ملک حسین - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
حسین بن طلال | |||||
---|---|---|---|---|---|
پادشاه اردن هاشمی | |||||
سلطنت | ۱۱ اوت ۱۹۵۲–۷ فوریه ۱۹۹۹ | ||||
پیشین | طلال بن عبدالله | ||||
جانشین | عبدالله دوم | ||||
زاده | ۱۴ نوامبر ۱۹۳۵ | ||||
درگذشته | ۷ فوریهٔ ۱۹۹۹ (۶۳ سال) | ||||
همسر(ان) | دینا بنت عبدالحمید (ملکه دینا) (ازدواج: ۱۹۵۵ – طلاق: ۱۹۵۷) آنتوآنت آوریل گاردینر (شاهدُخت مونا) (ازدواج: ۱۹۶۱ – طلاق: ۱۹۷۲) علیا الحسین (ملکه علیا) (ازدواج: ۱۹۷۲ – تا ۱۹۷۷ که علیا در سانحهای هوایی درگذشت) الیزابت نجیب الحلبی (ملکه نور) (ازدواج: ۱۹۷۸ – تا ۱۹۹۹ که ملک حسین بر اثر ابتلا به سرطان غدد لنفاوی درگذشت) | ||||
فرزند(ان) | از ملکه دینا: شاهدُخت عالیه از شاهدُخت مونا: عبدالله (پادشاه کنونی اردن) شاهزاده فیصل شاهدُخت عایشه شاهدُخت زین از ملکه علیا: شاهدُخت هیا شاهزاده علی از ملکه نور: شاهزاده حمزه شاهزاده هاشم شاهدُخت ایمان شاهدُخت رایه | ||||
| |||||
دودمان | هاشمی | ||||
پدر | طلال بن عبدالله | ||||
مادر | زینالشرف طلال | ||||
امضاء |
الحُسین بن طلال بن عبدالله بن حُسین الهاشمی (۱۴ نوامبر ۱۹۳۵ – ۷ فوریه ۱۹۹۹) مشهور به ملک حسین یا شاه حسین، از ۱۱ اوت ۱۹۵۲ تا پایان عمر خود به مدت ۴۶ سال سومین پادشاه اردن بود. ملک حسین در ۷ فوریه ۱۹۹۹ در سن ۶۳ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.[۱]
کودکی و نوجوانی
[ویرایش]حسین پسر طلال بن عبدالله شاه پیشین و پدر عبدالله دوم شاه فعلی اردن و از خاندان هاشمی است که نسب خود را به محمد بن عبدالله بنیانگذار دین اسلام (فاطمه و فرزندش حسن) رسانده و مدعی هستند که او چهلویکمین نواده از نسل محمد است.[۲][۳]
حسین در کالج ویکتوریا در اسکندریه، مدرسه هارو در انگلیس (در آنجا همکلاس و دوست فیصل، پسرعمویش و پادشاه آینده عراق بود) و مدرسه نظامی سلطنتی سندهرست (مانند پدرش) تحصیل کرد. در ۲۰ ژوئیه ۱۹۵۱ او که در کنار پدربزرگش ملک عبدالله اول پادشاه اردن مشغول نماز جماعت در مسجدالاقصی بود، هدف تیراندازی یک فلسطینی قرار گرفت و زخمی شد.
با مرگ ملک عبدالله اول در این حادثه، فرزندش طلال بر جای او نشست و یکسال بعد با برکناری ملک طلال از مقام سلطنت به دلیل ابتلا به بیماری روانگسیختگی (اسکیزوفرنی)، حسین شانزده ساله پادشاه اردن شد.
مراسم تاجگذاری ملک حسین پس از رسیدن او به سن قانونی در ۲ می ۱۹۵۳ برگزار شد.[۴]
قتلعام چریکهای سازمان آزادیبخش فلسطین و اخراج پناهندگان فلسطینی در سپتامبر ۱۹۷۰ معروف به سپتامبر سیاه از حوادث مهم دوران فرمانروایی ملک حسین بود.
یکی از مهمترین مسائل اردن در دوران فرمانروایی شاه حسین تشکیل کشور اسرائیل و درگیری کشورهای عربی با آن بود. اردن که بیشترین مرز مشترک با اسرائیل را دارد، پس از جنگ ۱۹۴۸ اعراب و اسرائیل بخش مهمی از کشور فلسطین از جمله اراضی موسوم به کرانه باختری رود اردن و اورشلیم شرقی را به تصرف خود درآورد، اما در سال ۱۹۶۷ در جنگ شش روزه این نواحی را از دست داد و علاوه بر آن پذیرای صدها هزار آواره فلسطینی شد.
او مدتی با سوزان کابوت، هنرپیشه آمریکایی هالیوود در رابطه بود.[۵]
نگارخانه
[ویرایش]- ملک حسین در یکسالگی
- ملک حسین در حال یادگیری سوارکاری به همراه پدرش، ملک طلال
- ملک حسین در حال سخنرانی برای نظامیان اردنی در سال ۱۹۵۶ میلادی
- بیل کلینتون (وسط) میانجی انعقاد پیمان صلح اسرائیل و اردن توسط ملک حسین و اسحاق رابین، کمپ دیوید، ۱۹۹۴
- ملک حسین در حال روشنکردن سیگار اسحاق رابین در کاخ شخصیاش در عقبه
پانویس
[ویرایش]- ↑ «نخستین ازدواج سلطنتی در قرنطینه». رادیو فردا. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۳-۱۷.
- ↑ "Biography - His Majesty King Hussein". kinghussein.gov.jo. Retrieved 1 July 2017.
- ↑ Miller, Judith (8 February 1999). "Death of a King; Cautious King Took Risks In Straddling Two Worlds". The New York Times. Retrieved 2 July 2017.
- ↑ "Kingdom remembers Sharif Hussein Bin Ali". The Jordan Times. The Jordan Times. 3 June 2017. Retrieved 1 July 2017.
- ↑ ایران، عصر (۱۳۹۶/۱۰/۲۳ - ۱۷:۰۹). «تله عشقی سازمان سیا برای ملک حسین، پادشاه پیشین اردن (+عکس)». fa. دریافتشده در 2024-10-01. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک)