فهرست میراث جهانی در چین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اطلاعات
کشورچین
تاریخ ثبت۱۲ دسامبر ۱۹۸۵
آثار ثبت شده۵۹ اثر
  • میراث فرهنگی (۴۰)
  • میراث طبیعی (۱۵)
  • میراث ترکیبی (۴)
فهرست آزمایشی۵۹ اثر
وبگاهcn

میراث جهانی در چین تا ژانویه ۲۰۲۵ شامل ۵۹ اثر در این کشور است. چین با ۵۹ اثر ثبت‌شده رتبه دوم در جهان را دارا می‌باشد. از این ۵۷ مکان ثبت‌شده، ۴۰ سایت میراث فرهنگی، ۱۵ سایت میراث طبیعی، ۴ سایت فرهنگی و طبیعی و یک سایت، مشترک با کشوری دیگر است. برخی از این آثار، از ضروری‌ترین منابع گردشگری و ارزشمند در چین هستند. چین در ۱۲ دسامبر ۱۹۸۵ برای حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان به کنوانسیون بین‌المللی یونسکو پیوست.[۱]

سایت‌های میراث جهانی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، یونسکو مکان‌هایی هستند که دارای اهمیت فرهنگی یا طبیعی هستند، همان‌طور که در پیمان‌نامه میراث جهانی، که در سال ۱۹۷۲ تأسیس شده، شرح داده شده است.[۲]

میراث فرهنگی شامل بناهای تاریخی مانند آثار معماری، مجسمه‌ها، کتیبه‌ها، مجموعه‌های ساختمانی و محوطه‌های باستانی است. از سوی دیگر، میراث طبیعی به ویژگی‌های فیزیکی و زیستی، شکل‌های زمین‌شناسی و زیستگاه گونه‌های در خطر انقراض حیوانات و گیاهان اطلاق می‌شود. همچنین مکان‌هایی که از نظر علمی، حفاظتی یا زیبایی طبیعی اهمیت دارند، جزو میراث طبیعی به‌شمار می‌روند.[۳]

چین چشم‌انداز طبیعی متنوعی دارد، از استپ‌های جنگلی و بیابان‌هایی چون گبی و تکله‌مکان در ناحیهٔ خشک شمالی نزدیک به مغولستان و سیبری ِ روسیه گرفته تا جنگل‌های زیرگرمسیری در سرزمین‌های مرطوب جنوبی نزدیک به ویتنام، لائوس و برمه. مناطق غربی کشور ناهموار است و رشته‌کوه‌های هیمالیا و تیان شان مرز طبیعی آن را با هند و آسیای میانه ترسیم می‌کنند. در مقابل، نواحی شرقی این کشور کم‌ارتفاع است و با ساحلی به طول ۱۴٫۵۰۰ کیلومترمربع در جنوب شرقی با دریای جنوب چین و در شرق با دریای شرق چین همسایه‌است که در سوی دیگرش تایوان، کره و ژاپن قرار گرفته‌اند. تمدن چین باستان یکی از کهن‌ترین تمدنهای تاریخ است که در سواحل حاصل‌خیز رود زرد که در دشت شمال چین جاری‌ست شکوفا شد.[۴]

کشور چین از نظر تنوع میراث جهانی (فرهنگی، طبیعی، ترکیبی) به عنوان کاملترین کشور در بین کشورها شناخته می‌شود و ۵۹ مکان پیشنهادی برای ثبت در فهرست میراث جهانی دارد. شهر پکن با شش میراث بیشترین میراث ثبت‌شده در میان شهرها را دارا می‌باشد. دیوار چین، لشکر سفالین، شهر ممنوعه و میراث ترکیبی کوهستان هونگ‌شان از جمله معروف‌ترین میراث‌های ثبت‌شده در چین هستند.[۱]

میراث جهانی

[ویرایش]

یونسکو سایت‌ها را با ده معیار فهرست می‌کند. هر ورودی، باید حداقل یکی از معیارها را داشته‌باشد.[۵]

  میراث فرهنگی
  میراث طبیعی
  میراث طبیعی و فرهنگی
# نگاره نام موقعیت سال ش ثبت
معیارها 		شرح م
۱ کوه تای شاندونگ ۱۹۸۷ ۴۳۷
(i)(ii)(iii)(iv)(v)(vi)(vii) 		این کوه مقدس برای دو هزار سال مکانی برای عبادت بوده است و شاهکارهای معماری و هنر را در خود جای داده است که کاملاً با محیط طبیعی خود هماهنگ است. کوه تایشان یا تای نماد تمدن‌ها و باورهای چین باستان همواره منبع الهام هنرمندان و دانشمندان این کشور بوده است. [۶]
۲ دیوار بزرگ چین لیائونینگ، هبئی، تیانجین، پکن، شانشی، مغولستان داخلی، شنشی، گانسو و چینگهای ۱۹۸۷ ۴۳۸
(i)(ii)(iii)(iv)(vi) 		در حدود سال ۲۲۰ قبل از میلاد، اولین امپراتور «چین شی هوانگ» دستور داد تا بخش‌های استحکامات ساخته شده قبلی را به منظور ایجاد یک سیستم دفاعی منسجم در برابر تهاجمات مردمان شمال، دوباره متحد کنند. کار ساخت و ساز بر روی دیوار بزرگ تا زمان دودمان مینگ (۱۳۶۸–۱۶۴۴) ادامه یافت و در نتیجه آن غول پیکرترین کار مهندسی نظامی تمام دوران انجام شد. ارزش معماری عالی آن با اهمیت تاریخی و استراتژیک آن قابل مقایسه است. [۷]
۳ شهر ممنوعهکاخ موکدن شهر ممنوعه و کاخ موکدن پکن و شنیانگ ۱۹۸۷ و ۲۰۰۴ ۴۳۹
(i)(ii)(iii)(iv) 		شهر ممنوعه در پکن، با باغ‌های محوطه سازی شده و ساختمان‌های بسیار که نزدیک به ۱۰۰۰۰ اتاق آن شامل مبلمان و آثار هنری است، گواهی گرانبها از تمدن چین در دوران مینگ است که مقر قدرت برتر برای بیش از پنج قرن (۱۴۱۶–۱۹۱۱) به عنوان مرکز قدرت بوده است. کاخ امپراتوری دودمان چینگ در شنیانگ از ۱۱۴ ساختمان تشکیل شده است که بین سال‌های ۱۶۲۵–۲۶ و ۱۷۸۳ ساخته شده‌اند. این مجموعه شامل یک کتابخانه مهم است و گواهی بر پایه‌گذاری آخرین سلسله‌ای است که قبل از اینکه قدرت خود را به مرکز کشور گسترش دهد و پایتخت را به پکن منتقل کند بر چین حکومت می‌کرد. این عمارت، معماری قابل توجه و تاریخی مهمی از تاریخ سلسله چینگ و سنت‌های فرهنگی مانچو و سایر قبایل در شمال چین ارائه می‌دهد. [۸]
۴ لشکر سفالین شی‌آن، شنشی ۱۹۸۷ ۴۴۱
(i)(iii)(iv)(vi) 		در این سایت باستان‌شناسی که در سال ۱۹۷۴ کشف شد هزاران مجسمه وجود دارد. در اینجا بقایای فانی کیین - اولین متحد چین، که در ۲۱۰ قبل از میلاد درگذشت - در مرکز یک مجموعه تاریخی قرار دارد که طرح شهری پایتخت آن، شی‌آن را بازتولید می‌کند. امپراتور توسط ارتشی از جنگجویان سفالی احاطه شده است که در سراسر جهان مشهور شده‌اند. این شخصیت‌ها، که همگی متفاوتند و اسب‌ها، ارابه‌ها و سلاح‌هایشان، شاهکارهای واقع‌گرایی (هنر) و شاهدی تاریخی ارزشمند هستند. [۹]
۵ غار موگای دون‌هوانگ ۱۹۸۷ ۴۴۰
(i)(ii)(iii)(iv)(v)(vi) 		۴۲۹ حجره و زیارتگاه غار موگای در موقعیت استراتژیک سابق در جاده ابریشم قرار دارد که محل تلاقی تجارت پر رونق و محل تلاقی جریان‌های مختلف مذهبی، فرهنگی و فکری بود. این غارها به خاطر مجسمه‌ها و نقاشی‌های دیواری خود که نشان دهنده هزاره هنر بودایی است، مشهور هستند. [۱۰]
۶ کوهستان هونگ‌شان آن‌هوئی ۱۹۹۰ ۵۴۷
(ii)(vii)(x) 		کوه هوانگشان، که به «زیباترین کوه چین» شهرت دارد، در طول بخش بزرگی از تاریخ چین از طریق هنر و ادبیات مانند سبک شانسویی یا «کوه و آب» در میانه قرن شانزدهم مورد ستایش قرار گرفته است. امروزه این مکان همچنان بازدیدکنندگان، شاعران، نقاشان و عکاسانی را که به این محل به‌عنوان یک مقصد زیارتی می‌آیند، مجذوب خود می‌کند. این کوه به‌خاطر مناظر شگفت‌انگیز خود شامل قله‌ها و صخره‌های گرانیتی که از میان دریایی از ابرها سر برآورده‌اند، مشهور است. [۱۱]
۷ زوکودیان پکن ۱۹۸۷ ۴۴۹
(iii)(vi) 		یک محوطه باستان‌شناسی که اطلاعات ارزشمندی دربارهٔ انسان‌های پیشاتاریخی ارائه داده است. این مکان به کشف «انسان راست‌قامت پلیستوسن» یا انسان پکن مشهور است که یکی از شواهد مهم زندگی و تکامل اولیه انسان در شرق آسیا به‌شمار می‌آید. حفاری‌های انجام‌شده در اوایل قرن بیستم، مجموعه‌ای غنی از فسیل‌ها و ابزارها از جمله جمجمه‌ها، استخوان‌ها و ابزارهای سنگی را آشکار کرد که قدمت آن‌ها به حدود ۷۷۰ هزار تا ۲۳۰ هزار سال پیش می‌رسد. [۱۲]
۸ دره جیوژایگو سیچوآن ۱۹۹۲ ۶۳۷
(vii) 		دره پرپیچ و خم جیوژایگو با مساحت ۷۲۰۰۰ هکتار در شمال استان سیچوان امتداد دارد. این منطقه دارای اکوسیستم‌های جنگلی بسیار متنوعی است. دامنه‌های آن گاهی به ارتفاع بیش از ۴۸۰۰ متر می‌رسد. مناظر عالی آن با وجود زنجیره ای از مخروط‌های کارست باریک و آبشارهای دیدنی مشخص می‌شود. این دره خانه ۱۴۰ گونه پرنده و برخی گونه‌های گیاهی و جانوری در معرض خطر انقراض مانند پانداهای غول پیکر و سیچوان تاکین است. نام این دره، «جیوژایگو» به معنای «دره نُه روستا» است و به نُه روستای تبتی اشاره دارد که در سراسر پارک پراکنده شده‌اند. از ویژگی‌های برجسته این منطقه، آب‌های زلال و شفاف، دریاچه‌های کریستالی و آبشارهای چشم‌نواز آن است که به خاطر رنگ‌های زنده و خیره‌کننده‌شان شهرت دارند؛ رنگ‌هایی که نتیجه وجود رسوبات معدنی و جلبک‌ها در آب هستند. [۱۳]
۹ هانگ لونگ سیچوآن ۱۹۹۲ ۶۳۸
(vii) 		شهرت این منطقه به‌خاطر استخرهای کلسیتی رنگارنگ، مناظر کوهستانی، جنگل‌های انبوه و آبشارهایش است و میزبان انواع مختلفی از اکوسیستم‌ها است که خانهٔ گونه‌های در خطر انقراض مانند پاندا غول‌پیکر و میمون دماغ‌سربالای طلایی سیچوان هستند. نام «هوانگ‌لونگ» به‌خاطر رسوبات کلسیتی زردی است که استخرهای پلکانی آن را شکل می‌دهند و ویژگی برجسته این مکان دره هوانگ‌لونگ است. این منطقه به‌خاطر استخرهای تراورتنی خود شناخته می‌شود که اندازه و شکل‌های مختلفی دارند و برای آب‌های شفاف و رنگارنگ خود معروف هستند. هانگ‌لونگ همچنین شامل معابد و پرستشگاه‌های باستانی است. [۱۴]
۱۰ ولینگ یانگ هونان ۱۹۹۲ ۶۴۰
(vii) 		این سایت در استان هونان بیش از ۲۶۰۰۰ هکتار وسعت دارد. نهرهای متعدد، دره‌ها، دره‌ها و حوضچه‌های بزرگ آب و همچنین وجود حدود ۴۰ غار و دو پل طبیعی عظیم، زیبایی فوق‌العاده‌ای به این منظره بخشیده است. این منطقه شامل چندین پارک ملی است که مشهورترین آن‌ها پارک ملی ژانگ‌جیاجی در چین است. این پارک به‌خاطر بیش از ۳۰۰۰ ستون و قله کوارتزیتی ماسه‌سنگی که بسیاری از آنها بیش از ۲۰۰ متر ارتفاع دارند و به طرز شگفت‌انگیزی سر به آسمان کشیده‌اند، شهرت دارد. این ناحیه همچنین دارای دره‌ها، تنگه‌ها، آبشارها، جویبارها، پل‌های طبیعی، غارها و دو ذخیره‌گاه طبیعی بزرگ است. علاوه بر این، گونه‌های مختلفی از گیاهان و حیات‌وحش در این منطقه یافت می‌شود که برخی از آن‌ها نادر یا در معرض خطر انقراض هستند. [۱۵]
۱۱ اقامتگاه کوهستان چنگده هبئی ۱۹۹۴ ۷۰۳
(ii)(iv) 		این اقامتگاه کوهستانی، کاخ تابستانی سلسله چینگ در استان هبی است که بین سال‌های ۱۷۰۳ و ۱۷۹۲ ساخته شد. این مجموعه وسیعی از ساختمان‌های کاخ، اداری و تشریفاتی، معابد با معماری بسیار متنوع و باغ‌های امپراتوری هماهنگ شده با چشم‌انداز است. اقامتگاه کوه چنگده علاوه بر علاقه زیبایی‌شناختی، شاهد تاریخی مهمی برای آخرین مرحله توسعه جامعه فئودالی در چین است. این اقامتگاه در مساحتی وسیع پراکنده شده و ترکیبی از هنر باغ‌سازی چینی و مناظر طبیعی را شامل می‌شود، از جمله دریاچه‌ها، باغ‌ها، کاخ‌ها و ایوان‌ها. معابد اطراف، که به سبک‌های مختلف معماری ساخته شده‌اند و از معماری مناطق مختلف چین الهام گرفته‌اند، به‌منظور ترویج وحدت میان گروه‌های قومی گوناگون در امپراتوری چینگ ساخته شده‌اند. این معابد، که عناصر معماری هان، تبتی و مغولی را در خود جای داده‌اند، شاهدی بر گنجایش دینی و فرهنگی دوران سلسله چینگ هستند. [۱۶]
۱۲ آرامگاه و پرستشگاه کنفوسیوس کوفو ۱۹۹۴ ۷۰۴
(i)(iv)(vi) 		این معبد که در ابتدا در سال ۴۷۸ پیش از میلاد ساخته شده و در طول قرن‌ها گسترش یافته است، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مکان‌ها برای بزرگداشت کنفوسیوس شناخته می‌شود. این معبد نمونه‌ای از سبک‌های معماری سنتی چینی را به نمایش می‌گذارد و میزبان تعداد زیادی استل و آثار مرتبط با کنفوسیوس و تعالیم او است. در کنار معبد، عمارت خاندان کنگ قرار دارد که محل سکونت تاریخی نسل‌های مستقیم کنفوسیوس بوده است. گورستان کنفوسیوس، که بخشی از این مجموعه است، جایی است که کنفوسیوس و بسیاری از نوادگان او دفن شده‌اند و این مکان شامل یک منطقه وسیع جنگلی است که سنگ‌قبری‌ها و لوح‌های یادبود را در خود جای داده است. [۱۷]
۱۳ کوهستان وودانگ هوبئی ۱۹۹۴ ۷۰۵
(i)(ii)(vi) 		بناهای باستانی در کوهستان وودانگ شامل مجموعه‌ای از معابد و صومعه‌های تائوئیستی است که در دوران سلسله مینگ توسعه یافته‌اند. این مجموعه در دل چشم‌انداز طبیعی کوهستان وودانگ قرار دارد و اصول تائوئیستی هماهنگی میان انسان و طبیعت را منعکس می‌کند. این سایت شامل سازه‌هایی مانند معبد نانیان و کاخ ابر بنفش است که به‌طور هماهنگ با زمین کوهستانی طراحی شده‌اند. این بناها برای انجام مناسک تائوئیستی، هنرهای رزمی و مدیتیشن اهمیت ویژه‌ای دارند. [۱۸]
۱۴ قصر پوتالانوربولینگکا قصر پوتالا، جوخانگ و نوربولینگکا لهاسا ۱۹۹۴، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ ۷۰۷
(i)(iv)(vi) 		مجموعه تاریخی کاخ پوتالا، شامل معبد جوخانگ و نوربولینگکا، مجموعه‌ای از سایت‌های مهم است که در قلب آیین بودیسم تبتی و مدیریت تبت قرار دارند. کاخ پوتالا، که زمانی اقامتگاه زمستانی دالایی لاماها بوده است، بر فراز تپه مارپو ری قرار گرفته و معماری و هنر تبتی را به‌طور چشمگیری به نمایش می‌گذارد. این کاخ دارای هزاران اتاق، نمازخانه و کتابخانه است که مملو از آثار هنری و دست‌نوشته‌های بی‌قیمت هستند.

