Ẓāʾ – Wikipedia, wolna encyklopedia
Informacje podstawowe | |
Postać izolowana | ظ |
---|---|
Postać początkowa | ظـ |
Postać środkowa | ـظـ |
Postać końcowa | ـظ |
Podstawowy alfabet | |
Pochodzenie | |
Oparty na grafemie | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Ẓāʾ (ظ) – siedemnasta litera alfabetu arabskiego. Używana jest do oznaczenia dźwięku [ðˁ], tj. faryngalizowanej spółgłoski szczelinowejmiędzyzębowej dźwięcznej[1]. Pochodzi od arabskiej litery ط.
W języku polskim litera ẓāʾ jest transkrybowana za pomocą litery Z[2].
W arabskim systemie liczbowym literze ẓāʾ odpowiada liczba 900.
Postacie litery
[edytuj | edytuj kod]Postać: | izolowana | końcowa | środkowa | początkowa |
---|---|---|---|---|
Wygląd: | ظ | ـظ | ـظـ | ظـ |
Kodowanie
[edytuj | edytuj kod]Znak | ظ | |
---|---|---|
Nazwa w Unikodzie | Arabic Letter Zah | |
Kodowanie | dziesiętnie | szesnastkowo |
Unicode | 1592 | U+0638 |
UTF-8 | 216 184 | d8 b8 |
Odwołania znakowe SGML | ظ | ظ |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Simon Ager: Arabic. omniglot.com. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
- ↑ Magdalena Lewicka , System arabskiej notacji i transliteracji, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, s. 26 .