایسه است. | [۷] | |
۴ | لشکر سفالین | شیآن، شاآنشی | ۱۹۸۷ | ۴۴۱ I, III, IV, VI | در این سایت باستانشناسی که در سال ۱۹۷۴ کشف شد هزاران مجسمه وجود دارد. در اینجا بقایای فانی کیین - اولین متحد چین، که در ۲۱۰ قبل از میلاد درگذشت - در مرکز یک مجموعه تاریخی قرار دارد که طرح شهری پایتخت آن، شیآن را بازتولید میکند. امپراتور توسط ارتشی از جنگجویان سفالی احاطه شدهاست که در سراسر جهان مشهور شدهاند. این شخصیتها، که همگی متفاوتند و اسبها، ارابهها و سلاحهایشان، شاهکارهای رئالیسم و شاهدی تاریخی ارزشمند هستند. | [۸] | |
۵ | غار موگای | دان هوانگ، گانسو | ۱۹۸۷ | ۴۴۰ I, II, III, IV, V, VI | ۴۲۹ حجره و زیارتگاه غار موگائو در موقعیت استراتژیک سابق در جاده ابریشم قرار دارد که محل تلاقی تجارت پر رونق و محل تلاقی جریانهای مختلف مذهبی، فرهنگی و فکری بود. این غارها به خاطر مجسمهها و نقاشیهای دیواری خود که نشان دهنده هزاره هنر بودایی است، مشهور هستند. | [۹] | |
۶ | زوکودیان | پکن | ۱۹۸۷ | ۴۴۹ III, VI | این سایت که در ۴۲ کیلومتری جنوب غربی پکن قرار دارد، همچنان موضوع کاوشهای باستانشناسی و مطالعات علمی است. در اینجا برای اولین بار بقایای سیناتروپوس پکیننسیس که در پلیستوسن میانه زندگی میکرد، همراه با اشیاء مختلف کشف شد. بعدها، بقایای هومو ساپینس ساپینس یافت شد که قدمت آن به دوره ای بین ۱۸۰۰۰ تا ۱۱۰۰۰ قبل از میلاد بازمیگردد. این سایت گواهی استثنایی نه تنها در مورد جوامع قاره آسیا در زمانهای بسیار دور، بلکه در مورد تکامل انسان ارائه میدهد. (یونسکو / BIS) 2 | [۱۰] | |
۷ | کوهستان هونگشان | آنهوئی | ۱۹۹۰ | ۵۴۷ II, VII, X | هوانگشان، زیباترین کوه چین، در بیشتر تاریخ این کشور توسط هنرمندان و اهل ادب جشن گرفته شدهاست (به عنوان مثال، به سبک "کوه و آب" شانشوی در اواسط قرن شانزدهم). مناظر باشکوه صخرهها و قلههای گرانیتی که از دریایی از ابرها بیرون میآیند، همچنان همان قدرت شیفتگی خود را بر بسیاری از مسافران، شاعران، نقاشان و عکاسانی که برای بازدید از آن به زیارت میآیند، اعمال میکند. (یونسکو / BIS) 7 | [۱۱] | |
۸ | دره جیوژایگو | سیچوآن | ۱۹۹۲ | ۶۳۷ VII | دره پرپیچ و خم Jiuzhaigou در مساحت ۷۲۰۰۰ هکتار در شمال استان سیچوان امتداد دارد. این منطقه دارای اکوسیستمهای جنگلی بسیار متنوعی است، زیرا دامنههای آن گاهی به ارتفاع بیش از ۴۸۰۰ متر میرسد. مناظر عالی آن با وجود زنجیره ای از مخروطهای کارست باریک و آبشارهای دیدنی مشخص میشود. این دره خانه ۱۴۰ گونه پرنده و برخی گونههای گیاهی و جانوری در معرض خطر انقراض مانند پانداهای غول پیکر و سیچوان تاکین است. (یونسکو / BIS) 9 | [۱۲] | |
۹ | هانگ لونگ | سیچوآن | ۱۹۹۲ | ۶۳۸ VII | منطقه دیدنی و تاریخی Huanglong. منطقه Huanglong واقع در شمال شرقی استان سیچوان، دارای یک توده کوهستانی با قلههای پوشیده از برف دائمی و شرقیترین یخچال طبیعی در چین است. به مناظر زیبای کوهستانی آن، اکوسیستمهای جنگلی بسیار متنوع، سازندهای کارستی دیدنی، آبشارها و چشمههای آب گرم اضافه شدهاست. این منطقه زیستگاه برخی از گونههای جانوری در حال انقراض است، مانند پاندای غول پیکر و میمون پوزه طلایی. (یونسکو / BIS) 8 | [۱۳] | |
۱۰ | ولینگ یانگ | هونان | ۱۹۹۲ | ۶۴۰ VII | این سایت در استان هونان بیش از ۲۶۰۰۰ هکتار وسعت دارد. بیش از ۳۰۰۰ ستون و قله ماسه سنگی کوارتز دارد که بسیاری از آنها بیش از ۲۰۰ متر ارتفاع دارند. نهرهای متعدد، درهها، درهها و حوضچههای بزرگ آب و همچنین وجود حدود ۴۰ غار و دو پل طبیعی عظیم، زیبایی فوقالعادهای به این منظره بخشیدهاست. علاوه بر این، این منطقه زیستگاه گونههای گیاهی و جانوری متعددی است که در معرض خطر انقراض هستند. (یونسکو / BIS) 10 | [۱۴] | |
۱۱ | کوهستان وودانگ | هوبئی | ۱۹۹۴ | ۷۰۵ I, II, VI | کاخها و معابدی که هسته اصلی این مجموعه ساختمانهای مدنی و مذهبی را تشکیل میدهند، نمونه ای استثنایی از دستاوردهای معماری و هنری سلسلههای یوان، مینگ و چینگ هستند. دامنههای کوههای وودانگ (استان هوبی) و درههای پانورامیک آن، چشمانداز اطراف سایت را تشکیل میدهند که دارای ساختمانهای باستانی تائوئیستی از قرن هفتم است و به عنوان یک مجموعه تاریخی در زمان سلسله مینگ (قرن ۱۴ تا ۱۷ میلادی) ساخته شدهاست). ساختمانهای باستانی وودانگ نمایانگر درجه بالای کمال معماری و هنر چینی در طول هزاره است. (یونسکو / BIS) 12 | [۱۵] | |
۱۲ | قصر پوتالا، معبد جوخانگ و معبد نوربولینگکا | لهاسا تبت | ۱۹۹۴، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ | ۷۰۷ I, IV, VI | کاخ پوتالا، اقامتگاه زمستانی دالایی لاما از قرن هفتم، نمادی از بودیسم تبتی و نقش آن در اداره سنتی تبت است. مجموعه کاخ - که در کوه سرخ، در مرکز دره لهاسا، در ارتفاع ۳۷۰۰ متری قرار دارد - شامل کاخ سفید، کاخ سرخ و ضمیمههای آنها است. همچنین بخشی از این سایت، صومعه معبد جوخانگ، یک مجموعه مذهبی استثنایی بودایی است که در قرن هفتم ساخته شدهاست، و کاخ نوربولینگکا، اقامتگاه تابستانی دالایی لاما که در قرن هجدهم ساخته شده و شاهکاری از هنر تبتی است. زیبایی و اصالت معماری این بناها، تزیینات غنی و هماهنگی آنها با مناظر تحسینبرانگیز اطراف، بر جذابیت تاریخی و مذهبی آنها میافزاید. (یونسکو / BIS) 13 | [۱۶] | |
۱۳ | کوهستان ریزورت | هبئی | ۱۹۹۴ | ۷۰۳ II, IV | این اقامتگاه کوهستانی، کاخ تابستانی سلسله چینگ در استان هبی، بین سالهای ۱۷۰۳ و ۱۷۹۲ ساخته شد. این مجموعه وسیعی از ساختمانهای کاخ، اداری و تشریفاتی، معابد با معماری بسیار متنوع و باغهای امپراتوری هماهنگ شده با چشمانداز است. از دریاچهها، مراتع و جنگلها. اقامتگاه کوه چنگده علاوه بر علاقه زیباییشناختی، شاهد تاریخی مهمی برای آخرین مرحله توسعه جامعه فئودالی در چین است. (یونسکو / BIS) 11 | [۱۷] | |
۱۴ | آرامگاه و پرستشگاه کنفوسیوس | کوفو، شاندونگ | ۱۹۹۴ | ۷۰۴ I, IV, VI | معبد، گورستان و خانه خانوادگی فیلسوف، سیاستمدار و مربی بزرگ کنفوسیوس (قرن ۶ تا ۵ قبل از میلاد) در شهر Qufu، شهری در استان شاندونگ واقع شدهاست. این معبد که در طول قرنها ویران و بازسازی شد، به یاد او در سال ۴۷۸ قبل از میلاد ساخته شد. امروزه بیش از صد ساختمان دارد. این گورستان مقبره فیلسوف و بقایای بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر از نوادگان او را در خود جای دادهاست. خانه اصلی خانواده کنگ به مرور زمان به یک عمارت اشرافی با ابعاد عظیم تبدیل شد که ۱۵۲ ساختمان از آن باقی ماندهاست. بناهای تاریخی قفو به لطف فداکاری امپراتوران متوالی که طی دو هزار سال در چین قدرت داشتند، ویژگی هنری و تاریخی خارقالعاده خود را حفظ کردهاند. (یونسکو / BIS) 14 | [۱۸] | |
۱۵ | پارک ملی لوشان | جیانگشی | ۱۹۹۶ | ۷۷۸ II, III, IV, VI | کوه لوشان که در استان جیانگشی واقع شدهاست، یکی از مهدهای معنوی تمدن چین است. در اینجا، معابد بودایی و تائوئیستی متعدد، و همچنین مراکز مهم آیین کنفوسیوس، که معلمان برجسته در آن تدریس میکردند، با منظره ای از زیبایی خیره کننده ادغام میشوند. زیبایی این منظره الهام بخش هنرمندان بیشماری بود که دیدگاه زیباییشناختی طبیعت را که نمونهای از فرهنگ چینی بود، به تصویر میکشیدند. (یونسکو / BIS) 15 | [۱۹] | |
۱۶ | کوهستان امی و بودای بزرگ لشان | سیچوآن | ۱۹۹۶ | ۷۷۹ IV, VI, X | در اینجا، در چشمانداز زیبای کوه Emei در استان سیچوان، اولین معبد بودایی در چین در قرن اول ساخته شد. تکثیر معابد بعدی این مکان را به یکی از مهمترین مکانهای مقدس در بودیسم تبدیل کرد. در طول قرنها، گنجینههای فرهنگی در آن انباشته شد. چشمگیرترین بودای بزرگ لشان است که در قرن هشتم مجسمهسازی شد. این تصویر حک شده در دامنه تپه، مشرف به تلاقی سه رودخانه از ارتفاع ۷۱ متری، بزرگترین مجسمه بودا در جهان است. کوه Emei همچنین با تنوع زیاد فلور خود متمایز میشود، که از گیاهان معمولی مناطق پوشش گیاهی نیمه گرمسیری تا جنگلهای مخروطی زیر آلپ، که در آن درختان بیش از ۱۰۰۰ سال وجود دارد، متمایز میشود. (یونسکو / BIS) 16 | [۲۰] | |