معبد جوخانگ، که به‌عنوان قلب معنوی تبت شناخته می‌شود، یکی از مهم‌ترین مکان‌های زیارتی است و مجسمه مقدس جوو رینپوچه را در خود جای داده است. این معبد با معماری خاص و فضایی که الهام‌بخش ایمان و ارادت است، جوهره بودیسم تبتی را به تصویر می‌کشد. نوربولینگکا، کاخ تابستانی دالایی لاماها، در میان مجموعه‌ای از باغ‌ها و پارک‌ها قرار دارد و ترکیبی از سبک‌های معماری تبتی و هان را نشان می‌دهد. این کاخ به‌عنوان یک مرکز فرهنگی و مذهبی عمل می‌کرد و نقش مهمی در زندگی معنوی و اداری تبت ایفا می‌کرد.

[۱۹]
۱۵ پارک ملی لوشان جیانگشی ۱۹۹۶ ۷۷۸
(ii)(iii)(iv)(vi) 		این پارک به‌خاطر قله‌های گرانیتی، پوشش گیاهی انبوه، آبشارها و مناظری که از ابرها پوشیده شده‌اند، شناخته می‌شود. این مکان بر شعر، نقاشی و فلسفه تأثیرگذار بوده است. منطقه شامل بناهای تاریخی، معابد و ویلاهایی است که اهمیت فرهنگی و آموزشی این پارک را منعکس می‌کنند. پارک ملی کوه لو نمایانگر ترکیبی از مناظر طبیعی و تاریخ فرهنگی است.

کوه لوشان در شهر جیو‌جیانگ، استان جیانگ‌شی واقع شده است. مساحت پارک ملی لوشان ۳۰,۲۰۰ هکتار است و بلندترین قله آن، قله هانیانگ، ۱,۴۷۴ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این کوه از شمال به رودخانه یانگ‌تسه و از جنوب به دریاچه پویانگ مشرف است و مناظر ترکیبی از رودخانه، تپه‌ها و دریاچه، زیبایی بی‌نظیری را پدید آورده که بیش از ۲,۰۰۰ سال الهام‌بخش رهبران معنوی، دانشمندان، هنرمندان و نویسندگان بوده است. بیش از ۲۰۰ بنای تاریخی در پارک ملی لوشان قرار دارد؛ مجموعه‌هایی از سالن‌های نیایش که در طول زمان بازسازی و گسترش یافته‌اند تا مرکزی پایدار برای مطالعات و امور مذهبی ایجاد کنند.

[۲۰]
۱۶ کوهستان امیبودای بزرگ لشان کوهستان امی و بودای بزرگ لشان سیچوآن ۱۹۹۶ ۷۷۹
(iv)(vi)(x) 		کوه اِمی یکی از چهار کوه مقدس بودایی در چین است که به‌خاطر زیبایی طبیعی، تنوع زیستی غنی و معابد باستانی خود مشهور است. این کوه محل اولین معبد بودایی در چین است که در قرن اول میلادی ساخته شد و از آن زمان به‌عنوان یک مکان زیارتی مورد توجه قرار گرفته است.

مجسمه غول‌پیکر لشان، یک مجسمه سنگی ۷۱ متری است که در قرن هشتم از روی یک دیواره صخره‌ای تراشیده شده و نمایانگر بودای میتریا است. این مجسمه یکی از بزرگ‌ترین و بلندترین مجسمه‌های سنگی بودا در جهان است و به‌خاطر ساختار پیچیده‌ای که شامل یک سیستم زهکشی داخلی برای حفاظت از آن در برابر فرسایش است، شهرت دارد.

[۲۱]
۱۷ شهر قدیمی لیجیانگ یون‌نان ۱۹۹۷ ۸۱۱
(ii)(iv)(v) 		شهر باستانی حفظ‌شده‌ای که میراث فرهنگی مردم ناخی را که یک اقلیت قومی با ترکیبی منحصر به فرد از تأثیرات فرهنگی هستند، به نمایش می‌گذارد. این شهر که در اواخر دوران سلسله سونگ و اوایل سلسله یوان تأسیس شده است، به‌خاطر معماری تاریخی خاص خود از جمله خانه‌های چوبی با سقف‌های کاشی‌دار و سیستم پیچیده‌ای از راه‌آب‌ها و پل‌ها شناخته می‌شود. طراحی لیجیانگ تحت تأثیر جغرافیای محلی و اصول فنگ‌شویی سنتی قرار دارد که منجر به ترکیب هماهنگ این شهر با محیط طبیعی خود شده است. این شهر همچنین به‌عنوان یک مرکز فرهنگی برای فرهنگ ناخی عمل می‌کند که در موسیقی، هنر و جشن‌ها قابل مشاهده است. [۲۲]
۱۸ پینگ یائو شانشی ۱۹۹۷ ۸۱۲
(ii)(iii)(iv) 		پینگ یائو که در قرن چهاردهم تأسیس شد، نمونه ای استثنایی از یک شهر سنتی هان دوران سلسله‌های مینگ و چینگ است که به خوبی حفظ شده است. بافت شهری آن نمایانگر پنج قرن تکامل سبک‌های معماری و شهرسازی در امپراتوری چین است. ساختمان‌های بانکی با ابهت آن که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ساخته شد، از جذابیت خاصی برخوردار است. همچنین این شهر به‌عنوان محل یکی از اولین بانک‌های چین نیز معروف است. [۲۳]
۱۹ باغ‌های کلاسیک سوژو جیانگسو ۱۹۹۷، ۲۰۰۰ ۸۱۳
(i)(ii)(iii)(iv)(v) 		هنر منظره کلاسیک چین، که سعی در بازسازی مناظر طبیعی مینیاتوری دارد، به‌طور استثنایی در ۹ باغ شهر تاریخی سوژو به نمایش گذاشته شده است. این باغ‌ها که بین قرن‌های ۱۱ و ۱۹ ساخته شده‌اند، شاهکارهای محوطه‌سازی شناخته شده جهانی هستند و طراحی دقیق آن‌ها نشان‌دهنده اهمیت متافیزیکی زیبایی طبیعت در فرهنگ چینی است.

هر باغ در سوجو نشان‌دهنده عناصر کلاسیک هنر باغ‌سازی چینی است، از جمله ویژگی‌های آبی، صخره‌سازی‌ها، ایوان‌ها، پل‌ها و گیاهان به‌دقت چیده شده که با هدف ایجاد مناظر کوچک و هماهنگ طراحی شده‌اند تا دنیای طبیعی را منعکس کنند. این باغ‌ها به‌عنوان فضاهایی برای تفکر و پناه‌گرفتن از دنیای بیرون طراحی شده بودند و ایده‌آل‌های هماهنگی و آرامش را تجسم می‌بخشند.

[۲۴]
۲۰ کاخ تابستانی پکن پکن ۱۹۹۸ ۸۸۰
(i)(ii)(iii) 		کاخ تابستانی پکن که در سال ۱۷۵۰ ساخته شد، عمدتاً در طول جنگ ۱۸۶۰ ویران شد و در سال ۱۸۸۶ بر روی پایه‌های آن بازسازی شد، یک شاهکار از هنر منظره چینی است. مجموعه‌ای از دریاچه‌ها، باغ‌ها و کاخ‌ها که در دوران سلسله چینگ به‌عنوان مکانی تابستانی برای امپراتورها تأسیس شد تا از شهر ممنوعه فاصله بگیرند و از گرمای تابستان فرار کنند.

