French
DeutschŁabajów (kompleks skoczni) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Punkt konstrukcyjny K65 | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia | 1931 |
| Rozmiar skoczni (HS) | 71 m |
| Igelit | brak |
| Rekord | 72,5 m |
| (2011-02-05[1]) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |
Położenie na mapie miasta Wisła  | |
| 49°37′14,4″N 18°51′55,9″E/49,620667 18,865528 | |
| Punkt konstrukcyjny K35 | |
| | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia | 1931 |
| Rozmiar skoczni (HS) | 42 m |
| Igelit | brak |
| Rekord | 46 m |
| (2004-03-06[1]) | |
| Punkt konstrukcyjny K12 | |
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Rozmiar skoczni (HS) | 15 m |
Kompleks skoczni narciarskich Wisła-Łabajów – trzy nieczynne skocznie narciarskie w dolinie Łabajowa w Wiśle w Beskidzie Śląskim, o punktach konstrukcyjnych K-65 i K-35 oraz K-12.
Pierwsza skocznia w dolinie Łabajowa zbudowana została w 1931 roku, a skakali na niej m.in. Bronisław Czech, Stanisław Marusarz[2] oraz późniejszy długoletni trener polskich skoczków Mieczysław Kozdruń[3]. Po przebudowie profilu skoczni w 1978 roku jej rekord wyniósł 63 m[1], a pierwsze szlify zdobywał na niej później Adam Małysz[4]. Skocznia nosi imię Jana Lipowczana (1888-1947), zasłużonego działacza Sekcji Narciarskiej "Watra" przy cieszyńskim Oddziale Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, organizatora narciarstwa turystycznego i sportowego w Beskidzie Śląskim[4].
W 2010 roku skocznie K-65 i K-35 przeszły gruntowną modernizację, na którą składały się m.in. unowocześnienie profilu oraz wycofanie progu o 2,3 metra[5].
Na obu skoczniach najczęściej odbywały się zawody młodych skoczków, w tym Lotos Cup, jak i również wcześniej Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży, Mistrzostwa Śląska, Puchar Beskidów i inne[2]. Skocznia K-65 wykorzystywana również była w celach treningowych przez członków seniorskiej reprezentacji Polski w skokach narciarskich.
Obiekty nie posiadały igelitu, przez co skoki na nich mogły odbywać się jedynie zimą[2] Wyposażone były w wyciąg narciarski, a także sztuczne oświetlenie[4]. W 2013 roku obok większych skoczni powstała skocznia „Witek” o punkcie konstrukcyjnym K-12 i o wielkości HS-15, która służyła najmłodszym dzieciom w stawianiu swoich pierwszych kroków na skoczniach i ułatwić treningi w czasie modernizacji skoczni Centrum w Wiśle[2].
Zeskok skoczni przebiegał przez mostek na potoku Łabajów oraz przez drogę, która była okresowo zamykana na czas zawodów i treningów[3][2].
Po raz ostatni kompleks skoczni był użytkowany w 2014 roku. Od tego czasu konstrukcja najazdu, schodów usytuowanych wzdłuż zeskoku, jak i wieży sędziowskiej, zaczęła niszczeć[2]. W 2017 roku podjęto decyzję o rozbiórce obiektu z powodów finansowych i ze względów bezpieczeństwa[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Łabajów, Wisła. skisprungschanzen.com. [dostęp 2017-10-01].
- ↑ a b c d e f Adrian Dworakowski: Z wizytą w Wiśle-Łabajowie - reportaż. skijumping.pl, 2016-04-03. [dostęp 2019-08-16].
- ↑ a b Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Wyd. II. Pruszków: Oficyna Wydawnicza REWASZ, 2019, s. 338. ISBN 978-83-8122-015-6.
- ↑ a b c Skocznia K-65 Wisła Łabajów. wisla.pl. [dostęp 2017-10-01].
- ↑ Marcin Hetnał: Trwają prace w Łabajowie. skijumping.pl, 2010-10-31. [dostęp 2019-08-16].
- ↑ Mikołaj Szuszkiewicz: Koniec 86-letniej historii skoczni w Wiśle-Łabajowie. Szturc: “Ekonomia wzięła górę”. skokipolska.pl, 2017-10-01. [dostęp 2017-10-01].