۱۷ | شهر قدیمی لیجیانگ | یوننان | ۱۹۹۷ | ۸۱۱ II, IV, V | شهر قدیمی لیجیانگ که کاملاً با توپوگرافی نامنظم یک سایت دارای اهمیت تجاری و استراتژیک سازگار است، منظره شهری تاریخی با کیفیت و اصالت عالی را حفظ کردهاست. معماری قابل توجه آن عناصری از فرهنگهای مختلف را که در طول قرنها در هم ادغام شدهاند، ادغام میکند. لیجیانگ همچنین دارای یک سیستم آبرسانی قدیمی، بسیار پیچیده و مبتکرانه است که به عملکرد مؤثر خود ادامه میدهد. (یونسکو / BIS) 17 | [۲۱] | |
۱۸ | پینگ یائو | شانشی | ۱۹۹۷ | ۸۱۲ II, III, IV | پینگ یائو که در قرن چهاردهم تأسیس شد، نمونه ای استثنایی از یک شهر سنتی هان است که به خوبی حفظ شدهاست. بافت شهری آن نمایانگر پنج قرن تکامل سبکهای معماری و شهرسازی در امپراتوری چین است. ساختمانهای بانکی با ابهت آن که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ساخته شد، از جذابیت خاصی برخوردار است و به یاد میآورد که در آن زمان، پینگ یائو مهمترین مرکز بانکداری کشور بود. (یونسکو / BIS) 18 | ||
۱۹ | سوژو | جیانگسو | ۱۹۹۷، ۲۰۰۰ | ۸۱۳ I, II, III, IV, V | هنر منظره کلاسیک چین، که سعی در بازسازی مناظر طبیعی مینیاتوری دارد، بهطور استثنایی در ۹ باغ شهر تاریخی سوژو به نمایش گذاشته شدهاست. این باغها که بین قرنهای ۱۱ و ۱۹ ساخته شدهاند، شاهکارهای محوطهسازی شناخته شده جهانی هستند و طراحی دقیق آنها نشاندهنده اهمیت متافیزیکی زیبایی طبیعت در فرهنگ چینی است. (یونسکو / BIS) 19 | [۲۲] | |
۲۰ | کاخ تابستانی پکن | پکن | ۱۹۹۸ | ۸۸۰ I, II, III | کاخ تابستانی پکن که در سال ۱۷۵۰ ساخته شد، عمدتاً در طول جنگ ۱۸۶۰ ویران شد و در سال ۱۸۸۶ بر روی پایههای آن بازسازی شد، یک شاهکار از هنر منظره چینی است. عناصر ساخته دست بشر - آلاچیقها، کاخها، اتاقها، معابد و پلها - کاملاً با چشمانداز طبیعی تپهها و برکهها سازگار شدهاند. این انطباق منجر به ایجاد یک مجموعه یادبود هماهنگ و خارقالعاده در سطح زیبایی شناختی شدهاست. (یونسکو / BIS) 20 | [۲۳] | |
۲۱ | معبد آسمان | پکن | ۱۹۹۸ | ۸۸۱ I, II, III | معبد بهشت که در نیمه اول قرن پانزدهم تأسیس شد، مجموعه ای باشکوه از پناهگاههای ساخته شده در میان باغها و احاطه شده توسط جنگلهای کاج چند صد ساله است. طرح کلی آن و هر یک از ساختمانهای آن نمادی از رابطه بین بهشت و زمین، جوهر کیهان چینی و نقش ویژه امپراتورها در این رابطه است. (یونسکو / BIS) 21 | [۲۴] | |
۲۲ | کوه وویی | فوجیان | ۱۹۹۹ | ۹۱۱ III, VI, VII, X | منطقه کوه وویی مهمترین منطقه حفاظت از تنوع زیستی در جنوب شرقی چین است که به عنوان پناهگاهی برای گونههای باقی مانده که بسیاری از آنها بومی هستند، عمل میکند. زیبایی بیآرام درههای دیدنی رودخانه نه آرنج با معابد و صومعههای فراوان - که برخی از آنها مخروبهاند - صحنه تولد نئوکنفوسیوس بود. این دکترین که از اینجا پخش شد، تأثیر زیادی بر فرهنگهای آسیای شرقی از قرن یازدهم داشت. در قرن اول قبل از میلاد، شهر همسایه چنگکون پایتخت اداری مهم سلسله هان بود. دیوارهای محکم آن محل قرارگیری سایت باستانشناسی با اهمیت زیادی است. (یونسکو / BIS) 22 | [۲۵] | |
۲۳ | سنگنگارههای دازو | چونگکینگ | ۱۹۹۹ | ۹۱۲ I, II, III | دامنههای شیبدار منطقه کوهستانی دازو میزبان مجموعهای استثنایی از مجسمههای سنگتراشی شدهاست که قدمت آنها به قرن نهم تا سیزدهم میرسد. این آثار غار به دلیل ارزش زیبایی شناختی، غنای مضامین مذهبی و ناپسند خود و همچنین به دلیل نوری که بر زندگی روزمره در چین در آن زمان میتابیدند، برجسته هستند. علاوه بر این، آنها بیانگر فوقالعاده ای از سنتز هماهنگ بین بودیسم، تائوئیسم و کنفوسیوسیسم هستند. (یونسکو / BIS) 23 | [۲۶] | |
۲۴ | روستاهای زیدی وهانگکن | آنهوئی | ۲۰۰۰ | ۱۰۰۲ III, IV, V | دو روستای سنتی Xidi و Hongcun ظاهر مشخص جمعیتهای روستایی را حفظ کردهاند که بیشتر آنها در قرن گذشته ناپدید شده یا تغییر شکل دادهاند. چیدمان خیابانها، معماری و تزئینات آنها و همچنین شبکه عمومی آبرسانی خانهها، یادگاری از گذشته در نوع خود بی نظیر است. (یونسکو / BIS) 26 | [۲۷] | |
۲۵ | آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ، شامل آرامگاه دودمان مینگ و آرامگاه مینگ شیائو لینگ | پکن | ۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۴ | ۱۰۰۴ III, IV, V | این سایت با افزودن سه مقبره سلسله چینگ به گورهای مینگ، که قبلاً در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳ در فهرست میراث جهانی ثبت شده بود، گسترش یافتهاست. سه مقبره امپراتوری Yongling, Fuling و Zhaoling، واقع در استان لیائونینگ، در قرن هفدهم برای نگهداری بقایای فانی اعضای بنیانگذار سلسله چینگ و اجداد آنها. ساخت آن بر اساس احکام ژئومانسی سنتی چینی و تئوری طراحی فضاهای حیاتی (فنگشویی) بود. آنها با مجسمههای سنگی، نقش برجستهها و سرامیکهایی با نقش اژدها تزیین شدهاند که نشاندهنده ظهور معماری تدفین در زمان کینگ است. در سه مقبره که با ساخت و سازهای متعدد خود مجموعههای معماری واقعی را تشکیل میدهند، عناصر سنتی سلسلههای حاکم قبلی در چین با کمکهای جدید تمدن منچو آمیخته شدهاست. (یونسکو / BIS) 24 | [۲۸] | |
۲۶ | غارهای بودایی لونگمن | لوئویانگ، هنان | ۲۰۰۰ | ۱۰۰۳ I, II, III | غارها و طاقچههای لانگمن بزرگترین و چشمگیرترین مجموعه آثار هنری از سلسله ویهای شمالی و سلسله تانگ (۳۱۶–۹۰۷) را در خود جای دادهاست. این آثار که منحصراً از دین بودایی الهام گرفته شدهاند، نمونه ای باشکوه از دوران شکوفایی هنر مجسمهسازی سنگی در چین هستند. (یونسکو / BIS) 25 | [۲۹] | |
۲۷ | کوه کینگ چنگ و سامانه آبیاری دوجیانگ یان | سیچوآن | ۲۰۰۰ | ۱۰۰۱ II, IV, VI | ساخت سیستم آبیاری دوجیانگیان در قرن ۳ قبل از میلاد آغاز شد، اما هنوز هم به تنظیم آبهای رودخانه مینجیانگ و توزیع آنها در دشتهای حاصلخیز چنگدو ادامه میدهد. کوه چینگ چنگ مهد تائوئیسم است و مجموعه ای کامل از معابد باستانی دارد که به یاد تولد این آموزه است. (یونسکو / BIS) 27 | [۳۰] | |
۲۸ | غارهای بودایی یونگانگ | داتونگ، شانشی | ۲۰۰۱ | ۱۰۳۹ I, II, III, IV | این سایت در نزدیکی شهر داتونگ در استان شانشی واقع شدهاست. ۲۵۲ غار آن که با ۵۱۰۰۰ مجسمه مزین شدهاست، تجسمی استثنایی از هنر صخره ای بودایی در چین در قرنهای پنجم و ششم است. به اصطلاح پنج غار، ساخته شده توسط تان یائو با وحدت دقیق چیدمان و طراحی، یک شاهکار کلاسیک از اوایل دوران شکوفایی هنر بودایی در چین است. (یونسکو / BIS) 28 | [۳۱] | |
۲۹ | مناطق حفاظت شده یوننان | یوننان | ۲۰۰۳ | ۱۰۸۳ VII, VIII, IX, X | این سایت که در بخش کوهستانی شمال غربی استان یوننان واقع شدهاست از هشت گروه از مناطق حفاظت شده در پارک ملی سه رودخانه موازی تشکیل شدهاست. مساحت آن ۱۷۰۰۰۰۰ هکتار است و بخشهایی از بخش بالایی سه رودخانه بزرگ در آسیا را پوشش میدهد: یانگ تسه، مکونگ و سالوین، که از میان درههایی به عمق ۳۰۰۰ متر میگذرد و قلههایی با بیش از ۶۰۰۰ متر در کنار آن قرار دارند. متر ارتفاع، تاج برف همیشگی. علاوه بر این، این سایت یک مرکز استثنایی تنوع زیستی در چین است و یکی از مناطق معتدل جهان با بیشترین تنوع زیستی است. (یونسکو / BIS) 29 | [۳۲] | |
۳۰ | پایتخت و آرامگاههای پادشاهی کوگوریو | جیلین | ۲۰۰۴ | ۱۱۳۵ I, II, III, IV, V | این سایت شامل بقایای باستانشناسی سه شهر - کوه وونو، گوئونی و کوه واندو - و ۴۰ مقبره است که در آن ۱۴ حاکم و ۲۶ اشراف دفن شدهاند. همه این آثار متعلق به فرهنگ کوگوریو است که نام خود را از سلسله ای که از ۲۷۷ قبل از میلاد سلطنت میکرد گرفته شدهاست. تا سال ۶۶۸ م در بخشی از شمال چین و در نیمه شمالی شبه جزیره کره. حفاریها در شهر کوه وونو فقط تا حدی انجام شدهاست. شهر Guonei که بقایای آن در اطراف شهر مدرن جی آن قرار دارد، پس از اینکه کوگوریو پایتخت اصلی خود را به پیونگ یانگ منتقل کرد، به عنوان پایتخت ثانویه عمل کرد. یکی دیگر از پایتختهای پادشاهی کوگوریو، شهر کوه واندو، بقایای بسیاری از جمله یک قصر وسیع و ۳۷ مقبره دارد. برخی از این مقبرهها دارای سقفهای بسیار عالی هستند که برای پوشش فضاهای وسیع بدون نیاز به ستون و همچنین تحمل وزن عظیم سنگ یا تپه خاکی (تپه خاکی) که در بالای آن قرار میگرفت، طراحی شدهاند. (یونسکو / BIS) 30 | [۳۳] | |