طراحی کاخ تابستانی تجسم فلسفه هماهنگ‌سازی معماری انسانی با مناظر طبیعی است و از باغ‌های مختلف چین الهام گرفته تا نمایی جامع از هنر باغ‌سازی چینی ایجاد کند. مجموعه کاخ‌ها در اطراف دریاچه کونمینگ قرار دارد و شامل انواع مختلفی از سازه‌ها مانند ایوان‌ها، سالن‌ها، کاخ‌ها، معابد و پل‌ها است که در میان باغ‌های منظم و زیبا قرار دارند.

[۲۵]
۲۱ نیایشگاه آسمان پکن ۱۹۹۸ ۸۸۱
(i)(ii)(iii) 		مجموعه‌ای از بناهای مذهبی که امپراتوران سلسله‌های مینگ و چینگ در آن مراسم سالانه دعا برای برداشت خوب را برگزار می‌کردند. معماری و طراحی معبد آسمان با نمایش نمادین آسمان و زمین مشخص می‌شود و اجزای اصلی آن شامل قربانگاه دایره‌ای، طاق سلطنتی آسمان، و تالار دعای برداشت‌های خوب است. این سازه‌ها به‌خاطر فرم‌های دقیق هندسی و تناسبات هماهنگشان شناخته می‌شوند و بر اساس اصول کیهانی طراحی شده‌اند تا جهان آسمانی را منعکس کنند. [۲۶]
۲۲ کوه وویی فوجیان ۱۹۹۹ ۹۱۱
(iii)(vi)(vii)(x) 		منطقه کوه وویی مهم‌ترین منطقه حفاظت از تنوع زیستی در جنوب شرقی چین است که به عنوان پناهگاهی برای گونه‌های باقی مانده که بسیاری از آنها بومی هستند، عمل می‌کند. از نظر تاریخی، کوه وویی مرکز توسعه نئوکنفوسیوسیسم بوده است، یک جنبش فرهنگی مهم در قرن یازدهم که کنفوسیوسیسم را با دیگر سنت‌های فلسفی ترکیب کرد. این منطقه همچنین به دلیل ارتباطش با تولید چای «دا هونگ پائو»، یکی از معروف‌ترین چای‌های اولانگ چین، شهرت دارد و به تنوع زیستی خود معروف است که شامل گونه‌های نادر و بومی بسیاری از گیاهان و حیوانات می‌شود. [۲۷]
۲۳ سنگ‌نگاره‌های دازو چونگ‌چینگ ۱۹۹۹ ۹۱۲
(i)(ii)(iii) 		مجموعه‌ای از مجسمه‌ها و کنده‌کاری‌های مذهبی چینی که قدمت آن‌ها به قرن هفتم میلادی بازمی‌گردد. این کنده‌کاری‌ها در ۷۵ مکان حفاظت‌شده پراکنده‌اند و تحت تأثیر باورهای بودایی، کنفوسیوسی و تائویی قرار دارند. این آثار به دلیل کیفیت زیبایی‌شناختی، تنوع غنی در موضوعات دینی و غیر دینی، و اطلاعاتی که دربارهٔ زندگی روزمره چین در این دوره ارائه می‌دهند، شناخته شده‌اند. از جمله مشهورترین این کنده‌کاری‌ها، مجسمه «آوالوکیتشورا با هزار دست» و کنده‌کاری‌های صخره‌ای دازو هستند. [۲۸]
۲۴ شیدی و هانگکن آن‌هوئی ۲۰۰۰ ۱۰۰۲
(iii)(iv)(v) 		دو روستای سنتی با قدمتی از دوران سلسله‌های مینگ و چینگ که به‌خاطر معماری منحصربه‌فرد و طرح‌بندی‌شان که بازتاب‌دهنده اصول سنتی فنگ‌شویی چینی و زندگی روستایی است، شناخته می‌شوند. «شی‌دی» و «هانگکن» با کوچه‌های باریک، خانه‌های سبک هویی‌جو با دیوارهای سفید و سقف‌های کاشی‌کاری‌شده تیره، و کنده‌کاری‌های پیچیده روی پنجره‌ها، درها و تیرهایشان متمایز هستند. این دو روستا در چشم‌اندازهای زیبایی قرار دارند و هانگکن به‌ویژه به دلیل سیستم آبی منحصربه‌فردش که به شکل یک گاو طراحی شده و نشان‌دهنده تلفیق هوشمندانه جامعه با محیط زیست است، شهرت دارد. [۲۹]
۲۵ آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ، شامل آرامگاه دودمان مینگ و آرامگاه مینگ شیائو لینگ پکن ۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۴ ۱۰۰۴
(i)(ii)(iii)(iv)(vi) 		آرامگاه‌های مینگ مجموعه‌ای از مقبره‌های امپراتوری هستند که محل دفن ۱۳ امپراتور سلسله مینگ (۱۳۶۸–۱۶۴۴) به‌شمار می‌روند. آرامگاه مینگ شیائو لینگ محل دفن اولین امپراتور مینگ، « هونگ‌وو»، و همسرش است. این سایت با مسیری که با مجسمه‌های سنگی تزیین شده و به تپه اصلی محل دفن منتهی می‌شود، شناخته می‌شود. طراحی و طرح‌بندی این آرامگاه‌ها به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده که نماد وحدت و شکوه حکومت امپراتور باشد و از عناصر معماری و اصول فنگ‌شویی برای تضمین آرامش و هماهنگی در زندگی پس از مرگ بهره گرفته شده است. [۳۰]
۲۶ غارهای لانگمن لوئویانگ ۲۰۰۰ ۱۰۰۳
(i)(ii)(iii) 		مجموعه‌ای از معابد غاری بودایی که در صخره‌های آهکی کوه‌های شیانگ‌شان و لونگ‌من‌شان کنده‌کاری شده‌اند. قدمت این غارها به دوره اواخر سلسله وی شمالی تا سلسله تانگ (قرن پنجم تا دهم میلادی) بازمی‌گردد و شامل ده‌ها هزار مجسمه بودا و شاگردانش است که اندازه آن‌ها از چند سانتی‌متر تا چندین متر متغیر است. این مجموعه به دلیل آثار هنری بودایی چشمگیر خود، از جمله مجسمه‌های حکاکی‌شده با دقت، کتیبه‌ها و نقش‌برجسته‌ها شناخته می‌شود. غارهای لانگ‌من اوج هنر سنگ‌تراشی چینی را به نمایش می‌گذارند و معبد فنگ‌شیان، با مجسمه عظیم بودای ویروچانا، یکی از مشهورترین آثار این مجموعه به‌شمار می‌رود. [۳۱]
۲۷ کوه کینگ چنگ و سامانه آبیاری دوجیانگ یان سیچوآن ۲۰۰۰ ۱۰۰۱
(ii)(iv)(vi) 		کوه کینگ چنگ یکی از زادگاه‌های تائوییسم، دین بومی چین است و در میان مناظری پوشیده از جنگل‌های سرسبز، میزبان معابد باستانی تائویی می‌باشد که فضایی آرام و معنوی را ارائه می‌دهند.

سامانه آبیاری دوجیانگ یان، ساخته‌شده در قرن سوم پیش از میلاد، یک شگفتی فناورانه باستانی است که همچنان مورد استفاده قرار دارد. این سامانه به‌طور هوشمندانه برای کنترل سیلاب‌ها و آبیاری زمین‌های کشاورزی در امتداد رود مین‌جیانگ طراحی شده است و با تقسیم رودخانه به کانال‌های مختلف، توانست حوضه سیچوان را به یکی از حاصلخیزترین مناطق چین تبدیل کند. این سیستم، بدون نیاز به سد، مهارت‌های مهندسی پیشرفته چینیان باستان را به نمایش می‌گذارد.

[۳۲]
۲۸ غارهای یونگانگ داتونگ ۲۰۰۱ ۱۰۳۹
(i)(ii)(iii)(iv) 		غارهای بودایی باستانی یون‌گانگ، مجموعه‌ای از معابد غاری هستند که قدمت آن‌ها به قرن‌های پنجم و ششم میلادی بازمی‌گردد. این غارها در دل صخره‌ای از ماسه‌سنگ تراشیده شده‌اند و هزاران مجسمه و نقاشی دیواری ظریف را در خود جای داده‌اند که از برجسته‌ترین نمونه‌های هنر بودایی اولیه چین به‌شمار می‌روند. این مجموعه شامل ۲۵۲ غار و بیش از ۵۱٬۰۰۰ مجسمه بودا است که تنوع سبک‌های هنری و تأثیرات فرهنگی را بازتاب می‌دهند و نشان‌دهنده تبادل فرهنگی بین چین و دیگر مناطق در امتداد جاده ابریشم هستند. این سایت به‌ویژه به‌خاطر مجسمه‌های بزرگ مقیاس خود شهرت دارد که آمیزه‌ای از سبک‌های هنری هندی و چینی را به نمایش می‌گذارند. [۳۳]
۲۹ مناطق حفاظت‌شده یون‌نان یون‌نان ۲۰۰۳ ۱۰۸۳
(vii)(viii)(ix)(x) 		این سایت که در بخش کوهستانی شمال غربی استان یوننان واقع شده است از هشت گروه از مناطق حفاظت شده در پارک ملی سه رودخانه موازی تشکیل شده است. مساحت آن ۱۷۰۰۰۰۰ هکتار است و بخش‌هایی از بخش بالایی سه رودخانه بزرگ در آسیا را پوشش می‌دهد. یانگ تسه، مکونگ و سالوین، که از میان دره‌هایی به عمق ۳۰۰۰ متر می‌گذرد و قله‌هایی با بیش از ۶۰۰۰ متر در کنار آن قرار دارند. این منطقه به دلیل تنوع زیستی استثنایی و تنوع چشمگیر جغرافیایی خود شناخته شده است، به‌طوری که از قله‌های پوشیده از برف تا جنگل‌های بارانی گرمسیری را در بر می‌گیرد. این منطقه میزبان مجموعه‌ای گسترده از گیاهان و جانوران، از جمله بسیاری از گونه‌های بومی و در معرض خطر انقراض است. [۳۴]
۳۰ پایتخت و آرامگاه‌های پادشاهی گوگوریو جی‌لین ۲۰۰۴ ۱۱۳۵
(i)(ii)(iii)(iv)(v) 		این سایت بقایای باستان‌شناسی پادشاهی گوگوریو، یکی از سه پادشاهی کره، را به نمایش می‌گذارد که از قرن اول پیش از میلاد تا قرن هفتم میلادی وجود داشته است. این مکان شامل دو بخش اصلی است: شهرهای پایتخت از جمله شهر کوهستانی وونو، شهر گوونئی، و شهر کوهستانی واندو، به همراه مجموعه‌ای از آرامگاه‌های سلطنتی در این منطقه. شهرهای پایتخت نشان‌دهنده برنامه‌ریزی شهری و معماری دفاعی نمونه‌ای از پادشاهی گوگوریو هستند که پیچیدگی و نبوغ استراتژیک طراحی شهری و استحکامات نظامی این پادشاهی را به تصویر می‌کشند. این آرامگاه‌ها به‌خاطر نقاشی‌های دیواری‌شان شهرت دارند که صحنه‌هایی از زندگی روزمره، شخصیت‌های اسطوره‌ای و باورهای معنوی مردم گوگوریو را به نمایش می‌گذارند. [۳۵]
۳۱ مرکز تاریخی ماکائو ماکائو ۲۰۰۵ ۱۱۱۰
(ii)(iii)(iv)(vi) 		مجموعه‌ای از بیش از بیست مکان که گواهی بر ترکیب موفقیت‌آمیز فرهنگ‌های چینی و پرتغالی در ماکائو هستند. مرکز تاریخی شامل طیفی از ساختمان‌ها و فضاهای عمومی است که تلفیق تأثیرات معماری، فناوری و هنری از شرق و غرب را نشان می‌دهند. از جمله نقاط دیدنی برجسته در مرکز تاریخی می‌توان به ویرانه‌های کلیسای سنت پل، میدان سنادو، معبد آما و قلعه گویا اشاره کرد. [۳۶]
۳۲ یین آنیانگ ۲۰۰۶ ۱۱۱۴
(ii)(iii)(iv)(vi) 		سایت باستان‌شناسی یین، واقع در نزدیکی شهر آنیانگ، در حدود ۵۰۰ کیلومتری جنوب پکن، حاوی بقایای یک پایتخت باستانی از اواخر سلسله شانگ (۱۳۰۰–۱۰۴۶ قبل از میلاد) است. یین ژو گواهی بر اوج شکوفایی فرهنگ، صنایع دستی و علم چین باستان در دوره شکوفایی بزرگ در عصر برنز است. در طی کاوش‌ها، مقبره‌ها و کاخ‌هایی که نمونه اولیه معماری چینی دوره‌های بعد بودند، کشف شد. این سایت شامل کاخ و محوطه معابد اجدادی سلطنتی است که در آن بیش از ۸۰ پایه ساختمان پیدا شده است. فراوانی و طرز کار باشکوه اشیاء تشییع جنازه یافت شده گواهی بر میزان پیشرفت صنعت صنعتگر در زمان شانگ است. کتیبه‌های روی بقایای استخوانی یافت شده در یین ژو، که برای پیشگویی‌ها استفاده می‌شد، گواهی ارزشمندی بر یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های نوشتاری در جهان، و همچنین اعتقادات و نظام‌های اجتماعی آن زمان ارائه می‌دهد. [۳۷]
۳۳ پناهگاه‌های پاندا سیچوان سیچوآن ۲۰۰۶ ۱۲۱۳
(x) 		پناهگاه‌های پانداهای غول پیکر سیچوان بیش از ۳۰ درصد از جمعیت پانداهای غول پیکر جهان را در خود جای داده است که گونه ای در خطر انقراض است. مساحت آنها ۹۲۴۵۰۰ هکتار است و شامل هفت منطقه حفاظت شده طبیعی و ۹ پارک چشم‌انداز است. این پناهگاه‌ها شامل چندین پارک ملی و منطقه حفاظت‌شده مانند وولونگ، کوه سی‌گونیانگ و کوه‌های جیاجین هستند. این پناهگاه‌ها همچنین خانه برخی از گونه‌های در معرض خطر جهانی مانند پاندای کوتوله، پلنگ برفی و پلنگ ابری است. با توجه به زیست‌بوم آن، این منطقه با استثناء جنگل‌های بارانی استوایی، یکی از مناطق با بیشترین غنای گیاه‌شناسی در جهان است، زیرا تعداد گونه‌های گیاهی آن بین ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ گونه است. [۳۸]
۳۴ کایپینگ گوانگ‌دونگ ۲۰۰۷ ۱۱۱۲
(ii)(iii)(iv) 		"دیالو" خانه‌های مستحکم چند طبقه ای هستند که در روستاهای منطقه کایپینگ ساخته شده‌اند. آنها نمونه ای از ادغام پیچیده و درخشان فرم‌های ساختاری و تزئینی چینی با کشورهای غربی هستند. آنها نمایانگر نقش مهمی هستند که مهاجران کایپینگ در توسعه چندین کشور در جنوب آسیا، استرالیا و آمریکای شمالی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ایفا کردند.

