Świadkowie Jehowy na Arubie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świadkowie Jehowy na Arubie
Państwo

 Holandia

Terytorium zależne

 Aruba

Liczebność
(2023)

1097

% ludności kraju
(2023)

1%

Liczba zborów
(2023)

14

Rozpoczęcie działalności

ok. 1929

Mapa konturowa Aruby, po lewej znajduje się punkt z opisem „Oranjestad”
Położenie Sali Zgromadzeń Świadków Jehowy na Arubie

Świadkowie Jehowy na Arubie – społeczność wyznaniowa na Arubie, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 1097 głosicieli, należących do 14 zborów[1]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziło się 2725 osób[2][a]. Sala Zgromadzeń znajduje się w Oranjestad. Działalność nadzoruje Amerykańskie Biuro Oddziału w Wallkill w Stanach Zjednoczonych[3][4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku rozpoczęto działalność kaznodziejską na wyspie. W roku 1943 John Hypolite, były adwentysta, i Martin Naarendorp odwiedzili Arubę i poświęcili cały urlop na działalność kaznodziejską. Byli oni pierwszymi głosicielami na wyspie. W roku 1944 na Arubę przybyli Edmund Cummings z Grenady i Woodworth Mills z Trynidadu, którzy prowadzili działalność kaznodziejską głównie w San Nicolas. W kolejnym roku na święto Wieczerzy Pańskiej przybyło 10 osób[5].

Rozwój działalności

[edytuj | edytuj kod]

8 marca 1946 roku zapoczątkowano działalność pierwszego 11-osobowego zboru anglojęzycznego w San Nicolas. 9 czerwca 1946 roku odbył się chrzest pierwszych czterech osób; w tym samym roku liczba głosicieli się podwoiła. Później do zboru dołączyli Świadkowie Jehowy będący imigrantami – między innymi rodziny Buitenmanów, De Freitase’ów, Campbellów, Scottów, Potterów, Myerów, Titresów, Faustinów.

W 1947 roku zanotowano liczbę 25 głosicieli. Bezustanny sprzeciw Kościoła katolickiego wobec Świadków Jehowy hamował wzrost. Niekiedy oblewano głosicieli wrzątkiem lub szczuto psami.

W lipcu 1949 roku na Arubę przybyli Kanadyjczycy Alice i Henry Tweedowie, misjonarze Szkoły Gilead i powstał drugi zbór.

W roku 1953 przenieśli się na Arubę kolejni misjonarze. W 1954 roku obchodzono uroczystość Wieczerzy Pańskiej (Pamiątki), na którą przybyło ponad 100 osób i od tej pory zebrania religijne odbywały się w języku papiamento. Gabriel Henriquez został pierwszym rdzennym mieszkańcem Aruby, który zgłosił się do chrztu.

W roku 1955 wyspę odwiedził Nathan H. Knorr i przemawiał w nieukończonej jeszcze Sali Królestwa w Oranjestad.

W 1956 roku założono pierwszy 16-osobowy zbór posługujący się językiem papiamento. W roku 1957 zanotowano liczbę 26 głosicieli, w roku 1960 przekroczono liczbę 100 głosicieli, a sześć lat później – 150.

W 1986 roku na wyspie działało 361 głosicieli, w 1993 roku – 491. Od połowy lat 90. XX wieku wielu z nich wyemigrowało (głównie do Holandii), mimo to w 2012 roku zanotowano na Arubie liczbę 899 głosicieli, w roku 2015 – 975, w roku 2016 – 1058, a w roku 2023 – 1097.

Kongresy odbywają się w języku angielskim, hiszpańskim i papiamento.

  1. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aruba – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-01-09].
  2. Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2023 [online], jw.org.
  3. Watchtower, Kontakt. Aruba [online], jw.org [dostęp 2018-11-27].
  4. Watchtower, Nasza historia [online], jw2019.org, 8 sierpnia 2018 [dostęp 2018-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-24].
  5. Watchtower, Bogate dziedzictwo duchowe pomogło mi rozkwitać, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXL, Towarzystwo Strażnica, luty 2019, s. 26–30, ISSN 0043-1087.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]