۳۱ | مرکز تاریخی ماکائو | ماکائو | ۲۰۰۵ | ۱۱۱۰ II, III, IV, VI | ماکائو، یک بندر تجاری پررونق و دارای اهمیت استراتژیک زیادی در تجارت بینالمللی، از اواسط قرن شانزدهم تا سال ۱۹۹۹ توسط پرتغالیها اداره میشد، زمانی که چین حاکمیت ارضی خود را به دست آورد. خیابان اصلی مرکز تاریخی ماکائو و ساختمانهای مسکونی، مدنی و مذهبی به سبک پرتغالی و چینی شاهدی استثنایی از ملاقات بین روندهای زیباییشناسی، فرهنگی، معماری و فناوری شرق و غرب است. این سایت همچنین شامل یک قلعه و قدیمیترین فانوس دریایی در سراسر چین است. این سایت شاهد یکی از قدیمیترین و ماندگارترین برخوردهای چین و غرب است که با شکوفایی پویای تجارت بینالمللی جرقه زدهاست. (یونسکو / BIS) 31 | [۳۴] | |
۳۲ | یین شو | هنان | ۲۰۰۶ | ۱۱۱۴ II, III, IV, VI | سایت باستانشناسی یین خو، واقع در نزدیکی شهر آنیانگ، در حدود ۵۰۰ کیلومتری جنوب پکن، حاوی بقایای یک پایتخت باستانی از اواخر سلسله شانگ (۱۳۰۰–۱۰۴۶ قبل از میلاد) است. یین ژو گواهی بر اوج شکوفایی فرهنگ، صنایع دستی و علم چین باستان در دوره شکوفایی بزرگ در عصر برنز است. در طی کاوشها، مقبرهها و کاخهایی که نمونه اولیه معماری چینی دورههای بعد بودند، کشف شد. این سایت شامل کاخ و محوطه معابد اجدادی سلطنتی است که در آن بیش از ۸۰ پایه ساختمان پیدا شدهاست و مقبره فو هائو که تنها دفن سالمی است که تاکنون از یکی از اعضای خانواده پیدا شدهاست. یکی از پادشاهان سلسله شانگ. فراوانی و طرز کار باشکوه اشیاء تشییع جنازه یافت شده گواهی بر میزان پیشرفت صنعت صنعتگر در زمان شانگ است. کتیبههای روی بقایای استخوانی یافت شده در یین ژو، که برای پیشگوییها استفاده میشد، گواهی ارزشمندی بر یکی از قدیمیترین سیستمهای نوشتاری در جهان، و همچنین اعتقادات و نظامهای اجتماعی آن زمان ارائه میدهد. (یونسکو / BIS) 33 | [۳۵] | |
۳۳ | پناهگاههای پاندا سیچوان | سیچوآن | ۲۰۰۶ | ۱۲۱۳ X | پناهگاههای پانداهای غول پیکر سیچوان بیش از ۳۰ درصد از جمعیت پانداهای غول پیکر جهان را در خود جای دادهاست که گونه ای در خطر انقراض است. مساحت آنها ۹۲۴۵۰۰ هکتار است و شامل هفت منطقه حفاظت شده طبیعی و ۹ پارک چشمانداز است که در رشته کوههای Qionglai و Jiajin واقع شدهاند. آنها بزرگترین منطقه همجوار زیستگاه این گونه را تشکیل میدهند که یادگاری از جانوران دیرینه گرمسیری دوره سوم است. آنها همچنین مهمترین مهدکودک پانداهای غول پیکر برای ایجاد جمعیت اسیر این گونه در خطر انقراض هستند. این پناهگاهها همچنین خانه برخی از گونههای در معرض خطر جهانی مانند پاندای کوتوله، پلنگ برفی و پلنگ ابری است. با توجه به فلور، این منطقه با استثناء جنگلهای بارانی استوایی، یکی از مناطق با بیشترین غنای گیاهشناسی در جهان است، زیرا تعداد گونههای گیاهی آن بین ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ گونه است که به بیش از ۱۰۰۰ جنس تعلق دارند. (یونسکو / BIS) 32 | [۳۶] | |
۳۴ | کایپینگ دیائولو | گوانگدونگ | ۲۰۰۷ | ۱۱۱۲ II, III, IV | "diaolou" خانههای مستحکم چند طبقه ای هستند که در روستاهای منطقه کایپینگ ساخته شدهاند. آنها نمونه ای از ادغام پیچیده و درخشان فرمهای ساختاری و تزئینی چینی با کشورهای غربی هستند. آنها نمایانگر نقش مهمی هستند که مهاجران کایپینگ در توسعه چندین کشور در جنوب آسیا، استرالیا و آمریکای شمالی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ایفا کردند. چهار مجموعه "diaolou" وجود دارد و بیست مورد از آنها در فهرست میراث جهانی ثبت شدهاست. ساختمانها سه طبقه هستند: برجهای مشترک، که بهطور مشترک توسط چندین خانواده ساخته شده و به عنوان سرپناه موقت استفاده میشوند. برجهای مسکونی که توسط خانوادههای ثروتمند ساخته شده و به عنوان خانههای مستحکم استفاده میشود. و برجهای دیدهبانی این سازهها که با سنگ، خشت، آجر یا بتن ساخته شدهاند، نتیجه تلفیقی پیچیده از سبکهای معماری چینی و غربی هستند. ترکیب کامل با چشمانداز اطراف، "diaolou" گواهی بر دوره شکوفایی نهایی یک سنت معماری محلی است که در زمان مینگ به عنوان واکنشی به راهزنی در منطقه ظهور کرد. (یونسکو / BIS) 34 | [۳۷] | |
۳۵ | کارست جنوب چین | یوننان، گوئیژو و چونگکینگ | ۲۰۰۷ | ۱۲۴۸ VII, VIII | منطقه کارست جنوب چین مساحتی معادل ۵۰۰۰۰۰ کیلومتر مربع را پوشش میدهد و عمدتاً از طریق استانهای یونان، گوئیژو و گوانگشی امتداد دارد. یکی از دیدنیترین نمونههای مناظر کارستی در شرایط آب و هوایی مرطوب گرمسیری و نیمه گرمسیری را تشکیل میدهد. "جنگلهای سنگی" شیلین یک پدیده طبیعی خارقالعاده و یک نقطه عطف زمینشناسی جهانی در نظر گرفته میشود. تنوع سازندهای اوج آن بیشتر از هر مناظر کارستی دیگری است و تنوع اشکال و رنگهای آن نیز بیشتر است. سازندهای کارستی لیبو به شکل مخروط و برج نیز مرجعی جهانی در این زمینه بهشمار میروند و منظرهای بسیار زیبا را ارائه میدهند که در نوع خود بینظیر است. Wulong Karst به دلیل فروچالههای غول پیکر، پلهای طبیعی و غارهایش در فهرست میراث جهانی ثبت شدهاست. (یونسکو / BIS) 35 | [۳۸] | |
۳۶ | فوجیان تالو | فوجیان | ۲۰۰۸ | ۱۱۱۳ III, IV, V | این سایت شامل ۴۶ خانه خاکی است که بین قرنهای ۱۲ و ۲۰ در امتداد یک محور ۱۲۰ کیلومتری، در قسمت داخلی تنگه تایوان، در جنوب غربی استان فوجیان ساخته شدهاست. این خانههای خاکی چند طبقه که تولو نام دارند، در میان شالیزارهای برنج و مزارع تنباکو و چای ساخته شدهاند و میتوانند تا ۸۰۰ نفر را در خود جای دهند. بنای آن برای مصارف دفاعی بر اساس طرحی دایره ای یا مربعی در اطراف حیاط مرکزی تک ورودی و با دهانههای بسیار اندک در نمای بیرونی ساخته شدهاست. آنها به عنوان خانه برای همه اعضای یک واحد عمل میکردند و شهرهای کامل را تشکیل میدادند که قبلاً به آنها "پادشاهی خانوادگی کوچک" یا "شهرهای کوچک مرفه" میگفتند. دیوارهای خشتی مرتفع آن با سقفهایی با لبههای بزرگ مشخص است. دقیقترین ساخت و سازها مربوط به قرن هفدهم و هجدهم است. ساختمانها به صورت عمودی بین چندین خانواده تقسیم میشدند که هر یک دارای دو یا سه اتاق در هر طبقه بودند. فضای داخلی هر تولو، بر خلاف نمای شیک آن، به گونه ای طراحی شده بود که زندگی را برای ساکنانش راحت کند و اغلب دارای تزئینات فراوان بود. این بناها به دلیل ماهیت استثنایی اندازه، تکنیکهای ساخت سنتی و عملکردشان در فهرست میراث جهانی ثبت شدهاند. آنها نمونه ای منحصر به فرد از سکونتگاههای انسانی مبتنی بر زندگی اجتماعی و سازمان دفاعی، هماهنگ با محیط اطراف را تشکیل میدهند. (یونسکو / BIS) 36 | [۳۹] | |
۳۷ | کوه سنکینگ | جیانگشی | ۲۰۰۸ | ۱۲۹۲ VII | این سایت ۲۲۹۵۰ هکتار مساحت دارد و در انتهای غربی رشته کوه Huaiyu در شمال شرقی استان جیانگشی واقع در قسمت شرقی مرکز چین واقع شدهاست. این بنا به دلیل کیفیت فوقالعاده زیباییشناختی چشماندازش در فهرست میراث جهانی ثبت شدهاست، که در آن ۴۸ قله و ۸۹ ستون گرانیتی خودنمایی میکنند که بسیاری از آنها شبیه تصاویر انسانها و حیوانات هستند. زیبایی طبیعی کوه سانکینگشان که ارتفاع آن به ۱۸۱۷ متر میرسد، توسط این تشکلهای گرانیتی، پوشش گیاهی و شرایط آب و هوایی منحصربهفرد که منظرهای جذاب و دائماً در حال تغییر را با ابرهای هالهای روشن و رنگینکمانهای قمری ایجاد میکند، افزایش یافتهاست. این سایت تحت تأثیر آب و هوای دریایی و بادهای موسمی نیمه گرمسیری، جزیرهای جنگلی معتدل است که در وسط چشمانداز اطراف سر برمیآورد. این پارک همچنین شامل جنگلها، دریاچهها، چشمهها و آبشارهایی است که ارتفاع آنها گاهی به ۶۰ متر میرسد. (یونسکو / BIS) 37 | [۴۰] | |