برج‌های دیده‌بانی این سازه‌ها که با سنگ، خشت، آجر یا بتن ساخته شده‌اند، نتیجه تلفیقی پیچیده از سبک‌های معماری چینی و غربی هستند. دیالوها هم به‌عنوان خانه‌های مسکونی و هم به‌عنوان قلعه‌های محافظتی در برابر راهزنی و جنگ‌های محلی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این برج‌ها با عناصر رومی، باروک و حتی گوتیک در کنار طراحی‌های سنتی چینی شناخته می‌شوند.

[۳۹]
۳۵ کارست جنوب چین یون‌نان، گوئیژو و چونگ‌چینگ ۲۰۰۷ ۱۲۴۸
(vii)(viii) 		منطقه کارست جنوب چین مساحتی معادل ۵۰۰۰۰۰ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد و عمدتاً از طریق استان‌های یونان، گوئیژو و گوانگشی امتداد دارد. یکی از دیدنی‌ترین نمونه‌های مناظر کارستی در شرایط آب و هوایی مرطوب گرمسیری و نیمه گرمسیری را تشکیل می‌دهد. "جنگل‌های سنگی" شیلین یک پدیده طبیعی خارق‌العاده و یک نقطه عطف زمین‌شناسی جهانی در نظر گرفته می‌شود. تنوع سازندهای اوج آن بیشتر از هر مناظر کارستی دیگری است و تنوع اشکال و رنگهای آن نیز بیشتر است. این منطقه به سه بخش تقسیم شده است: کارست لیبو، کارست شیلین و کارست وولونگ. هر یک از این مناطق، شکل‌های متفاوتی از سازندهای کارستی را که طی میلیون‌ها سال شکل گرفته‌اند، به نمایش می‌گذارند. به‌عنوان مثال، کارست شیلین به‌خاطر جنگل‌های سنگی خود مشهور است، در حالی که کارست وولونگ شامل پل‌های طبیعی و فرونشست‌های زمین است. [۴۰]
۳۶ فوجیان تالو فوجیان ۲۰۰۸ ۱۱۱۳
(iii)(iv)(v) 		این سایت شامل ۴۶ خانه خاکی است که بین قرن‌های ۱۲ و ۲۰ در امتداد یک محور ۱۲۰ کیلومتری، در قسمت داخلی تنگه تایوان، در جنوب غربی استان فوجیان ساخته شده است. این خانه‌های خاکی چند طبقه که تولو نام دارند، در میان شالیزارهای برنج و مزارع تنباکو و چای ساخته شده‌اند و می‌توانند تا ۸۰۰ نفر را در خود جای دهند. بنای آن برای مصارف دفاعی بر اساس طرحی دایره ای یا مربعی در اطراف حیاط مرکزی تک ورودی و با دهانه‌های بسیار اندک در نمای بیرونی ساخته شده است.

آنها به عنوان خانه برای همه اعضای یک واحد عمل می‌کردند و شهرهای کامل را تشکیل می‌دادند که قبلاً به آنها "پادشاهی خانوادگی کوچک" یا "شهرهای کوچک مرفه" می‌گفتند. دیوارهای خشتی مرتفع آن با سقف‌هایی با لبه‌های بزرگ مشخص است. دقیق‌ترین ساخت و سازها مربوط به قرن هفدهم و هجدهم است. ساختمان‌ها به صورت عمودی بین چندین خانواده تقسیم می‌شدند که هر یک دارای دو یا سه اتاق در هر طبقه بودند. فضای داخلی هر تولو، برخلاف نمای شیک آن، به گونه ای طراحی شده بود که زندگی را برای ساکنانش راحت کند و اغلب دارای تزئینات فراوان بود. این بناها به دلیل ماهیت استثنایی اندازه، تکنیک‌های ساخت سنتی و عملکردشان در فهرست میراث جهانی ثبت شده‌اند. آنها نمونه ای منحصر به فرد از سکونتگاه‌های انسانی مبتنی بر زندگی اجتماعی و سازمان دفاعی، هماهنگ با محیط اطراف را تشکیل می‌دهند.

