Łucja Burzyńska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łucja Burzyńska
Data i miejsce urodzenia

12 października 1924
Poznań

Data śmierci

24 września 2017

Zawód

aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna

Lata aktywności

1946–2010

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Łucja Burzyńska (ur. 12 października 1924 w Poznaniu, zm. 24 września 2017[1]) – polska aktorka. W latach: 19461990 występowała w Teatrze Polskim we Wrocławiu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Bolesława. Jej bratem był Zenon Burzyński - również aktor. Przed II wojną światową, jako dziecko, współpracowała z poznańską rozgłośnią radiową. Ukończyła Studium Aktorskie w Poznaniu. W teatrze zadebiutowała 10 maja 1946 roku. W 1951 roku zdobyła wyróżnienie za rolę Heli w Wodewilu warszawskim Zdzisława Gozdawy i Wacława Stępnia w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych.

Była m.in. dwukrotną laureatką plebiscytu Iglic - nagrody czytelników „Słowa Polskiego” we Wrocławiu.

Została pochowana 30 września 2017 roku na cmentarzu parafialnym „Skowronia Góra przy ulicy Działkowej[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2010 – Święta krowa jako Janina
  • 2010 – Powiedz prawdę, przecież cię nie biję jako babcia
  • 2010 – Licencja na wychowanie jako staruszka
  • 2008 – Polska love Serenade jako Babcia Sobieska
  • 2007 – M jak miłość (odc. 533)
  • 2007 – Biuro Kryminalne
  • 2006 – Fundacja jako Gajewska
  • 2006 – Czeka na nas świat jako żebraczka na wózku
  • 2004–2011 – Pierwsza miłość jako starsza pani w kościele, w którym modlił się Marek Żukowski/Sąsiadka
  • 1999–2009 – Świat według Kiepskich jako Kociębowa/Paulinka/kobieta/królowa Elżbieta II/staruszka/spacerowiczka
  • 1998–1999 – Życie jak poker jako pacjentka
  • 1993 – Obcy musi fruwać
  • 1986 – Na kłopoty... Bednarski jako babcia Leszka
  • 1981 – Kobieta samotna
  • 1976 – Krótka podróż
  • 1974 – To ja zabiłem jako tramwajarka wyjeżdżająca z zajezdni tramwajowej
  • 1972 – Z tamtej strony tęczy jako pielęgniarka

Spektakle teatralne - (wybór)[5]

[edytuj | edytuj kod]

Teatr Polski we Wrocławiu

  • 1947 – Sen nocy letniej jako Hermia
  • 1948 – Świerszcz za kominem jako Kropeczka
  • 1951 – Jak wam się podoba jako Audrey
  • 1952 – Magazyn mód jako Liza
  • 1953 – Tania Aleksieja Arbuzowa rola tytułowa
  • 1954 – Wkrótce zakwitną kasztany jako Gustyna
  • 1960 – Moralność pani Dulskiej jako Hesia
  • 1961 – Volpone jako Colomba
  • 1962 – Świętoszek jako Doryna

Teatr Współczesny we Wrocławiu

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. FilmPolski.pl - Łucja Burzyńska [online], filmpolski.pl [dostęp 2017-09-28].
  2. Zmarła Łucja Burzyńska.
  3. Łucja Burzyńska z nagrodą marszałka - Teatr Polski we Wrocławiu [online], web.archive.org, 4 lipca 2017 [dostęp 2019-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-04].
  4. M.P. z 1956 r. nr 67, poz. 834 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej i pracy zawodowej”.
  5. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 103.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]