۳۸ | کوه ووتای | شانشی | ۲۰۰۹ | ۱۲۷۹ II, III, IV, VI | کوه ووتای قله مقدس بودیسم با پنج فلات مسطح است. چشمانداز فرهنگی ثبت شده در فهرست شامل ۵۳ صومعه و همچنین سالن بزرگ معبد فوگوانگ رو به شرق است که مهمترین ساختمان چوبی باقی مانده از زمان سلسله تانگ است. این بنا دارای مجسمههای گلی در اندازه واقعی است. چشمانداز فرهنگی همچنین معبد Shuxiang متعلق به سلسله مینگ را در بر میگیرد و دارای مجموعه بزرگی از ۵۰۰ مجسمه مجسمهسازی "معلق" است که صحنههای بودایی را به تصویر میکشد که در تصاویر سه بعدی از کوهها و آب بافته شدهاست. در مجموع، ساختمانهای این سایت فهرستی واقعی از توسعه معماری بودایی و تأثیر آن بر ساخت ساختمانهای کاخ در چین در بیش از یک هزار سال را تشکیل میدهند. کوه ووتای که در زبان چینی به معنای واقعی کوه پنج تراس است، بلندترین قله شمال چین است. مورفولوژی آن قابل توجه است و با شیبهای بریده به قله و پنج قله گرد و بدون درخت مشخص میشود. ساخت معابد در این مکان از قرن اول تا اوایل قرن بیستم ادامه داشت. (یونسکو / BIS) 38 | [۴۱] | |
۳۹ | دنگ فنگ | هنان | ۲۰۱۰ | ۱۳۰۵ III, VI | در استان هنان، در نزدیکی شهر دنگ فنگ، کوه سونگشانگ با ارتفاع ۱۵۰۰ متر، مقدسترین کوه چین است. در زیر پای آن گسترده شدهاست، در مساحتی به مساحت ۴۰ کیلومتر مربع، هشت مجموعه ساختمان شامل: سه دروازه کوئه هان، بقایای قدیمیترین ساختمانهای مذهبی در ایالت چین. معابد مختلف؛ سکوی ساعت آفتابی ژوگونگ؛ و رصدخانه دنگ فنگ این بناها که در طول نه سلسله ساخته شدهاند، به شیوههای مختلف درک مرکز آسمان و زمین و همچنین قدرت کوه به عنوان مرکز عبادت مذهبی را بیان میکنند. بناهای تاریخی دنگ فنگ برخی از بهترین نمونههای بناهای باستانی هستند که به فعالیتهای آیینی، علمی، فناوری و آموزشی اختصاص یافتهاند. (یونسکو / BIS) 40 | [۴۲] | |
۴۰ | دانشیای چین | هونان، گوانگدونگ، فوجیان، جیانگشی، چجیانگ، و گوئیژو | ۲۰۱۰ | ۱۳۳۵ VII, VIII, IX, X | Danxia ("ابرهای صورتی")، نامی است که در چین به مناظر توسعه یافته در لایههای رسوبی خاکزای قرمز قارهای تحت تأثیر نیروهای درونزا (مانند ارتفاع) و نیروهای برونزا (مانند هوازدگی و فرسایش) داده میشود. سایت حکاکی شده شامل شش منطقه است که در منطقه نیمه گرمسیری جنوب غربی چین واقع شدهاست. با صخرههای قرمز دیدنی و طیف وسیعی از نقش برجستههای حجاری شده توسط فرسایش، به ویژه ستونهای طبیعی دیدنی، درهها، درهها و آبشارها مشخص میشود. مناظر خشن به حفاظت از جنگلهای پهن برگ نیمه دائمی نیمه گرمسیری کمک کردهاست که زیستگاه گونههای گیاهی و جانوری متعددی است که ۴۰۰ مورد از آنها نادر یا در معرض خطر تلقی میشوند. (یونسکو / BIS) 39 | [۴۳] | |
۴۱ | دریاچه غرب | چجیانگ | ۲۰۱۱ | ۱۳۳۴ II, III, VI | دریاچه غربی هانگژو، که هم دریاچه و هم تپههایی را که کرانههای آن را احاطه کردهاند، تشکیل میدهد، از قرن نهم الهامبخش شاعران، متفکران و هنرمندان مشهور بودهاست. این مکان معابد، بتکدهها، آلاچیقها، باغها، درختان زینتی و همچنین یک پل هوایی و جزایر مصنوعی را در خود جای دادهاست. این عناصر منظره غرب شهر هانگژو در جنوب رودخانه یانتسه را افزایش دادهاند. دریاچه غربی قرنها بر طراحی باغ در سایر نقاط چین و همچنین ژاپن و کره تأثیر گذاشتهاست و با ایجاد مجموعهای از مناظر که ادغام ایدهآل انسان و طبیعت و طبیعت را منعکس میکند، شاهدی استثنایی بر سنت فرهنگی محوطهسازی است. (یونسکو / BIS) 41 | [۴۴] | |
۴۲ | شانگدو | Xilingol, مغولستان داخلی | ۲۰۱۲ | ۱۳۸۹ II, III, IV, VI | این سایت که در شمال دیوار چین قرار دارد، مساحتی بیش از ۲۵۰۰۰ هکتار را در بر میگیرد و شامل بقایای پایتخت افسانه ای کوبلای خان است که در سال ۱۲۵۶ توسط لیو بینگژدونگ، مشاور چینی این فرمانروای مغول طراحی شدهاست. این سایت شاهدی استثنایی بر تلاش برای ادغام فرهنگ عشایری مغولی و فرهنگ چینی هان است. زانادو مبنایی بود که کوبلای خان سلسله یوان را تأسیس کرد که تقریباً یک قرن در چین سلطنت کرد و مرزهای خود را در سراسر آسیا گسترش داد. همچنین صحنه گفتگوهای مذهبی بود که منجر به گسترش بودیسم تبتی در شمال شرق آسیا شد. این سنت مذهبی و فرهنگی هنوز در بسیاری از نقاط زنده است. سایت Xanadu بر اساس اصول ژئومانتیک سنتی فنگشویی و با در نظر گرفتن موقعیت آن نسبت به رودخانه و کوههای مجاور طراحی شدهاست. در این سایت بقایای پایتخت فرمانروای مغول وجود دارد که شامل کاخها، مقبرهها، اردوگاههای عشایری، کانال تیفان گانگ و سایر آثار هیدرولیکی است. (یونسکو / BIS) 42 | [۴۵] | |
۴۳ | Chengjiang Fossil Site | شهرستان چنگجیانگ، یوننان | ۲۰۱۲ | ۱۳۸۸ VIII | این سایت ۵۱۲ هکتاری که در منطقه تپهای در استان یوننان واقع شدهاست، یک آرشیو فسیلی کامل از مجموعهای از گونههای دریایی کامبرین پایین است. بیوتای فوقالعاده حفظ شده این سایت، آناتومی بافت سخت و نرم طیف گستردهای از ارگانیسمها، اعم از مهره داران و بی مهرگان را نشان میدهد. این سایت گواهی بر ایجاد یک اکوسیستم پیچیده دریایی از راه دور است. شانزده ردیف متخلخل، مجموعه ای کامل از گروههای معمایی و حدود ۱۹۶ گونه در آن یافت شدهاست که گواهی استثنایی از تنوع سریع حیات روی زمین در حدود ۵۳۰ میلیون سال پیش، زمانی که تقریباً همه گروههای مهم شروع به ظهور کردند. حیوانات این سایت یک پانورامای paleobiological بسیار مهم برای تحقیقات علمی ارائه میدهد. (یونسکو / BIS) 43 | [۴۶] | |
۴۴ | کوهستان تینشان | سینکیانگ | ۲۰۱۳ | ۱۴۱۴ VII, IX | این سایت شامل چهار جزء - تومور، کالاجون-کوئردنینگ، باین بوکوکه و بوگدا است - که در مجموع ۶۰۶۸۳۳ هکتار مساحت دارند و بخشی جدایی ناپذیر از سیستم کوه نگاری تیانشان هستند. این سیستم که در آسیای مرکزی قرار دارد، یکی از بزرگترین رشته کوههای جهان را تشکیل میدهد. سایت تیانشان، در استان سین کیانگ، علاوه برداشتن ویژگیهای فیزیکی منحصر به فرد، دارای مناطقی با زیبایی منظره بسیار زیاد است: کوههای پوشیده از برف، قلههای پوشیده از یخ، جنگلها و علفزارهای بکر، رودخانهها و دریاچهها با آبهای شفاف و قرمز. اسلحههای پایین تضاد بصری بین این مناظر و گسترههای بیابانی وسیع مجاور آن خیرهکننده است: گرم و سرد، خشک و مرطوب، غیر مهماننواز و سرسبز با پوشش گیاهی. ژئومورفولوژی و اکوسیستمهای سایت از زمان پلیوسن دست نخورده حفظ شدهاند و نمونه قابل توجهی از فرآیندهای بیولوژیکی و اکولوژیکی هستند که هنوز در حال تکامل هستند. قلمرو این سایت همچنین از طریق تکلهمکان، یکی از بزرگترین و مرتفعترین بیابانهای جهان، که بهخاطر تشکلهای تپهای وسیع و طوفانهای شن غولپیکر شهرت دارد، امتداد مییابد. علاوه بر این، تیانشان سین کیانگ زیستگاهی برای گونههای گیاهی بومی و باستانی است که برخی از آنها بسیار نادر و در خطر انقراض هستند. (یونسکو / BIS) 44 | [۴۷] | |
۴۵ | یوانیانگ | شهرستان یوانیانگ (یوننان), یوننان | ۲۰۱۳ | ۱۱۱۱ III, V | این سایت ۱۶۶۰۳ هکتاری که در استان یوننان جنوبی واقع شدهاست، به خاطر تراسهای دیدنی که از دامنههای شیبدار کوههای Ailao تا کرانههای رودخانه سرخ کشیده شدهاست، قابل توجه است. در طول سیزده قرن گذشته، مردم هانی شبکه پیچیدهای از کانالها را برای انتقال آب از قلههای جنگلی سایت به تراسهایی که در آن برنج کشت میشود، و همچنین یک سیستم کشاورزی یکپارچه که ترکیبی از حیوانات پرورش دهنده - گاومیش است ایجاد کردهاند. گاو، اردک و مارماهی - با محصول اساسی منطقه: برنج قرمز. هانیها در ۸۲ روستای مستقر در میان جنگلهای بالای تپه و مزارع برنج پلکانی، در خانههای سنتی قارچی شکل و با سقف کاهگلی زندگی میکنند و خورشید، ماه، کوهها، رودخانهها و جنگلها و همچنین پدیدههای طبیعی مانند آتش را میپرستند. سیستم مدیریت کشت برنج آن بر اساس ساختارهای اجتماعی و مذهبی بسیار کهن، مقاومت ویژه ای در برابر گذشت زمان ثابت کردهاست و گواه روشنی بر هماهنگی خارقالعاده ای است که چه بصری و چه اکولوژیکی میتواند در بین انسانها حاکم باشد. و محیط آنها (یونسکو / BIS) 45 | [۴۸] | |