[۴۱]
۳۷ کوه سنکینگ جیانگشی ۲۰۰۸ ۱۲۹۲
(vii) 		این سایت ۲۲۹۵۰ هکتار مساحت دارد و در انتهای غربی رشته کوه هوای‌یو در شمال شرقی استان جیانگشی در قسمت شرقی مرکز چین واقع شده است. این بنا به دلیل کیفیت فوق‌العاده زیبایی‌شناختی چشم‌اندازش در فهرست میراث جهانی ثبت شده است، که در آن ۴۸ قله و ۸۹ ستون گرانیتی خودنمایی می‌کنند که بسیاری از آن‌ها شبیه تصاویر انسان‌ها و حیوانات هستند. زیبایی طبیعی کوه سانکینگشان که ارتفاع آن به ۱۸۱۷ متر می‌رسد، توسط این تشکل‌های گرانیتی، پوشش گیاهی و شرایط آب و هوایی منحصربه‌فرد که منظره‌ای جذاب و دائماً در حال تغییر را با ابرهای هاله‌ای روشن و رنگین‌کمان‌های قمری ایجاد می‌کند، افزایش یافته است. این سایت تحت تأثیر آب و هوای دریایی و بادهای موسمی نیمه گرمسیری، جزیره‌ای جنگلی معتدل است که در وسط چشم‌انداز اطراف سر برمی‌آورد. این پارک همچنین شامل جنگل‌ها، دریاچه‌ها، چشمه‌ها و آبشارهایی است که ارتفاع آنها گاهی به ۶۰ متر می‌رسد. سه قله اصلی آن نماد سه خدای برتر در مکتب تائوئیسم به‌شمار می‌روند. سان‌چینگ‌شان میزبان بسیاری از معابد باستانی است که برخی از آن‌ها در میان غارها و شکاف‌های متعدد آن پنهان شده‌اند. [۴۲]
۳۸ کوه ووتای شانشی ۲۰۰۹ ۱۲۷۹
(ii)(iii)(iv)(vi) 		کوه ووتای قله مقدس بودیسم با پنج فلات مسطح است. چشم‌انداز فرهنگی ثبت شده در فهرست شامل ۵۳ صومعه و همچنین سالن بزرگ معبد فوگوانگ رو به شرق است که مهم‌ترین ساختمان چوبی باقی مانده از زمان سلسله تانگ است. این بنا دارای مجسمه‌های گلی در اندازه واقعی است. چشم‌انداز فرهنگی همچنین معبد شوشیانگ متعلق به سلسله مینگ را در بر می‌گیرد و دارای مجموعه بزرگی از ۵۰۰ مجسمه مجسمه‌سازی "معلق" است که صحنه‌های بودایی را به تصویر می‌کشد. در مجموع، ساختمان‌های این سایت فهرستی واقعی از توسعه معماری بودایی و تأثیر آن بر ساخت ساختمان‌های کاخ در چین در بیش از یک هزار سال را تشکیل می‌دهند. این کوه بلندترین قله شمال چین است. مورفولوژی آن قابل توجه است و با شیب‌های بریده به قله و پنج قله گرد و بدون درخت مشخص می‌شود. ساخت معابد در این مکان از قرن اول تا اوایل قرن بیستم ادامه داشت. کوه ووتای به‌عنوان یکی از چهار کوه مقدس بودایی چین شناخته می‌شود. نام "ووتای" به معنای "پنج تراس" است که گفته می‌شود نماد پنج عنصر زمین، آب، آتش، باد و خلأ هستند. [۴۳]
۳۹ دنگ فنگ هنان ۲۰۱۰ ۱۳۰۵
(iii)(vi) 		کوه سانگ‌شان به‌عنوان کوه مقدس مرکزی چین شناخته می‌شود. در پای این کوه به ارتفاع ۱۵۰۰ متر، نزدیک به شهر دن‌فنگ در استان هنان و در منطقه‌ای به مساحت ۴۰ کیلومتر مربع، هشت خوشه از ساختمان‌ها و سایت‌ها قرار دارند که شامل سه دروازه هان‌کوه، که بقایای قدیمی‌ترین بناهای مذهبی چین هستند، معابد، سکوی ساعت آفتابی ژوگونگ و رصدخانه دن‌فنگ می‌شود. این ساختمان‌ها در طول نه دودمان ساخته شده‌اند و بازتاب‌دهنده شیوه‌های مختلف درک مرکز آسمان و زمین و قدرت کوه به‌عنوان مرکزی برای عبادت مذهبی هستند. بناهای تاریخی دن‌فنگ برخی از بهترین نمونه‌های بناهای باستانی چین را که به مناسک، علم، فناوری و آموزش اختصاص دارند، شامل می‌شود. [۴۴]
۴۰ دان‌شیای چین هونان، گوانگ‌دونگ، فوجیان، جیانگشی، ژجیانگ، و گوئیژو ۲۰۱۰ ۱۳۳۵
(vii)(viii) 		چاینا دانشیا نامی است که در چین به مناظر ایجاد شده بر روی بسترهای رسوبی قرمز قاره‌ای تعلق گرفته است که تحت تأثیر نیروهای درون‌زا (از جمله بالا آمدن زمین) و نیروهای برون‌زا (از جمله فرسایش و فرسایش ناشی از هوا) شکل گرفته‌اند. سایت ثبت‌شده شامل شش منطقه در ناحیه نیمه‌گرمسیری جنوب غربی چین است. این مناطق با صخره‌های قرمز چشمگیر و انواع فرم‌های فرسایشی از جمله ستون‌های طبیعی، برج‌ها، دره‌ها، گودال‌ها و آبشارها شناخته می‌شوند. این مناظر ناهموار به حفظ جنگل‌های همیشه‌سبز برگ‌عریض نیمه‌گرمسیری کمک کرده و میزبان بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری هستند که حدود ۴۰۰ مورد از آن‌ها به‌عنوان گونه‌های نادر یا تهدیدشده شناخته می‌شوند. [۴۵]
۴۱ دریاچه غرب ژجیانگ ۲۰۱۱ ۱۳۳۴
(ii)(iii)(vi) 		منظره فرهنگی دریاچه غربی هانگژو، شامل دریاچه غربی و تپه‌های اطراف آن که سه طرف دریاچه را احاطه کرده‌اند، از قرن نهم میلادی الهام‌بخش شاعران، دانشمندان و هنرمندان معروف بوده است. این منطقه شامل معابد، پاغوداها، چایخانه‌ها، باغ‌ها و درختان زینتی، همچنین جاده‌ها و جزایر مصنوعی است. این افزونه‌ها برای بهبود منظره غربی شهر هانگژو در جنوب رودخانه یانگ‌تسه ساخته شده‌اند. دریاچه غربی بر طراحی باغ‌ها در سایر نقاط چین و همچنین ژاپن و کره در طول قرن‌ها تأثیر گذاشته و گواهی استثنایی از سنت فرهنگی بهبود مناظر به‌منظور ایجاد مجموعه‌ای از چشم‌اندازها است که بازتابی از ترکیب ایده‌آل انسان و طبیعت است. [۴۶]
۴۲ شانگدو شی‌لینگ‌ئول، مغولستان داخلی ۲۰۱۲ ۱۳۸۹
(ii)(iii)(iv)(vi) 		شمال دیوار بزرگ چین، محوطه شاندو شامل بقایای پایتخت افسانه‌ای کوبلای خان است که توسط مشاور چینی او، لیو بینگ‌ژدونگ، در سال ۱۲۵۶ طراحی شد. این محوطه با مساحت ۲۵ هزار هکتار، تلاشی منحصر به فرد برای ترکیب فرهنگ‌های بیابانی مغول و چینی هان بود. از این پایگاه، کوبلای خان دودمان یوان را تأسیس کرد که بیش از یک قرن چین را تحت حکمرانی خود داشت و مرزهای آن را در سراسر آسیا گسترش داد. مباحثات مذهبی که در اینجا برگزار شد، منجر به گسترش بودیسم تبتی در شمال‌شرق آسیا شد، سنت فرهنگی و مذهبی که هنوز در بسیاری از مناطق امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سایت طبق اصول فنگ‌شویی چینی سنتی و با توجه به کوه‌ها و رودخانه‌های نزدیک طراحی شده است. این محوطه شامل بقایای شهر از جمله معابد، کاخ‌ها، آرامگاه‌ها، اردوگاه‌های بیابانی و کانال تیفان‌گانگ به همراه دیگر آثار آبی است. [۴۷]
۴۳ سایت فسیلی چنگ‌جیانگ چنگجیانگ، یون‌نان ۲۰۱۲ ۱۳۸۸
(viii) 		محوطه‌ای تپه‌ای به مساحت ۵۱۲ هکتار در استان یون‌نان، فسیل‌های چنگ‌جیانگ کامل‌ترین رکورد جامعه دریایی اوایل دوره کامبرین را ارائه می‌دهد که زیستمندان آن به‌طور استثنایی حفظ شده‌اند و آناتومی بافت‌های سخت و نرم را در انواع مختلف موجودات، بی‌مهرگان و مهره‌داران نمایش می‌دهند. این فسیل‌ها نخستین شکل‌گیری یک اکوسیستم دریایی پیچیده را ثبت می‌کنند. این محوطه حداقل شانزده شاخه و گروه‌های مرموز مختلف و همچنین حدود ۱۹۶ گونه را مستند کرده و گواهی استثنایی به تنوع سریع حیات روی زمین در حدود ۵۳۰ میلیون سال پیش ارائه می‌دهد، زمانی که تقریباً تمام گروه‌های اصلی جانوری امروزی به‌وجود آمدند. این محوطه پنجره‌ای دیرینه‌شناسی با اهمیت فراوان برای پژوهش‌های علمی را باز می‌کند. [۴۸]
۴۴ تیان شان سین‌کیانگ ۲۰۱۳ ۱۴۱۴
(vii)(ix) 		تین‌شان سین‌کیانگ از چهار بخش تشکیل شده است—تومور، کلاجون-کوردنینگ، باینبوکوک و بوگدا—که مجموعاً ۶۰۶٬۸۳۳ هکتار مساحت دارند. این مناطق بخشی از سیستم کوهستان تین‌شان در آسیای مرکزی هستند که یکی از بزرگ‌ترین رشته‌کوه‌های جهان محسوب می‌شود. تین‌شان سین‌کیانگ ویژگی‌های جغرافیایی فیزیکی منحصر به فرد و مناطق زیبای طبیعی شامل قله‌های یخچالی با برف‌های عظیم و کوه‌های برفی، جنگل‌ها و چمنزارهای دست‌نخورده، رودخانه‌ها و دریاچه‌های زلال و دره‌های رسوبی قرمز را به نمایش می‌گذارد. این مناظر با مناظر وسیع بیابانی مجاور تضاد شدیدی دارند که تضاد بصری چشمگیری بین محیط‌های گرم و سرد، خشک و مرطوب، بیابانی و سرسبز ایجاد می‌کند. فرم‌ها و اکوسیستم‌های این منطقه از دوره پلیوسن حفظ شده‌اند و نمونه برجسته‌ای از فرآیندهای زیست‌شناختی و اکولوژیکی تکاملی در حال انجام هستند. این محوطه همچنین به صحرای تکلیماکان، یکی از بزرگ‌ترین و بلندترین بیابان‌های جهان که به‌خاطر تپه‌های شنی بزرگ و طوفان‌های گرد و غبار عظیم شناخته می‌شود، امتداد می‌یابد. تین‌شان سین‌کیانگ علاوه بر این، زیستگاه مهمی برای گونه‌های گیاهی بومی و بازمانده است که برخی از آن‌ها نادر و در خطر انقراض هستند. [۴۹]
۴۵ یوانیانگ یون‌نان ۲۰۱۳ ۱۱۱۱
(iii)(v) 		منظره فرهنگی تراس‌های برنج هانی هونگه، چین، مساحتی به اندازه ۱۶٬۶۰۳ هکتار در جنوب یون‌نان را پوشش می‌دهد. این منطقه با تراس‌های چشمگیر که از دامنه‌های کوه‌های بلند آیلائو به سمت سواحل رودخانه هونگ جریان می‌یابند، مشخص می‌شود. طی ۱۳۰۰ سال گذشته، مردم هانی سیستم پیچیده‌ای از کانال‌ها را برای انتقال آب از قله‌های جنگلی کوه‌ها به تراس‌ها ایجاد کرده‌اند. آن‌ها همچنین یک سیستم کشاورزی یکپارچه ساخته‌اند که شامل گاوهای آب‌دوست، گاو، اردک، ماهی و مارماهی است و از تولید برنج قرمز، محصول اصلی منطقه، پشتیبانی می‌کند. ساکنان به خورشید، ماه، کوه‌ها، رودخانه‌ها، جنگل‌ها و دیگر پدیده‌های طبیعی از جمله آتش پرستش می‌کنند. آن‌ها در ۸۲ روستای واقع در میان جنگل‌های قله کوه‌ها و تراس‌ها زندگی می‌کنند. روستاها شامل خانه‌های سنتی کاهگلی "مشروم" هستند. سیستم مدیریت زمینی مقاوم تراس‌های برنج، هماهنگی استثنایی بین انسان و محیط زیست خود را از نظر بصری و اکولوژیکی نشان می‌دهد که بر پایه ساختارهای اجتماعی و مذهبی استثنائی و دیرینه استوار است. [۵۰]
۴۶ مسیرهای دالان چانگ‌آن-تیان‌شان لوئویانگ، Lingbao of استان هنان; شی‌آن، Bin County and Chenggu of شنشی; تیانشوی، شهرستان یونگجینگ، دون‌هوانگ and شهرستان گواژو of گانسو; تورفان، بشبالق and Kuqa of سین‌کیانگ ۲۰۱۴ ۱۴۴۲
(ii)(iii)(v)(vi) 		این ملک یک بخش ۵۰۰۰ کیلومتری از شبکه وسیع جاده‌های ابریشم است که از چانگان/لوئیانگ، پایتخت مرکزی چین در دودمان‌های هان و تانگ، تا منطقه ژتی‌سو در آسیای مرکزی امتداد دارد. این مسیر بین قرن ۲ قبل از میلاد و قرن ۱ میلادی شکل گرفت و تا قرن ۱۶ میلادی مورد استفاده قرار گرفت، به طوری که چندین تمدن را به هم متصل کرده و تبادلات گسترده‌ای در زمینه‌های تجارت، باورهای مذهبی، دانش علمی، نوآوری‌های فناوری، شیوه‌های فرهنگی و هنرها را تسهیل کرد. سی و سه بخش موجود در شبکه مسیرها شامل پایتخت‌ها و مجموعه‌های کاخی از امپراتوری‌ها و پادشاهی‌های خان، سکونتگاه‌های تجاری، معابد غار بودایی، مسیرهای باستانی، خانه‌های پست، گذرگاه‌ها، برج‌های راهنمایی، بخش‌هایی از دیوار بزرگ چین، دژها، آرامگاه‌ها و بناهای مذهبی است. [۵۱]
۴۷ آبراه بزرگ چین پکن، تیانجین، هبئی، شاندونگ، جیانگسو، ژجیانگ، آن‌هوئی واستان هنان ۲۰۱۴ ۱۴۴۳
