کوه سینا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کوه سینا
قلۀ کوه سینا
مرتفع‌ترین نقطه
ارتفاع	۲٬۲۸۵ متر (۷٬۴۹۷ فوت)
برجستگی	۳۳۴ متر (۱٬۰۹۶ فوت)
فهرست‌بندی
جغرافیا
موقعیت	مصر

کوه سینا (به عربی: طور سیناء یا جَبَل موسی)، (به انگلیسی: Mount Sinai) (به عبری: הר סיני به معنی خاردار) نام کوهی در شمال شرقی مصر است. این کوه در دین‌های ابراهیمی به‌ویژه یهودیت شهرت فراوانی دارد. در روایت‌های سنتی این دین‌ها به این کوه اشارهٔ بسیار شده‌است: کوه سینا کوهی‌است که بنی‌اسرائیل سه ماه از دوران آوارگی ۴۰ ساله خود را آنجا سپری کردن بنی اسرائیل پس از ترک مصر به کوه سینا رسیدند و در آنجا اردو زدند.^[۱] مطابق روایات سنتی ادیان ابراهیمی خداوند شریعت را آنجا به بنی‌اسرائیل عطا کرد.^[۲] گوسالهٔ طلایی سامری در این کوه ساخته شد.^[۳] در این کوه یهوه نخستین بار بر موسی وحی کرد و در بوته سوزان به صورت آتش بر وی تجلی نمود.^[۴] و از خداوند به وی وحی شد که در سرزمین مقدس نعلین از پا بکند.^[۵] این کوه حوریب،^[۶] جبل‌الله،^[۷] الطور،^[۸] و جبل موسی^[۳] نیز نامیده شده‌است. در قرآن به این کوه سوگند یاد شده‌است.^[۹]

• عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
• یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
• جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کوه سینا موجود است.

• تصویر هوایی