۴۶ | Silk Roads: the Routes Network of Chang'an-Tianshan Corridor | لوئویانگ، Lingbao of استان هنان; شیآن، Bin County and Chenggu of شاآنشی; تیانشوی، شهرستان یونگجینگ، دونهوانگ and شهرستان گواژو of گانسو; تورفان، بشبالق and Kuqa of سینکیانگ | ۲۰۱۴ | ۱۴۴۲ II, III, IV, VI | این سایت یک امتداد ۵۰۰۰ کیلومتری از شبکه بزرگ جادههای ابریشم را پوشش میدهد که از چانگان / لویانگ، پایتخت اصلی چین در دوران سلطنت سلسلههای هان و تانگ، تا منطقه ژتیسو، واقع در آسیای مرکزی، امتداد دارد. مسیر تیان شان، که بین قرن دوم قبل از میلاد پیکربندی شدهاست. و من تا قرن شانزدهم مورد استفاده قرار میگرفت و برای ایجاد پیوند بین تمدنهای متعدد و ترویج مبادله اعمال تجاری، اعتقادات مذهبی، دانش علمی، نوآوریهای فنی، کاربردهای فرهنگی و بیان هنری خدمت میکرد. ۳۳ جزء این سایت شامل پایتختها، مجموعههای قصری از امپراتوریها و خاناتهای مختلف، سکونتگاههای تجاری، معابد تروگلودیتی بودایی، مسیرهای باستانی، خانههای پست، گذرگاههای کوهستانی، برجهای چراغ دریایی، بخشهایی از دیوار بزرگ، استحکامات، مقبرهها و ساختمانهای مذهبی است. . (یونسکو / BIS) 46 | [۴۹] | |
۴۷ | آبراه بزرگ چین | پکن، تیانجین، هبئی، شاندونگ، جیانگسو، چجیانگ، آنهوئی and استان هنان | ۲۰۱۴ | ۱۴۴۳ I, III, IV, VI | این یک سیستم آبی وسیع است که از میان دشتهای شمالی و مرکزی شرق چین در مسیر شمال به جنوب، از پکن تا استان جنوبی ژجیانگ میگذرد. این بنا در بخشهای متوالی از قرن پنجم قبل از میلاد ساخته شدهاست. و در زمان سلطنت سلسله سوئی، در قرن هفتم عصر ما، برنامهریزی شد که آن را به یک وسیله ارتباطی و حمل و نقل واحد برای کل امپراتوری تبدیل کند. این امر منجر به ساخت آثار غولپیکری شد که قبل از ظهور انقلاب صنعتی، کانال بزرگ را به بزرگترین و وسیعترین اثر مهندسی در جهان تبدیل کرد. این کانال که ستون فقرات واقعی سیستم ارتباطات و حمل و نقل داخلی امپراتوری بود، نه تنها گردش غلات و مواد خام بسیار مهم را تسهیل میکرد، بلکه تأمین برنج برای مردم را نیز تسهیل میکرد. در قرن سیزدهم، شبکه ای از آبراهههای مصنوعی به طول بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر بود که پنج حوضه مهم رودخانه در چین را به هم متصل میکرد. کانال بزرگ در گذشته نقش مهمی در ایجاد شکوفایی و ثبات اقتصادی کشور داشت و امروزه یکی از مهمترین وسایل ارتباطی و حمل و نقل در داخل کشور چین است. (یونسکو / BIS) 47 | [۵۰] | |
۴۸ | Tusi Sites | هونان، هوبئی and گوئیژو | ۲۰۱۵ | ۱۴۷۴ II, III | این مکان واقع در مناطق کوهستانی جنوب غربی چین، بقایای حوزههای قبیله ای مختلفی را در بر میگیرد که روسای آنها توسط دولت مرکزی به عنوان "طوسی"، حاکمان موروثی از قرن ۱۳ تا اوایل قرن ۲۰ منصوب شدهاند. نظام طوسی برخاسته از نظام سلسله ای حکومت اقلیتهای قومی است که قدمت آن به قرن سوم بازمیگردد. هدف آن متحد کردن اداره ملی و در عین حال اجازه دادن به اقلیتهای قومی برای حفظ آداب و رسوم و شیوه زندگی خود بود. مکانهای Laosicheng, Tangya، و قلعه Hailongtun که این مکان را تشکیل میدهند، گواهی استثنایی برای این شکل از حکومت است که از تمدن چینی دوره یوان و مینگ نشات میگیرد. | [۵۱] | |
۴۹ | Zuojiang Huashan Rock Art Cultural Landscape | گوانگشی | ۲۰۱۶ | ۱۵۰۸ III, VI | این منظره فرهنگی متشکل از ۳۸ مکان هنری صخرهای که زندگی و آیینهای مردم Luoyue را به تصویر میکشد، در مرز جنوب شرقی چین قرار دارد و سرزمینی پر از صخرههای ناهموار، زمین کارست، رودخانهها و فلاتها را در بر میگیرد. اعدام بین قرن پنجم قبل از میلاد. و قرن دوم پس از میلاد، نقاشیهای جداری در این مکانها مراسمی را نشان میدهند که گمان میرود به فرهنگ طبل برنزی مرتبط است، که زمانی در جنوب جنوب چین رایج بود. این چشمانداز فرهنگی تاکنون تنها شاهدی است که از آن فرهنگ در دست است | [۵۲] | |
۵۰ | شننگجیا | هوبئی | ۲۰۱۶ | ۱۵۰۹ IX, X | این سایت که به سمت بخش شرقی چین مرکزی، در استان هوبی قرار دارد، از دو منطقه تشکیل شدهاست: Shennongding / Badong، در غرب، و Laojunshan، در شرق. در آنها وسیعترین جنگلهای اولیه در مرکز کشور قرار دارند، جایی که گونههای جانوری کمیاب زیستگاه خود را دارند، مانند سمندر غولپیکر چینی، رینوپیتکوس طلایی، پلنگ ابری، خرس قلاده و پلنگ. این سایت که یکی از سه مرکز تنوع زیستی در چین است، جایگاه برجستهای در تاریخ تحقیقات گیاهشناسی دارد و توسط اکسپدیشنهای بینالمللی جمعآوری گیاهان در قرن ۱۹ و ۲۰ مورد بررسی قرار گرفت. (یونسکو / BIS) 50 | [۵۳] | |
۵۱ | Qinghai Hoh Xil | چینگهای | ۲۰۱۷ | ۱۵۴۰ VII, X | Hoh Xil از Qinghai، واقع در شمال شرقی فلات چینگهای-تبت، بزرگترین و مرتفعترین فلات در جهان است. این منطقه وسیع از کوههای آلپی و سیستم ساقهای در ارتفاع بیش از ۴۵۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد که میانگین دمای آن در طول سال زیر صفر باقی میماند. شرایط اقلیمی و جغرافیایی محل، تنوع زیستی منحصر به فردی را ایجاد کردهاست. بیش از یک سوم گونههای گیاهی و همه پستانداران گیاهخوار بومی این فلات هستند. دارایی طبیعی مسیر مهاجرت کامل بز کوهی تبتی، یکی از پستانداران بزرگ در معرض خطر بومی منطقه را تضمین میکند (یونسکو / BPI) 51 | [۵۴] | |
۵۲ | Kulangsu: a Historic International Settlement | فوجیان | ۲۰۱۷ | ۱۵۴۱ II, IV | کولانگسو جزیره کوچکی است که در مصب رودخانه چیو لونگ، روبروی شهر شیامن قرار دارد. با افتتاح یک بندر تجاری در Xiamen در سال ۱۸۴۳ و تأسیس جزیره به عنوان یک شهرک بینالمللی در سال ۱۹۰۳، جنوبیترین جزیره در سواحل امپراتوری چین ناگهان به پنجره مهمی برای مبادلات چین و خارجی تبدیل شد. کولانگسو یک نمونه استثنایی از آمیختگی فرهنگی است که از این مبادلات پدید آمدهاست که هنوز در بافت شهری آن مشهود است. ترکیبی از سبکهای مختلف معماری از جمله سبک سنتی فوجیان جنوبی، سبک نئوکلاسیک غربی و سبک ایوان استعماری وجود دارد. استثناییترین شاهد بر ادغام تأثیرات مختلف سبک، یک جنبش معماری جدید است، سبک Amoy Deco، که ترکیبی از سبک مدرنیستی اوایل قرن بیستم و هنر دکو.. (UNESCO / BPI) 52 | [۵۵] | |
۵۳ | Fanjingshan | تانگرن، گوئیژو | ۲۰۱۸ | ۱۵۵۹ X | Fanjingshan که در محدوده کوه Wuling در استان Guizhou (جنوب غربی چین) واقع شدهاست، در ارتفاعات بین ۵۰۰ متر و ۲۵۷۰ متر از سطح دریا قرار دارد و انواع بسیار متنوعی از پوشش گیاهی و امدادی را ترجیح میدهد. این جزیره ای از سنگهای دگرگونی در دریای کارست است که زیستگاه بسیاری از گونههای گیاهی و جانوری است که در دوره سوم، بین ۶۵ تا ۲ میلیون سال پیش، به وجود آمدهاند. انزوای این ملک منجر به تنوع زیستی بالایی با گونههای بومی، مانند صنوبر Fanjingshan (Abies fanjingshanensis) و میمون پوزهدار گوئیژو (Rhinopithecus brelichi) و گونههای در معرض خطر انقراض مانند سالاماندر غولپیکر چینی (Andrias davidianus) شدهاست. گوزن مشک جنگلی (Moschus berezovskii) و قرقاول ریو (Syrmaticus reevesii). فانجینگشان بزرگترین و پیوستهترین جنگل راش اولیه را در منطقه نیمه گرمسیری دارد. | [۵۶] | |
۵۴ | ویرانههای باستانشناسی Liangzhu City | هانگژو and شهرستان دچینگ (چجیانگ), چجیانگ | ۲۰۱۹ | ۱۵۹۲ III, IV | ویرانههای باستانشناسی لیانگژو (حدود ۳۳۰۰ تا ۲۳۰۰ قبل از میلاد) در حوضه رودخانه یانگ تسه در سواحل جنوب شرقی کشور واقع شدهاست که یک ایالت منطقه ای اولیه با یک سیستم اعتقادی یکپارچه مبتنی بر کشت برنج در اواخر نوسنگی چین را نشان میدهد. این ملک از چهار منطقه تشکیل شدهاست: منطقه سایت یاوشان، منطقه سد بلند در دهانه دره، منطقه کم سد در دشت و منطقه سایت شهر. این ویرانهها نمونه برجستهای از تمدن اولیه شهری هستند که در آثار خاکی، برنامهریزی شهری، سیستم حفاظت از آب و سلسله مراتب اجتماعی بیان شده در تدفینهای متفاوت در گورستانهای داخل ملک بیان شدهاست. | [۵۷] | |