(i)(iii)(iv)(vi) 		کانال بزرگ یک سیستم وسیع از آبراه‌ها است که در دشت‌های شمال‌شرقی و مرکزی‌شرقی چین قرار دارد و از پکن در شمال تا استان ژجیانگ در جنوب امتداد می‌یابد. این کانال از قرن ۵ قبل از میلاد به تدریج ساخته شد و برای اولین بار در قرن ۷ میلادی (دودمان سوی) به‌عنوان یک وسیله ارتباطی یکپارچه برای امپراتوری طراحی شد. این امر منجر به مجموعه‌ای از پروژه‌های عظیم ساختمانی شد و بزرگ‌ترین و گسترده‌ترین پروژه مهندسی عمران جهان پیش از انقلاب صنعتی را به وجود آورد. کانال بزرگ ستون فقرات سیستم ارتباطات داخلی امپراتوری را تشکیل داد و غلات و مواد خام استراتژیک را جابه‌جا کرده و برنجی را برای تأمین غذای جمعیت حمل می‌کرد. تا قرن ۱۳، این کانال شامل بیش از ۲٬۰۰۰ کیلومتر از آبراه‌های مصنوعی بود که پنج حوضه رودخانه اصلی چین را به هم متصل می‌کرد. این کانال نقش مهمی در تضمین رونق اقتصادی و ثبات کشور ایفا کرده و همچنان به‌عنوان یک وسیله اصلی ارتباطی در حال استفاده است. [۵۲]
۴۸ سایت باستان‌شناسی توسی هونان، هوبئی و گوئیژو ۲۰۱۵ ۱۴۷۴
(ii)(iii) 		این میراث واقع در مناطق کوهستانی جنوب غربی چین، شامل بقایای چندین قلمرو قبیله‌ای است که رهبران آن‌ها از سوی دولت مرکزی به‌عنوان «توسی» منصوب می‌شدند. توسی‌ها فرمانروایان موروثی بودند که از قرن ۱۳ تا اوایل قرن ۲۰ حکمرانی می‌کردند. سیستم توسی از نظام‌های حکومتی اقلیت‌های قومی که قدمت آن به قرن ۳ پیش از میلاد بازمی‌گردد، سرچشمه گرفته است. هدف این سیستم، یکپارچه‌سازی مدیریت ملی بود، درحالی‌که به اقلیت‌های قومی اجازه می‌داد آداب و رسوم و شیوه زندگی خود را حفظ کنند. مکان‌های لائوسی‌چنگ، تانگیا و دژ های‌لونگتون که این سایت را تشکیل می‌دهند، گواهی استثنایی بر این شکل حکمرانی هستند که از تمدن چینی در دوره‌های یوان و مینگ منشأ گرفته است. [۵۳]
۴۹ هنر صخره‌ای کوه‌های هواشان زووجیانگ گوانگشی ۲۰۱۶ ۱۵۰۸
(iii)(vi) 		این میراث که بر روی صخره‌های شیب‌دار مناطق مرزی جنوب غربی چین واقع شده، شامل ۳۸ محل هنر صخره‌ای است که زندگی و آیین‌های مردم لوئویو را به تصویر می‌کشد. این نقوش به دوره‌ای بین قرن ۵ پیش از میلاد تا قرن ۲ میلادی بازمی‌گردند. در چشم‌اندازی از کارست، رودخانه‌ها و فلات‌ها، این آثار مراسمی را نشان می‌دهند که به‌عنوان نمادهای فرهنگ طبل‌های برنزی، که زمانی در جنوب چین رایج بود، تعبیر شده‌اند. این منظر فرهنگی تنها بازمانده از این فرهنگ در دنیای امروز است. [۵۴]
۵۰ شننگجیا هوبئی ۲۰۱۶ ۱۵۰۹
(ix)(x) 		در استان هوبئی در مرکز-شرق چین واقع شده است، این محوطه شامل دو بخش است: شِن‌نونگ‌دینگ/بادونگ در غرب و لائوجون‌شان در شرق. این منطقه بزرگ‌ترین جنگل‌های اولیه باقی‌مانده در مرکز چین را حفاظت می‌کند و زیستگاه گونه‌های نادر حیوانی مانند سمندر غول‌پیکر چینی، میمون دماغ‌پهن طلایی یا سیچوانی، پلنگ ابری، پلنگ معمولی و خرس سیاه آسیایی است. شِن‌نونگ‌جیا هوبئی یکی از سه مرکز تنوع زیستی در چین محسوب می‌شود. این منطقه در تاریخ پژوهش‌های گیاه‌شناسی جایگاه برجسته‌ای دارد و در قرون ۱۹ و ۲۰ میلادی هدف اکتشافات بین‌المللی جمع‌آوری گیاهان بوده است. [۵۵]
۵۱ چینگ‌های هوه سیل چینگهای ۲۰۱۷ ۱۵۴۰
(vii)(x) 		چینگهای هوه سیل، که در انتهای شمال‌شرقی فلات چینگهای-تبت قرار دارد، بزرگ‌ترین و مرتفع‌ترین فلات جهان است. این منطقه وسیع شامل کوه‌های آلپ و سیستم‌های استپی است که در ارتفاع بیش از ۴۵۰۰ متر از سطح دریا واقع شده و دمای متوسط زیر صفر در تمام طول سال در آن حاکم است. شرایط جغرافیایی و اقلیمی این منطقه موجب شکل‌گیری تنوع زیستی منحصربه‌فردی شده است. بیش از یک‌سوم گونه‌های گیاهی و تمامی پستانداران گیاه‌خوار بومی این فلات هستند. این محوطه مسیر کامل مهاجرت آنتلوپ تبتی، یکی از پستانداران بزرگ و در خطر انقراض بومی این فلات را حفظ می‌کند. [۵۶]
۵۲ کولانگسو فوجیان ۲۰۱۷ ۱۵۴۱
(ii)(iv) 		کولانگسو یک جزیره کوچک است که در دهانه رودخانه چیولونگ و مقابل شهر شیامن واقع شده است. با افتتاح بندر تجاری در شیامن در سال ۱۸۴۳ و تأسیس این جزیره به عنوان یک سکونتگاه بین‌المللی در سال ۱۹۰۳، این جزیره در سواحل جنوبی امپراتوری چین به یک پنجره مهم برای تبادلات چین و کشورهای خارجی تبدیل شد. کولانگسو نمونه‌ای استثنایی از ادغام فرهنگی است که از این تبادلات به وجود آمده و هنوز در ساختار شهری آن قابل مشاهده است. در این جزیره ترکیبی از سبک‌های معماری مختلف وجود دارد که شامل سبک سنتی فوجیان جنوبی، سبک کلاسیک غربی و سبک استعماری ایوان‌دار است. مهم‌ترین شاهد بر ادغام تأثیرات مختلف سبک‌های معماری، یک جنبش معماری جدید به نام سبک آموی دکو است که ترکیبی از سبک مدرن دهه‌های آغازین قرن بیستم و آرت دکو می‌باشد. [۵۷]
۵۳ فانجینگ‌شان تانگرن، گوئیژو ۲۰۱۸ ۱۵۵۹
(x) 		فانجینگ‌شان در داخل رشته‌کوه‌های وولینگ در استان گویژو (جنوب غربی چین) واقع شده است و ارتفاع آن بین ۵۰۰ متر تا ۲۵۷۰ متر بالاتر از سطح دریا متغیر است که شرایط مناسبی برای انواع مختلفی از پوشش گیاهی و ناهمواری‌ها فراهم می‌آورد. این منطقه یک جزیره از سنگ‌های دگرگونی در دریای کارست است و خانه بسیاری از گونه‌های گیاهی و حیوانی است که در دوره سوم زمین‌شناسی، بین ۶۵ میلیون تا ۲ میلیون سال پیش، به وجود آمده‌اند. انزوا و جدایی این محوطه باعث شده است تا تنوع زیستی بالایی داشته باشد، با گونه‌های بومی مانند درخت سرو فانجینگ‌شان (Abies fanjingshanensis) و میمون دماغ‌پهن گویژو (Rhinopithecus brelichi) و گونه‌های در خطر انقراض مانند سمندر غول‌پیکر چینی (Andrias davidianus)، گوزن مشکلیل جنگلی (Moschus berezovskii) و قرقاول ریوز (Syrmaticus reevesii). فانجینگ‌شان بزرگ‌ترین و پیوسته‌ترین جنگل‌های اولیه بلوط در منطقه گرمسیری را داراست. [۵۸]
۵۴ ویرانه‌های باستان‌شناسی لیانژو هانگژو و شهرستان دچینگ (چجیانگ), چجیانگ ۲۰۱۹ ۱۵۹۲
(iii)(iv) 		در حوضه رودخانه یانگ‌تسه در سواحل جنوب شرقی چین، ویرانه‌های باستان‌شناسی لیانژو (حدود ۳۳۰۰–۲۳۰۰ پیش از میلاد) یک دولت منطقه‌ای اولیه با سیستم باورهای یکپارچه مبتنی بر کشت برنج در چین دوره نوسنگی آخر را آشکار می‌کند. این محوطه از چهار ناحیه تشکیل شده است: ناحیه سایت یائوشان، ناحیه سد بلند در دهانه دره، ناحیه سد کوتاه در دشت و ناحیه سایت شهر. این ویرانه‌ها نمونه برجسته‌ای از تمدن شهری اولیه هستند که در بناهای خاکی، برنامه‌ریزی شهری، سیستم حفظ آب و سلسله‌مراتب اجتماعی که در تدفین‌های متمایز در قبرستان‌های داخل محوطه به نمایش گذاشته شده است، نمود پیدا کرده‌اند. [۵۹]
۵۵ پناهگاه پرندگان مهاجر دریای زرد و دریای بوهای یانچنگ، جیانگسو ۲۰۱۹ ۱۶۰۶
(x) 		پناهگاه‌های پرندگان مهاجر در سواحل دریای زرد-خلیج بوهی چین، توسعه سریالی از محوطه‌ای با همان نام است که قبلاً در فهرست میراث جهانی ثبت شده است. به عنوان بخشی از بزرگ‌ترین سیستم تالاب‌های میان‌دریا در جهان، این منطقه در اکوسیستم دریای زرد زیستگاه‌های حیاتی برای پرندگانی که در مسیر مهاجرتی آسیای شرقی-آسیای استرالیا پرواز می‌کنند، پشتیبانی می‌کند. این مسیر مهاجرتی تقریباً ۲۵ کشور را از قطب شمال تا جنوب‌شرقی آسیا و استرالیا شامل می‌شود. تالاب‌ها یک عملکرد اکولوژیکی منحصر به فرد دارند و به عنوان سایت‌های توقف ضروری برای میلیون‌ها پرنده آبزی عمل می‌کنند و نمونه‌ای برجسته از میراث طبیعی مشترک موجود در پرندگان مهاجر را نمایان می‌سازند. [۶۰]
۵۶ مرکز جهانی تجارت دریایی چین کوانژو، فوجیان ۲۰۲۱ ۱۵۶۱
(iv) 		محوطه سریالی کوانژو، جنب‌وجوش این شهر را به عنوان یک مرکز تجاری دریایی در دوره‌های سونگ و یوان (قرن‌های ۱۰ تا ۱۴ میلادی) و ارتباط آن با درون چین به تصویر می‌کشد. کوانژو در دوره‌ای بسیار مهم برای تجارت دریایی در آسیا شکوفا شد. این محوطه شامل بناهای مذهبی است، از جمله مسجد چینجینگ از قرن ۱۱ میلادی، یکی از اولین ساختمان‌های اسلامی در چین، مقابر اسلامی، و مجموعه‌ای وسیع از بقایای باستان‌شناسی: بناهای اداری، اسکله‌های سنگی که برای تجارت و دفاع اهمیت داشتند، مکان‌های تولید سرامیک و آهن، اجزای شبکه حمل‌ونقل شهر، پل‌های باستانی، پاگوداها و کتیبه‌ها. این شهر در متون عربی و غربی قرن‌های ۱۰ تا ۱۴ میلادی با نام زایتون شناخته می‌شد. [۶۱]
۵۷ چشم‌انداز فرهنگی جنگل‌های چای کهن کوه جینگ‌مای در پوور سیتی یون‌نان ۲۰۲۳ ۱۶۶۵
(iii)(v) 		در کوه جینگ‌مای در جنوب غربی چین، این چشم‌انداز فرهنگی طی هزار سال توسط مردم بلانگ و دای، بر اساس سنت‌هایی که از قرن دهم آغاز شده‌اند، شکل گرفته است. این محوطه یک منطقه تولید چای است که شامل روستاهای سنتی در میان باغ‌های چای کهن، احاطه شده توسط جنگل‌ها و مزارع چای می‌باشد. روش سنتی کشت در زیر سایه درختان چای کهن، پاسخی به شرایط خاص اکوسیستم کوه و اقلیم موسمی نیمه‌گرمسیری است و با نظام مدیریتی که جوامع بومی محلی آن را حفظ کرده‌اند، ترکیب شده است. مراسم و جشن‌های سنتی مرتبط با باور به نیای چای، که بر اساس آن ارواح در مزارع چای و در حیات‌وحش و گیاهان محلی زندگی می‌کنند، در هسته این سنت فرهنگی قرار دارد. [۶۲]
۵۸ بیابان باداین جاران مغولستان داخلی ۲۰۲۴ ۱۶۳۸
(vii)(viii) 		در فلات آلاشان، در منطقه فوق‌خشک و معتدل بیابانی شمال غربی چین، بیابان باداین جاران محل تلاقی سه منطقه شنی چین است و به‌عنوان سومین صحرای بزرگ و دومین صحرای متحرک چین شناخته می‌شود. این محوطه به‌واسطه تراکم بالای تپه‌های ماسه‌ای عظیم، که با دریاچه‌های میان‌تپه‌ای درهم‌آمیخته‌اند، برجسته است. این منطقه ویژگی‌های زمین‌شناسی و ژئومورفولوژیکی بی‌نظیری از مناظر و اشکال زمین در بیابان را به نمایش می‌گذارد. از جمله ویژگی‌های قابل‌توجه آن می‌توان به بلندترین تپه ماسه‌ای تثبیت‌شده جهان (با ارتفاع نسبی ۴۶۰ متر)، بالاترین تراکم دریاچه‌های میان‌تپه‌ای و گسترده‌ترین مناطق شن‌های آوازخوان (که توصیفگر صدای تولیدشده توسط حرکت باد در میان ماسه‌های خشک و روان است) و اشکال زمین فرسایش‌یافته بر اثر باد اشاره کرد. این چشم‌انداز متنوع منجر به تنوع زیستگاهی بالا و در نتیجه تنوع زیستی چشمگیر شده است. [۶۳]
۵۹ محور مرکزی پکن پکن ۲۰۲۴ ۱۷۱۴
(iii)(iv) 		محور مرکزی پکن، که از شمال به جنوب در قلب تاریخی این شهر امتداد دارد، شامل کاخ‌ها و باغ‌های امپراتوری، سازه‌های قربانی، و ساختمان‌های آیینی و عمومی است. این محور گواهی بر تحول شهر و شواهدی از سیستم سلسله‌های امپراتوری و سنت‌های برنامه‌ریزی شهری چین را به نمایش می‌گذارد. مکان، طراحی، الگوی شهری، جاده‌ها و طرح کلی آن نمایانگر پایتختی ایده‌آل است که در متن کهن کائوگونگ‌جی، معروف به کتاب صنایع گوناگون، توصیف شده است. این منطقه، که بین دو رودخانه موازی قرار دارد، حدود ۳٬۰۰۰ سال پیش مسکونی شده، اما خود محور مرکزی در دوره سلسله یوان (۱۲۷۱–۱۳۶۸) شکل گرفته است، زمانی که این سلسله پایتخت خود، دادو، را در بخش شمالی تأسیس کرد. این محوطه همچنین شامل سازه‌های تاریخی بعدی ساخته‌شده در دوران سلسله مینگ (۱۳۶۸–۱۶۴۴) و بهبود یافته در دوران سلسله چینگ (۱۶۳۶–۱۹۱۲) است. [۶۴]

