لامبورگینی براوو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لامبورگینی براوو
دید کلی
شرکت	لامبورگینی
نام‌های دیگر	استودیو ۱۱۴
تولید	۱۹۷۴
طراح	مارچلو گاندینی در برتونه
بدنه و شاسی
کلاس	خودروی اسپورت
طرح‌بندی	موتور وسط عرضی، دیفرانسیل عقب
پیشرانه
موتور	۳٫۰ لیتری، ۹۰ درجه آلومینیوم L240 V8 عرضی، DOHC در وسط در هر بانک
جعبه‌دنده	۵ سرعته + تمام سنکرومش معکوس
ابعاد
فاصله بین محورها	۲٬۲۷۵ میلیمتر (۸۹٫۶ اینچ)
درازا	۳٬۷۷۵ میلیمتر (۱۴۸٫۶ اینچ)
پهنا	۱٬۹۰۰ میلیمتر (۷۴٫۸ اینچ)
بلندی	۱٬۰۵۰ میلیمتر (۴۱٫۳ اینچ)
وزن خالص	۱٬۰۸۵ کیلوگرم (۲٬۳۹۲ پوند)

لامبورگینی براوو (به انگلیسی: Lamborghini Bravo) یک خودروی مفهومی است که توسط مارچلو گاندینی در برتونه برای لامبورگینی طراحی شده‌است. اولین بار در سال ۱۹۷۴ در نمایشگاه خودروی تورین ارائه شد.

براوو برای نمایش ایده‌هایی برای جایگزینی برای اوراکو طراحی شده‌است. نمونه اولیه کاملاً کارآمد بر روی شاسی اوراکو ساخته شد که فاصله بین دو محور آن ۱۷۵ میلی‌متر کاهش یافته بود و دارای یک موتور ۳٫۰ لیتری ۳۰۰ اسب بخار (۲۲۴ کیلووات) بود. وی۸ که چرخ‌های عقب را به حرکت درمی‌آورد، پیش از قرار گرفتن در موزه برتون، نزدیک به ۱۶۸٬۰۰۰ مایل (۲۷۰٬۰۰۰ کیلومتر) آزمایش را پشت سر گذاشت. هرگز تولید نشد، اما بسیاری از ویژگی‌های ظاهری از کانتاش الهام گرفته شد، از جمله ویژگی‌های زاویه‌دار و چیدمان پنجره.

براوو در حراجی به قیمت ۵۸۸٬۰۰۰ یورو در ۲۱ مه ۲۰۱۱ فروخته شد.^[۱] براوو چندین رنگ مختلف داشته‌است، ابتدا زرد مرواریدی، سپس سبز، پس از آن شامپاین و در آخر سفید. این تغییرات رنگ منجر به گمانه زنی‌های نادرست مبنی بر تولید چندین خودرو شده‌است، اما منابع رسمی تأیید می‌کنند که تنها یک خودرو ساخته شده‌است.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لامبورگینی براوو موجود است.