۵۵ | پناهگاه پرندگان مهاجر دریای زرد-دریای بوهای | یانچنگ، جیانگسو | ۲۰۱۹ | ۱۶۰۶ X | این ملک دارای یک سیستم پهن جزر و مدی است که بزرگترین سیستم در جهان است. این لجنزارها و همچنین باتلاقها و سولهها بسیار پربار هستند و به عنوان مناطق رشد بسیاری از گونههای ماهی و سخت پوستان عمل میکنند. مناطق جزر و مدی دریای زرد/خلیج بوهای برای تجمع بسیاری از گونههای پرندگان مهاجر که از مسیر پرواز آسیای شرقی-استرالیا استفاده میکنند، از اهمیت جهانی برخوردار است. تجمعات بزرگ پرندگان، از جمله برخی از گونههای در معرض خطر انقراض جهان، به خط ساحلی به عنوان توقفگاهی برای پوست اندازی، استراحت، زمستان یا لانه سازی بستگی دارد. | [۵۸] | |
۵۶ | بناهای تاریخی و محوطههای باستانی کوانژو | کوانژو، فوجیان | ۲۰۲۱ | ۱۵۶۱ IV | سایت سریال Quanzhou سرزندگی شهر را به عنوان یک مرکز تجاری دریایی در دورههای سونگ و یوان (قرن ۱۰ تا ۱۴ پس از میلاد) و ارتباط آن با مناطق داخلی چین را نشان میدهد. Quanzhou در طول یک دوره بسیار مهم برای تجارت دریایی در آسیا رونق گرفت. این سایت شامل ساختمانهای مذهبی، از جمله مسجد Qingjing قرن یازدهم پس از میلاد، یکی از قدیمیترین بناهای اسلامی در چین، مقبرههای اسلامی، و طیف وسیعی از بقایای باستانشناسی است: ساختمانهای اداری، اسکلههای سنگی که برای تجارت و دفاع مهم بودند، مکانهای سرامیک. و تولید آهن، عناصر شبکه حمل و نقل شهر، پلهای باستانی، پاگوداها و کتیبهها. در متون عربی و غربی قرن ۱۰ تا ۱۴ میلادی به زیتون معروف است. | [۵۹] |
موقعیت جغرافیایی
[ویرایش]
براساس ناحیه
[ویرایش]فهرست آزمایشی
[ویرایش]علاوه بر سایتهای موجود در فهرست میراث جهانی، کشورهای عضو میتوانند فهرستی از سایتهای آزمایشی را که ممکن است برای نامزدی در نظر بگیرند، در این فهرست قرار دهند. نامزدها در فهرست میراث جهانی تنها در صورتی پذیرفته میشوند که سایت قبلاً در فهرست آزمایشی قرار داشته باشد.[۶۰] ۶۰ سایت در فهرست آزمایشی چین قرار دارد.[۶۱]
# | نگاره | نام | موقعیت | سال | ش ثبت معیارها | شرح | م |
---|---|---|---|---|---|---|---|
۱ | Dongzhai Port Nature Reserve | هاینان | ۱۹۹۶ | ۱۰۵ x | ذخیرهگاه طبیعی بندر Dongzhai، که همچنین بهعنوان ذخیرهگاه ملی خلیج Hainan Dongzhai، حرا بندر Dongzhai، و منطقه حفاظت شده طبیعی Dongzhai Harbor Mangrove نیز نامیده میشود، در بندر Dongzhai، در ناحیه شهر Yanfeng، منطقه Meilan، هایکو، Hainan، چین واقع شدهاست. مساحت آن ۲۵۰۰ هکتار (۶۲۰۰ هکتار) و شامل شش رودخانه است. خط ساحلی بسیار نامنظم است و شامل تعدادی خلیج و خندقهای جزر و مدی است. جنگل حرا در ساحل جنوبی زیستگاهی برای پرندگان و سایر حیات وحش فراهم میکند.[۱] ۳۶ گونه از گیاهان حرا در ۱۹ خانواده وجود دارد. این ذخیره گاه همچنین محل زندگی حدود ۲۱۴ گونه پرنده، ۱۱۵ گونه نرمتن، ۱۶۰ گونه ماهی و همچنین میگو، خرچنگ و سخت پوستان مختلف است. گونههای متعددی از پرندگان آبزی، از جمله پرندگان مهاجر استرالیایی، زمستان را در این ذخیره گاه سپری میکنند.[۲] | [۶۲] | |
۲ | ذخیره گاه طبیعی تمساح Sinensis | ۱۹۹۶ | ۱۱۱ x | [۶۳] | |||
۳ | ذخیرهگاه طبیعی پویانگ | ۱۹۹۶ | ۱۱۱ x | [۶۴] | |||
۴ | رودخانه لی | ۱۹۹۶ | ۱۱۱ x | [۶۵] | |||
۵ | یالونگ، تبت | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۶۶] | |||
۶ | Yangtze Gorges | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۶۷] | |||
۷ | Jinfushan | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۶۸] | |||
۸ | Heaven Pit and Ground Seam Scenic Spot | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۶۹] | |||
۹ | کوه هوآ | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۷۰] | |||
۱۰ | Yandang Mountains | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۷۱] | |||
۱۱ | Nanxi River | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۷۲] | |||
۱۲ | Maijishan | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۷۳] | |||
۱۳ | وودالیانچی | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۷۴] | |||
۱۴ | Haitan | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۷۵] | |||
۱۵ | Dali Cangshan Mountain و Erhai Lake | ۲۰۰۱ | ۱۱۱ x | [۷۶] | |||
۱۶ | Liquor Making in China | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۷۷] | |||
۱۷ | شانشی and شاآنشی | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۷۸] | |||
۱۸ | City Walls of the Ming and Qing Dynasties | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۷۹] | |||
۱۹ | Slender West Lake and Historic Urban Area in یانگژو | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۰] | |||
۲۰ | Ancient Water Towns South of the یانگتسه River (ژوژوانگ، Luzhi, ووژن، and Xitang) | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۱] | |||
۲۱ | شهرستان فنگهوانگ | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۲] | |||
۲۲ | Southern Yue | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۳] | |||
۲۳ | Baiheliang Ancient Hydrological Inscription | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۴] | |||
۲۴ | مردم میائو Nationality Villages in Southeast گوئیژو: The villages of Miao Nationality at the Foot of Leigong Mountain in Miao Ling Mountains | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۵] | |||
۲۵ | قنات | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۶] | |||
۲۶ | مقبرههای پادشاه لوجیان | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | پروژه گسترش مقبرههای امپراتوری سلسلههای مینگ و چینگ: مقبرههای پادشاه لوجیان | [۸۷] | ||
۲۷ | Four Sacred Mountains as an extension of کوه تای | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | [۸۸] | |||
۲۸ | بخش چینی جاده ابریشم | ۲۰۰۸ | ۱۱۱ x | بخش چینی جاده ابریشم: مسیرهای زمینی در استان هنان، استان شانشی، استان گانسو، استان چینگهای، منطقه خودمختار نینگشیا هوی و منطقه خودمختار اویغور سین کیانگ؛ مسیرهای دریایی در شهر نینگبو، استان ژجیانگ و شهر کوانژو، استان فوجیان - از سلسله هان غربی تا سلسله چینگ | [۸۹] | ||
۲۹ | تکلهمکان–Populus euphratica Forests | ۲۰۱۰ | ۱۱۱ x | [۹۰] | |||
۳۰ | رشتهکوه آلتای | ۲۰۱۰ | ۱۱۱ x | [۹۱] | |||
۳۱ | قرهقروم (شهر)–پامیر | ۲۰۱۰ | ۱۱۱ x | [۹۲] | |||
۳۲ | محور مرکزی پکن | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۹۳] | |||
۳۳ | Wooden Structures of دودمان لیائو – Wooden Pagoda of Yingxian County, Main Hall of Fengguo Monastery of Yixian County | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۹۴] | |||
۳۴ | Sites of the Hongshan Culture: Niuheliang, Hongshanhou, and Weijiawopu | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۹۵] | |||
۳۵ | سایت باستانی کوره چینی | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۹۶] | |||
۳۶ | Sanfang Qixiang | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۹۷] | |||
۳۷ | مزارع چای باستانی در پوور سیتی | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۹۸] | |||
۳۸ | Western Xia Imperial Tombs | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۹۹] | |||
۳۹ | روستاهای Dong | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۱۰۰] | |||
۴۰ | Lingqu Canal | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۱۰۱] | |||
۴۱ | Diaolou Buildings and Villages for مردم تبتی and Qiang Ethnic Groups | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۱۰۲] | |||
۴۲ | Archaeological Sites of the Ancient Shu State: Jinsha site and Joint Tombs of Boat-shaped Coffins in چنگدو، Sichuan; Sanxingdui site in گوانهان، 29th – 5th century BC | ۲۰۱۳ | ۱۱۱ x | [۱۰۳] | |||
۴۳ | سینکیانگ کلوت | ۲۰۱۵ | ۱۱۱ x | [۱۰۴] | |||
۴۴ | دونهوانگ | ۲۰۱۵ | ۱۱۱ x | [۱۰۵] | |||
۴۵ | Tianzhushan | ۲۰۱۵ | ۱۱۱ x | [۱۰۶] | |||
۴۶ | Jinggangshan–North کوه وویی (extension of Mount Wuyi) | ۲۰۱۵ | ۱۱۱ x | [۱۰۷] | |||
۴۷ | Shudao | ۲۰۱۵ | ۱۱۱ x | [۱۰۸] | |||
۴۸ | Tulin–Guge Scenic and Historic Interest Areas | ۲۰۱۵ | ۱۱۱ x | [۱۰۹] | |||
۴۹ | The Chinese Section of the جاده ابریشم | ۲۰۱۶ | ۱۱۱ x | [۱۱۰] | |||
۵۰ | Guancen Mountain – Luya Mountain | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۱] | |||
۵۱ | خولونبویر Landscape and Birthplace of Ancient Minority | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۲] | |||
۵۲ | دریاچه چینگهای | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۳] | |||
۵۳ | Scenic and historic area of Sacred Mountains and Lakes (کوه کایلاش، گورلا مانداتا، دریاچه ماناساروار and Lhanag-tso) | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۴] | |||
۵۴ | Taihang | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۵] | |||
۵۵ | Vertical Vegetation Landscape and Volcanic Landscape in Changbai Mountain | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۶] | |||
۵۶ | سایت های کوره امپراتوری جینگدژن | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۷] | |||
۵۷ | ساحل خلیج بوهای و دریای زرد چین | ۲۰۱۷ | ۱۱۱ x | [۱۱۸] | |||
۵۸ | بیابان باداین جاران | ۲۰۱۹ | ۱۱۱ x | [۱۱۹] | |||
۵۹ | سایت های فسیلی تریاسگوئیژو | ۲۰۱۹ | ۱۱۱ x | [۱۲۰] | |||
۶۰ | آبشار هئوانگ گوژو | ۲۰۱۹ | ۱۱۱ x | [۱۲۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The World Heritage Convention". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ «Rivers and Lakes». www.china.org.cn. دریافتشده در ۲۰۲۱-۱۲-۲۹.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The Criteria for Selection". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 12 June 2016. Retrieved 17 August 2018.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage (2017-10-11). "Imperial Palaces of the Ming and Qing Dynasties in Beijing and Shenyang". UNESCO World Heritage Centre (به لاتین). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Taishan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Great Wall". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mausoleum of the First Qin Emperor". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mogao Caves". whc.unesco.org (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Peking Man Site at Zhoukoudian". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Huangshan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Jiuzhaigou Valley Scenic and Historic Interest Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Huanglong Scenic and Historic Interest Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Wulingyuan Scenic and Historic Interest Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Building Complex in the Wudang Mountains". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Ensemble of the Potala Palace, Lhasa". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mountain Resort and its Outlying Temples, Chengde". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Temple and Cemetery of Confucius and the Kong Family Mansion in Qufu". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Lushan National Park". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Emei Scenic Area, including Leshan Giant Buddha Scenic Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Old Town of Lijiang". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Classical Gardens of Suzhou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Summer Palace, an Imperial Garden in Beijing". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Temple of Heaven: an Imperial Sacrificial Altar in Beijing". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Wuyi". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dazu Rock Carvings". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Villages in Southern Anhui – Xidi and Hongcun". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Imperial Tombs of the Ming and Qing Dynasties". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Longmen Grottoes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Qingcheng and the Dujiangyan Irrigation System". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yungang Grottoes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Three Parallel Rivers of Yunnan Protected Areas". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Cerrado Protected Areas: Chapada dos Veadeiros and Emas National Parks". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Centre of Macao". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yin Xu". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Sichuan Giant Panda Sanctuaries - Wolong, Mt Siguniang and Jiajin Mountains". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Kaiping Diaolou and Villages". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "South China Karst". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Fujian Tulou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Sanqingshan National Park". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Wutai". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Monuments of Dengfeng in "The Centre of Heaven and Earth"". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "China Danxia". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "West Lake Cultural Landscape of Hangzhou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Centre of the Town of Olinda". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Chengjiang Fossil Site". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Xinjiang Tianshan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Cultural Landscape of Honghe Hani Rice Terraces". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Silk Roads: the Routes Network of Chang'an-Tianshan Corridor". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Grand Canal". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Tusi Sites". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Zuojiang Huashan Rock Art Cultural Landscape". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Hubei Shennongjia". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Qinghai Hoh Xil". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Kulangsu, a Historic International Settlement". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Fanjingshan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Archaeological Ruins of Liangzhu City". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Migratory Bird Sanctuaries along the Coast of Yellow Sea-Bohai Gulf of China (Phase I)". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Quanzhou: Emporium of the World in Song-Yuan China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