موقعیت جغرافیایی

[ویرایش]
فهرست میراث جهانی در چین در چین واقع شده
کوه تای
جیایوگوان سیتی
Shanhai Pass
پکن
کاخ موکدن
غار موگای
آرامگاه نخستین امپراتور چین
کوهستان هونگ‌شان
دره جیوژایگو
هانگ لونگ
ولینگ یانگ
چنگده
کوهستان وودانگ
تایفو
قصر پوتالا
پارک ملی لوشان
کوهستان امی and بودای بزرگ لشان
لیجیانگ
پینگ یائو
سوژو
سنگ‌نگاره‌های دازو
کوه وویی
کوه کینگ چنگ and سامانه آبیاری دوجیانگ یان
شیدی (روستا) and هانگکن
غارهای لانگمن
آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ
آرامگاه مینگ شیائو لینگ
آرامگاه فولینگ، Zhaoling and Yongling
غارهای یونگانگ
مناطق حفاظت‌شده یون‌نان
ماکائو
پایتخت و آرامگاه‌های پادشاهی گوگوریو
پناهگاه‌های پاندا سیچوان
یین
Stone Forest
کارست جنوب چین
Wulong
کارست جنوب چین
کارست جنوب چین
Jinfoshan
کارست جنوب چین
دیائولو
فوجیان تالو
کوه سنکینگ
کوه ووتای
دنگ فنگ
Chishui
Langshan
Taining
Danxia
Longhu
Jianglang
دریاچه غرب
شانگدو
Chengjiang
تیان شان
تراس‌های برنج هانی هونگ‌هه
Laosicheng
Tangya
Hailongtun
هنر صخره‌ای کوه‌های هواشان زووجیانگ
شننگجیا
هوه‌زیل
جزیره گولانگ‌یو
کوه فانجینگ
Liangzhu
Bird Sanctuaries
Bird Sanctuaries
کوانژو
بیابان باداین جاران
موقعیت مکان‌های میراث جهانی در چین. نقاط قرمز نشان‌دهنده مکان‌های فرهنگی، نقاط سبز نشان‌دهنده مکان‌های طبیعی و نقاط آبی نشان‌دهنده مکان‌های ترکیبی هستند. شهر ممنوعه، زوکودیان، کاخ تابستانی پکن، نیایشگاه آسمان، آرامگاه دودمان مینگ، آرامگاه‌های شرقی چینگ، آرامگاه‌های غربی چینگ، محور مرکزی پکن و بخش بادالینگ از دیوار بزرگ چین همگی در یا نزدیک پکن قرار دارند. مکان‌های جاده ابریشم، که ۲۲ مورد از آنها در چین واقع شده‌اند، نشان داده نشده‌اند.



براساس ناحیه

[ویرایش]
استان تعداد میراث
پکن ۸ دیوار بزرگ چین，شهر ممنوعه，زوکودیان，کاخ تابستانی پکن，نیایشگاه آسمان，آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ，آبراه بزرگ چین，محور مرکزی پکن
تیانجین ۲ دیوار بزرگ چین，آبراه بزرگ چین
هبئی ۵ دیوار بزرگ چین，اقامتگاه کوهستان چنگده，آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ，آبراه بزرگ چین，پناهگاه پرندگان مهاجر دریای زرد-دریای بوهای
شانشی ۴ دیوار بزرگ چین，پینگ یائو，غارهای یونگانگ，کوه ووتای
مغولستان داخلی ۳ دیوار بزرگ چین，شانگدو，بیابان باداین جاران
لیائونینگ ۵ دیوار بزرگ چین，北京及沈阳的明清皇家宫殿，آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ，پایتخت و آرامگاه‌های پادشاهی گوگوریو，中国黄（渤）海候鸟棲息地（第二期）
جی‌لین ۱ پایتخت و آرامگاه‌های پادشاهی گوگوریو
جیانگسو ۴ باغ‌های کلاسیک سوژو，آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ，آبراه بزرگ چین，中国黄（渤）海候鸟棲息地（第二期）
ژجیانگ ۴ 中国丹霞，دریاچه غرب，آبراه بزرگ چین，良渚古城遗址
آن‌هوئی ۳ کوهستان هونگ‌شان，皖南古村落—شیدی (روستا)、هانگکن，آبراه بزرگ چین
فوجیان ۵ کوه وویی，فوجیان تالو，中国丹霞，جزیره گولانگ‌یو，泉州：宋元中国的世界海洋商贸中心
جیانگژی ۴ پارک ملی لوشان，武夷山，کوه سنکینگ，中国丹霞（龙虎山、龟峰）
شاندونگ ۵ کوه تای，دیوار بزرگ چین，曲阜孔庙、孔林和孔府，آبراه بزرگ چین，中国黄（渤）海候鸟棲息地（第二期）
استان هنان ۶ دیوار بزرگ چین，غارهای لانگمن，یین，登封“天地之中”历史建筑群，آبراه بزرگ چین，جاده‌های ابریشم: شبکه راه چانگ‌آن-تین شان
هوبئی ۴ 武当山古建筑群，آرامگاه سلطنتی دودمان چینگ و مینگ，سایت باستان‌شناسی توسی，شننگجیا
هونان ۴ دیوار بزرگ چین，ولینگ یانگ，中国丹霞，سایت باستان‌شناسی توسی
گوانگ‌دونگ ۲ 开平碉楼与村落，中国丹霞
گوانگشی ۲ کارست جنوب چین，هنر صخره‌ای کوه‌های هواشان زووجیانگ
چونگ‌چینگ ۳ سنگ‌نگاره‌های دازو，کارست جنوب چین，شننگجیا（五里坡）
سیچوآن ۶ دیوار بزرگ چین，دره جیوژایگو，هانگ لونگ，کوهستان امی—بودای بزرگ لشان，کوه کینگ چنگ—سامانه آبیاری دوجیانگ یان，پناهگاه‌های پاندا سیچوان
گوئیژو ۴ کارست جنوب چین，中国丹霞，سایت باستان‌شناسی توسی，کوه فانجینگ
یون‌نان ۶ شهر قدیمی لیجیانگ，مناطق حفاظت‌شده یون‌نان，کارست جنوب چین，澄江化石地，تراس‌های برنج هانی هونگ‌هه，普洱景迈山古茶林文化景观
منطقه خودمختار تبت ۱ 拉萨布达拉宫历史建筑群
شنشی ۳ دیوار بزرگ چین，آرامگاه نخستین امپراتور چین及لشکر سفالین，جاده‌های ابریشم: شبکه راه چانگ‌آن-تین شان
گانسو ۳ دیوار بزرگ چین，غار موگای，جاده‌های ابریشم: شبکه راه چانگ‌آن-تین شان
چینگهای ۲ دیوار بزرگ چین，هوه‌زیل
نینگ‌شیا ۱ دیوار بزرگ چین
سین‌کیانگ ۳ دیوار بزرگ چین，تیان شان，جاده‌های ابریشم: شبکه راه چانگ‌آن-تین شان
ماکائو ۱ مرکز تاریخی ماکائو
شانگهای ۱ 中国黄（渤）海候鸟棲息地（第二期）

فهرست آزمایشی

[ویرایش]

علاوه بر سایت‌های موجود در فهرست میراث جهانی، کشورهای عضو می‌توانند فهرستی از سایت‌های آزمایشی را که ممکن است برای نامزدی در نظر بگیرند، در این فهرست قرار دهند. نامزدها در فهرست میراث جهانی تنها در صورتی پذیرفته می‌شوند که سایت قبلاً در فهرست آزمایشی قرار داشته باشد.[۶۵]

چین ۵۹ مکان در فهرست پیشنهادی خود دارد.

