هرمان وایل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هرمان کلاوس هوگو وایل
زادهٔ	۹ نوامبر ۱۸۸۵ المزهورن، آلمان
درگذشت	۸ دسامبر ۱۹۵۵ (۷۰ سال) زوریخ، سوئیس
جوایز	عضویت انجمن سلطنتی[۱]
پیشینه علمی
شاخه(ها)	فیزیک ریاضی
محل کار	مؤسسه مطالعات پیشرفته دانشگاه گوتینگن انستیتو تکنولوژی فدرال سوئیس
استاد راهنما	داویت هیلبرت[۲]
دانشجویان دکتری	الکساندر وینشتین
تأثیر گرفته از	ادموند هوسرل[۳] ل. براوئر
امضاء

هرمان کلاوس هوگو وایل (به آلمانی: Hermann Klaus Hugo Weyl) (آلمانی: [vaɪl]؛ ۹ نوامبر ۱۸۸۵ – ۸ دسامبر ۱۹۵۵) از اعضای انجمن سلطنتی^[۱] ریاضیدان، فیزیکدان نظری و فیلسوف آلمانی بود. اگرچه او بیشتر زندگی کاری خودرا در زوریخ (سوئیس) و سپس در پرینستون (نیوجرسی) گذراند، او را مرتبط با مکتب ریاضی دانشگاه گوتینگن که توسط داوید هیلبرت و هرمان مینکوفسکی ارائه شد، می دانند. پژوهش‌های وی در فیزیک نظری و همچنین برخی رشته‌های ریاضی محض مانند نظریه اعداد از اهمیت بالایی برخوردار هستند. او یکی از تأثیرگذارترین ریاضیدانان قرن بیستم و همچنین از اعضای مهم مؤسسه مطالعات پیشرفته در سالهای نخستین تأسیس آن بود.^[۴][۵][۶]

وایل آثاری فنی و عمومی در زمینه‌های فضا، زمان، ماده، فلسفه، منطق، تقارن و تاریخ ریاضیات منتشر نموده‌است. او از نخستین کسانی بود که به ترکیب نسبیت عام با قوانین الکترومغناطیس اندیشید.