- ↑ "Tentative Lists". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 24 September 2005. Retrieved 7 October 2010.
- ↑ "Italy – Tentative List". UNESCO. Archived from the original on 21 November 2021. Retrieved July 24, 2021.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dongzhai Port Nature Reserve". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Alligator Sinensis Nature Reserve". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Poyang Nature Reserve". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Lijiang River Scenic Zone at Guilin". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yalong, Tibet". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yangtze Gorges Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Jinfushan Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Heaven Pit and Ground Seam Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Hua Shan Scenic Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yandang Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Nanxi River". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Maijishan Scenic Spots". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Wudalianchi Scenic Spots". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Haitan Scenic Spots". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dali Chanshan Mountain and Erhai Lake Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Sites for Liquor Making in China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Residences in Shanxi and Shaanxi Provinces". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "City Walls of the Ming and Qing Dynasties". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Slender West Lake and Historic Urban Area in Yangzhou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Ancient Waterfront Towns in the South of Yangtze River". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Fenghuang Ancient City". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Site of Southern Yue State". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Baiheliang Ancient Hydrological Inscription". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Miao Nationality Villages in Southeast Guizhou Province: The villages of Miao Nationality at the Foot of Leigong Mountain in Miao Ling Mountains". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Karez Wells". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Expansion Project of Imperial Tombs of the Ming and Qing Dynasties: King Lujian's Tombs". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Four Sacred Mountains as an Extension of Mt. Taishan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Chinese Section of the Silk Road: Land routes in Henan Province, Shaanxi Province, Gansu Province, Qinghai Province, Ningxia Hui Autonomous Region, and Xinjiang Uygur Autonomous Region; Sea Routes in Ningbo City, Zhejiang Province and Quanzhou City, Fujian Province - from Western-Han Dynasty to Qing Dynasty". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Taklimakan Desert—Populus euphratica Forests". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "China Altay". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Karakorum-Pamir". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Central Axis of Beijing (including Beihai)". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage (2017-10-11). "Wooden Structures of Liao Dynasty—Wooden Pagoda of Yingxian County,Main Hall of Fengguo Monastery of Yixian County". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Sites of Hongshan Culture: The Niuheliang Archaeological Site, the Hongshanhou Archaeological Site, and Weijiawopu Archaeological Site". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Porcelain Kiln Site in China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "SanFangQiXiang". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Tea Plantations of Jingmai Mountain in Pu'er". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Western Xia Imperial Tombs". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dong Villages". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Lingqu Canal". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Diaolou Buildings and Villages for Tibetan and Qiang Ethnic Groups". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Archaeological Sites of the Ancient Shu State: Site at Jinsha and Joint Tombs of Boat- shaped Coffins in Chengdu City, Sichuan Province; Site of Sanxingdui in Guanghan City, Sichuan Province 29C.BC-5C.BC". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Xinjiang Yardang". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dunhuang Yardangs". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Tianzhushan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Jinggangshan--North Wuyishan (Extension of Mount Wuyi)". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "ShuDao". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Tulin-Guge Scenic and Historic Interest Areas". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Chinese Section of the Silk Roads". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage (2017-10-11). "Guancen Mountain -- Luya Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Hulun Buir Landscape & Birthplace of Ancient Minority". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Qinghai Lake". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Scenic and historic area of Sacred Mountains and Lakes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Taihang Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Vertical Vegetation Landscape and Volcanic Landscape in Changbai Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Imperial Kiln Sites of Jingdezhen". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Coast of the Bohai Gulf and the Yellow Sea of China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Badain Jaran Desert—Towers of Sand and Lakes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Guizhou Triassic Fossil Sites". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Huangguoshu Scenic Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
پیوند به بیرون
[ویرایش]World Heritage Sites in China موجود است.