# نگاره نام موقعیت سال ش ثبت
معیارها 		شرح م
۱ ذخیره‌گاه طبیعی بندر دونگ‌ژای هاینان ۱۹۹۶ ۱۰۵
x/طبیعی 		ذخیره‌گاه طبیعی بندر دونگ‌ژای در شهرستان چیونگ‌شان، استان گوانگ‌دونگ واقع شده و ۲٬۵۰۰ هکتار مساحت دارد و شش رودخانه را در خود جای داده است. خط ساحلی آن بسیار نامنظم است و شامل تعدادی خلیج و کاریزهای جزر و مدی است. جنگل حرایی نیز در ساحل جنوبی آن قرار دارد و زیستگاهی برای پرندگان و سایر حیات وحش فراهم می‌کند. در طول فصل بارانی، باد شدید و باران سیل آسا ناشی از طوفان سهمگین، مقدار زیادی از ماسه‌های ریز و ذرات آلی را وارد بندرها می‌کند و به دنبال آن، باتلاق‌ها را انباشته می‌کند. به دلیل آب کم عمق و باد ملایم و امواج آرام، این مکان برای رشد جنگل‌های حرا کاملاً مناسب است. در ذخیره‌گاه طبیعی دونگ‌ژای، عمدتاً ۱۲ خانواده گیاهی با ۱۹ گونه وجود دارند. [۶۶]
۲ ذخیره‌گاه طبیعی الیگاتور چینی آن‌هوئی ۱۹۹۶ ۱۱۱
x/طبیعی 		ذخیره‌گاه طبیعی الیگاتور در پایین‌دست رودخانهٔ یانگ‌تسه واقع شده است. الیگاتور چینی یکی از دو گونهٔ زنده از خانوادهٔ الیگاتورها است و گونهٔ دیگر در رودخانهٔ می‌سی‌سی‌پی زندگی می‌کند. طبق بررسی‌های میدانی، الیگاتور چینی تنها در بخش جنوبی استان آن‌هوئی و برخی مکان‌ها در استان همسایه ژجیانگ یافت می‌شوند و حدود ۵۰۰ عدد از آن‌ها وجود دارند. این ذخیره‌گاه طبیعی برای حفاظت از این گونه در سال ۱۹۸۲ بنیان‌گذاری شد. [۶۷]
۳ ذخیره‌گاه طبیعی پویانگ جیانگژی ۱۹۹۶ ۱۱۱
x 		دریاچهٔ پویانگ، بزرگ‌ترین دریاچهٔ آب شیرین در چین است و در شمال استان جیانگژی و در جنوب دست‌های میانی و پایینی یانگ‌تسه قرار دارد. مساحت این دریاچه حدود ۳٬۸۴۱ کیلومتر و طول کرانهٔ آن ۱٬۸۰۰ کیلومتر است. این دریاچه به عنوان «سرزمین فراوانی» شناخته شده است و به عنوان «مروارید درخشان» در حوضهٔ رودخانه یانگ‌تسه با منابع آبی غنی و محصولات پررونق در زمین های حاصلخیز اطراف شهرت دارد. طبق بررسی اولیه، در دریاچه ۲۵ خانواده فیتوپلانکتون وجود دارد که در مجموع تقریباً ۱۰۰ گونه است. در سال ۱۹۸۳، ذخیره‌گاه پرندگان مهاجر در بخش غربی این دریاچه بنیان‌گذاری شد. [۶۸]
۴ منطقه چشم‌انداز گوی‌لین و رودخانه لی گویلین ۱۹۹۶ ۱۱۱
x 		[۶۹]
۵ یالونگ، تبت ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۰]
۶ Yangtze Gorges ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۱]
۷ Jinfushan ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۲]
۸ Heaven Pit and Ground Seam Scenic Spot ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۳]
۹ کوه هوآ ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۴]
۱۰ Yandang Mountains ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۵]
۱۱ Nanxi River ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۶]
۱۲ Maijishan ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۷]
۱۳ وودالیانچی ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۸]
۱۴ Haitan ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۷۹]
۱۵ Dali Cangshan Mountain و Erhai Lake ۲۰۰۱ ۱۱۱
x 		[۸۰]
۱۶ Liquor Making in China ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۱]
۱۷ شانشی and شاآنشی ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۲]
۱۸ City Walls of the Ming and Qing Dynasties ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۳]
۱۹ Slender West Lake and Historic Urban Area in یانگژو ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۴]
۲۰ Ancient Water Towns South of the یانگ‌تسه River (ژوژوانگ، Luzhi, ووژن، and Xitang) ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۵]
۲۱ شهرستان فنگهوانگ ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۶]
۲۲ Southern Yue ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۷]
۲۳ Baiheliang Ancient Hydrological Inscription ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۸]
۲۴ مردم میائو Nationality Villages in Southeast گوئیژو: The villages of Miao Nationality at the Foot of Leigong Mountain in Miao Ling Mountains ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۸۹]
۲۵ قنات ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۹۰]
۲۶ مقبره‌های پادشاه لوجیان ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		پروژه گسترش مقبره‌های امپراتوری سلسله‌های مینگ و چینگ: مقبره‌های پادشاه لوجیان [۹۱]
۲۷ Four Sacred Mountains as an extension of کوه تای ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		[۹۲]
۲۸ بخش چینی جاده ابریشم ۲۰۰۸ ۱۱۱
x 		بخش چینی جاده ابریشم: مسیرهای زمینی در استان هنان، استان شانشی، استان گانسو، استان چینگهای، منطقه خودمختار نینگشیا هوی و منطقه خودمختار اویغور سین کیانگ؛ مسیرهای دریایی در شهر نینگبو، استان ژجیانگ و شهر کوانژو، استان فوجیان - از سلسله هان غربی تا سلسله چینگ [۹۳]
۲۹ تکله‌مکان–Populus euphratica Forests ۲۰۱۰ ۱۱۱
x 		[۹۴]
۳۰ رشته‌کوه آلتای ۲۰۱۰ ۱۱۱
x 		[۹۵]
۳۱ قره‌قروم (شهر)–پامیر ۲۰۱۰ ۱۱۱
x 		[۹۶]
۳۲ محور مرکزی پکن ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۹۷]
۳۳ Wooden Structures of دودمان لیائو – Wooden Pagoda of Yingxian County, Main Hall of Fengguo Monastery of Yixian County ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۹۸]
۳۴ Sites of the Hongshan Culture: Niuheliang, Hongshanhou, and Weijiawopu ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۹۹]
۳۵ سایت باستانی کوره چینی ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۰]
۳۶ Sanfang Qixiang ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۱]
۳۷ مزارع چای باستانی در پوور سیتی ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۲]
۳۸ Western Xia Imperial Tombs ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۳]
۳۹ روستاهای Dong ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۴]
۴۰ Lingqu Canal ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۵]
۴۱ Diaolou Buildings and Villages for مردم تبتی and Qiang Ethnic Groups ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۶]
۴۲ Archaeological Sites of the Ancient Shu State: Jinsha site and Joint Tombs of Boat-shaped Coffins in چنگدو، Sichuan; Sanxingdui site in گوانهان، 29th – 5th century BC ۲۰۱۳ ۱۱۱
x 		[۱۰۷]
۴۳ سین‌کیانگ کلوت ۲۰۱۵ ۱۱۱
x 		[۱۰۸]
۴۴ دون‌هوانگ ۲۰۱۵ ۱۱۱
x 		[۱۰۹]
۴۵ Tianzhushan ۲۰۱۵ ۱۱۱
x 		[۱۱۰]
۴۶ Jinggangshan–North کوه وویی (extension of Mount Wuyi) ۲۰۱۵ ۱۱۱
x 		[۱۱۱]
۴۷ Shudao ۲۰۱۵ ۱۱۱
x 		[۱۱۲]
۴۸ Tulin–Guge Scenic and Historic Interest Areas ۲۰۱۵ ۱۱۱
x 		[۱۱۳]
۴۹ The Chinese Section of the جاده ابریشم ۲۰۱۶ ۱۱۱
x 		[۱۱۴]
۵۰ Guancen Mountain – Luya Mountain ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۱۵]
۵۱ خولونبویر Landscape and Birthplace of Ancient Minority ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۱۶]
۵۲ دریاچه چینگ‌های ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۱۷]
۵۳ Scenic and historic area of Sacred Mountains and Lakes (کوه کایلاش، گورلا مانداتا، دریاچه ماناساروار and Lhanag-tso) ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۱۸]
۵۴ Taihang ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۱۹]
۵۵ Vertical Vegetation Landscape and Volcanic Landscape in Changbai Mountain ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۲۰]
۵۶ سایت‌های کوره امپراتوری جینگدژن ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۲۱]
۵۷ ساحل خلیج بوهای و دریای زرد چین ۲۰۱۷ ۱۱۱
x 		[۱۲۲]
۵۸ بیابان باداین جاران ۲۰۱۹ ۱۱۱
x 		[۱۲۳]
۵۹ سایت‌های فسیلی تریاسگوئیژو ۲۰۱۹ ۱۱۱
x 		[۱۲۴]
۶۰ آبشار هئوانگ گوژو ۲۰۱۹ ۱۱۱
x 		[۱۲۵]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Centre, UNESCO World Heritage. "China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  2. ↑ "The World Heritage Convention". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 27 August 2016. Retrieved 21 September 2010.
  3. ↑ "Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 1 February 2021. Retrieved 3 February 2021.
  4. ↑ «Rivers and Lakes». www.china.org.cn. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۲-۲۹.
  5. ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The Criteria for Selection". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 12 June 2016. Retrieved 17 August 2018.
  6. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Taishan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  7. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Great Wall". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  8. ↑ Centre, UNESCO World Heritage (2017-10-11). "Imperial Palaces of the Ming and Qing Dynasties in Beijing and Shenyang". UNESCO World Heritage Centre (به لاتین). Retrieved 2021-12-28.‏
  9. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mausoleum of the First Qin Emperor". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  10. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mogao Caves". whc.unesco.org (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  11. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Huangshan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  12. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Peking Man Site at Zhoukoudian". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  13. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Jiuzhaigou Valley Scenic and Historic Interest Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  14. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Huanglong Scenic and Historic Interest Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  15. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Wulingyuan Scenic and Historic Interest Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  16. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mountain Resort and its Outlying Temples, Chengde". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  17. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Temple and Cemetery of Confucius and the Kong Family Mansion in Qufu". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  18. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Building Complex in the Wudang Mountains". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  19. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Ensemble of the Potala Palace, Lhasa". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  20. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Lushan National Park". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  21. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Emei Scenic Area, Including Leshan Giant Buddha Scenic Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  22. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Old Town of Lijiang". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  23. ↑ «Ancient City of Ping Yao». whc.unesco.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۱-۲۰.
  24. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Classical Gardens of Suzhou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  25. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Summer Palace, an Imperial Garden in Beijing". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  26. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Temple of Heaven: an Imperial Sacrificial Altar in Beijing". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  27. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Wuyi". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  28. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dazu Rock Carvings". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  29. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Villages in Southern Anhui – Xidi and Hongcun". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  30. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Imperial Tombs of the Ming and Qing Dynasties". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  31. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Longmen Grottoes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  32. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Qingcheng and the Dujiangyan Irrigation System". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  33. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yungang Grottoes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  34. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Three Parallel Rivers of Yunnan Protected Areas". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  35. ↑ «Capital Cities and Tombs of the Ancient Koguryo Kingdom». whc.unesco.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۱-۲۰.
  36. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Centre of Macao". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  37. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yin Xu". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  38. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Sichuan Giant Panda Sanctuaries - Wolong, Mt Siguniang and Jiajin Mountains". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  39. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Kaiping Diaolou and Villages". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  40. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "South China Karst". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  41. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Fujian Tulou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  42. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Sanqingshan National Park". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  43. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Mount Wutai". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  44. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Monuments of Dengfeng in "The Centre of Heaven and Earth"". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  45. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "China Danxia". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  46. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "West Lake Cultural Landscape of Hangzhou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  47. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Historic Centre of the Town of Olinda". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  48. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Chengjiang Fossil Site". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  49. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Xinjiang Tianshan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  50. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Cultural Landscape of Honghe Hani Rice Terraces". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  51. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Silk Roads: the Routes Network of Chang'an-Tianshan Corridor". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  52. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Grand Canal". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  53. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Tusi Sites". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  54. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Zuojiang Huashan Rock Art Cultural Landscape". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  55. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Hubei Shennongjia". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  56. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Qinghai Hoh Xil". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  57. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Kulangsu, a Historic International Settlement". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  58. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Fanjingshan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  59. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Archaeological Ruins of Liangzhu City". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  60. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Migratory Bird Sanctuaries along the Coast of Yellow Sea-Bohai Gulf of China (Phase I)". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  61. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Quanzhou: Emporium of the World in Song-Yuan China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-29.
  62. ↑ «Cultural Landscape of Old Tea Forests of the Jingmai Mountain in Pu'er *». whc.unesco.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۱-۲۰.
  63. ↑ «Badain Jaran Desert - Towers of Sand and Lakes». whc.unesco.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۱-۲۰.
  64. ↑ «Beijing Central Axis: A Building Ensemble Exhibiting the Ideal Order of the Chinese Capital». whc.unesco.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۱-۲۰.
  65. ↑ "Tentative Lists". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 24 September 2005. Retrieved 7 October 2010.
  66. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dongzhai Port Nature Reserve". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  67. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Alligator Sinensis Nature Reserve". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  68. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Poyang Nature Reserve". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  69. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Lijiang River Scenic Zone at Guilin". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  70. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yalong, Tibet". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  71. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yangtze Gorges Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  72. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Jinfushan Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  73. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Heaven Pit and Ground Seam Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  74. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Hua Shan Scenic Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  75. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Yandang Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  76. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Nanxi River". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  77. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Maijishan Scenic Spots". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  78. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Wudalianchi Scenic Spots". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  79. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Haitan Scenic Spots". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  80. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dali Chanshan Mountain and Erhai Lake Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  81. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Sites for Liquor Making in China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  82. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Residences in Shanxi and Shaanxi Provinces". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  83. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "City Walls of the Ming and Qing Dynasties". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  84. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Slender West Lake and Historic Urban Area in Yangzhou". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  85. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Ancient Waterfront Towns in the South of Yangtze River". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  86. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Fenghuang Ancient City". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  87. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Site of Southern Yue State". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  88. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Baiheliang Ancient Hydrological Inscription". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  89. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Miao Nationality Villages in Southeast Guizhou Province: The villages of Miao Nationality at the Foot of Leigong Mountain in Miao Ling Mountains". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  90. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Karez Wells". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  91. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Expansion Project of Imperial Tombs of the Ming and Qing Dynasties: King Lujian's Tombs". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  92. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Four Sacred Mountains as an Extension of Mt. Taishan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  93. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Chinese Section of the Silk Road: Land routes in Henan Province, Shaanxi Province, Gansu Province, Qinghai Province, Ningxia Hui Autonomous Region, and Xinjiang Uygur Autonomous Region; Sea Routes in Ningbo City, Zhejiang Province and Quanzhou City, Fujian Province - from Western-Han Dynasty to Qing Dynasty". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  94. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Taklimakan Desert—Populus euphratica Forests". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  95. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "China Altay". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  96. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Karakorum-Pamir". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  97. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Central Axis of Beijing (including Beihai)". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  98. ↑ Centre, UNESCO World Heritage (2017-10-11). "Wooden Structures of Liao Dynasty—Wooden Pagoda of Yingxian County，Main Hall of Fengguo Monastery of Yixian County". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.‏
  99. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Sites of Hongshan Culture: The Niuheliang Archaeological Site, the Hongshanhou Archaeological Site, and Weijiawopu Archaeological Site". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  100. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Porcelain Kiln Site in China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  101. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "SanFangQiXiang". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  102. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Ancient Tea Plantations of Jingmai Mountain in Pu'er". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  103. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Western Xia Imperial Tombs". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  104. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dong Villages". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  105. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Lingqu Canal". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  106. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Diaolou Buildings and Villages for Tibetan and Qiang Ethnic Groups". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  107. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Archaeological Sites of the Ancient Shu State: Site at Jinsha and Joint Tombs of Boat- shaped Coffins in Chengdu City, Sichuan Province; Site of Sanxingdui in Guanghan City, Sichuan Province 29C.BC-5C.BC". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  108. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Xinjiang Yardang". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  109. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Dunhuang Yardangs". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  110. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Tianzhushan". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  111. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Jinggangshan--North Wuyishan (Extension of Mount Wuyi)". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  112. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "ShuDao". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  113. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Tulin-Guge Scenic and Historic Interest Areas". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  114. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Chinese Section of the Silk Roads". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  115. ↑ Centre, UNESCO World Heritage (2017-10-11). "Guancen Mountain -- Luya Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.‏
  116. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Hulun Buir Landscape & Birthplace of Ancient Minority". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  117. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Qinghai Lake". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  118. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Scenic and historic area of Sacred Mountains and Lakes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  119. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Taihang Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  120. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Vertical Vegetation Landscape and Volcanic Landscape in Changbai Mountain". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  121. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Imperial Kiln Sites of Jingdezhen". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  122. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "The Coast of the Bohai Gulf and the Yellow Sea of China". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  123. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Badain Jaran Desert—Towers of Sand and Lakes". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  124. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Guizhou Triassic Fossil Sites". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.
  125. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Huangguoshu Scenic Area". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-02.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ
World Heritage Sites in China موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فهرست_میراث_جهانی_در_چین&oldid=41018403»