’Allo ’Allo! – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

’Allo ’Allo!

Gatunek	serial komediowy
Kraj produkcji	Wielka Brytania
Oryginalny język	angielski
Twórcy	David Croft Jeremy Lloyd
Główne role	Gorden Kaye Carmen Silvera Richard Marner Rose Hill Vicki Michelle Kirsten Cooke Jack Haig Kim Hartman Guy Siner Kenneth Connor
Muzyka tytułowa	„London Calling”
Liczba odcinków	85 odcinków
Liczba serii	9 serii
Produkcja
Produkcja	David Croft John B. Hobbs Mike Stephens
Reżyseria	David Croft Martin Dennis Robin Carr John B. Hobbs Mike Stephens
Scenariusz	Paul Adam Ronald Chesney John T. Chapman David Croft Ian Davidson Jeremy Lloyd
Muzyka	David Croft Ray Moore
Zdjęcia	Max Samett William Dudman
Scenografia	David Buckingham Janet Budden Shelagh Lawson
Czas trwania odcinka	ok. 25–30 minut
Pierwsza emisja
Data premiery	30 grudnia 1982
Stacja telewizyjna	BBC1
Lata emisji	1982 (pilot) 1984–1992
Status	zakończony
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

’Allo ’Allo! – brytyjski serial komediowy autorstwa Davida Crofta i Jeremy’ego Lloyda, emitowany na antenie BBC One od 7 września 1984 do 14 grudnia 1992 roku (ponadto pilot serialu ukazał się 30 grudnia 1982).

Wiele wątków ujętych w sitcomie jest parodią innego brytyjskiego serialu – Secret Army, wyświetlanego w BBC pod koniec lat 70.

Akcja serialu toczy się w kawiarni Café René(inne języki) w niewielkim miasteczku Nouvion w okupowanej przez Niemców Francji podczas II wojny światowej. Kawiarnia staje się jednocześnie ulubionym miejscem spotkań stacjonujących w miasteczku Niemców oraz ważnym punktem operacyjnym działaczy francuskiego ruchu oporu. Właściciel kawiarni, pragnący spokojnego życia René Artois, musi więc wykonywać polecenia ruchu oporu i różne usługi na rzecz skorumpowanych niemieckich władz wojskowych, w przeciwnym wypadku z obu stron grozi mu śmierć.

René przez długi czas ukrywa na zapleczu dwóch brytyjskich lotników, których wraz z ruchem oporu próbuje wysłać z powrotem do Anglii. Żadna z prób nie kończy się jednak powodzeniem. Kawiarnia staje się także miejscem ukrywania skradzionych przez niemieckich oficerów dóbr kultury, które mają im zapewnić spokojne życie po wojnie. Najwięcej problemów przysparza mu szczególnie cenny obraz Upadłej Madonny z wielkim cycem(inne języki) pędzla van Klompa. Ten obraz chce także zdobyć Gestapo, które przysyła specjalnego funkcjonariusza Ottona Flicka.

Większość postaci potraktowana jest stereotypowo i groteskowo, w zależności od ich narodowości. Francuz jest przedstawiony jako najlepszy kochanek – w tę rolę wciela się otyły i łysiejący René, który mimowolnie rozkochuje w sobie kelnerki z kawiarni. Romans z Yvette i Marią, a później z Mimi, musi ukrywać przed zazdrosną żoną Edith. Z drugiej strony sam musi odrzucać zaloty niemieckiego oficera homoseksualisty, Grubera. Inną charakterystyczną postacią jest szeregowa Helga Geerhart, będąca typową aryjską pięknością i nosząca bieliznę w swastyki.

Bohaterowie komedii mówią różnymi akcentami, w zależności od pochodzenia, co nie zostało dokładnie oddane w polskiej wersji (która emitowana była przez TVP2 i Comedy Central Family). Podjęto jedynie próbę oddania wymowy angielskiego oficera, który pojawiał się w przebraniu francuskiego żandarma (sierżant Crabtree). Witał się charakterystycznym Dziń dybry (oryginalnie Good moaning). Często powracało też powiedzonko Michelle z ruchu oporu: Słuchajcie uważnie, bo nie będę powtarzać! (w oryginale: Listen very carefully, I shall say this only once!) albo Ty głupia kobieto! (You stupid woman!), wypowiadane przez René za każdym razem, gdy jego żona znajduje go w dwuznacznej sytuacji z którąś z kelnerek, a on zawsze miał jakieś wytłumaczenie.

 Osobny artykuł: lista postaci serialu ’Allo ’Allo!.

• René Artois (Gorden Kaye) – właściciel kawiarni w Nouvion, próbował być neutralny, lecz został wciągnięty do ruchu oporu, gdzie znany jest pod kryptonimem „Nocny Jastrząb”, niejako narrator Allo! Allo!, zmuszony przez Niemców, którzy grozili, że zastrzelą go, do ukrycia wartościowych dzieł sztuki; romansuje z kelnerkami.
• Edith Artois (Carmen Silvera) – zazdrosna żona René, pomagająca mu w prowadzeniu kawiarni, wątpliwych zdolności aktorka i piosenkarka kawiarnianego kabaretu, nazywana przez René „głupią”; jest jednocześnie obiektem pożądania ze strony Monsieur Alfonse’a i kapitana Bertorellego.
• Madame Fanny La Fan/Leclerc (Rose Hill) – matka Edith, teściowa René. Żyje na strychu kawiarni, nienawidzi wszystkiego, co obce, zwłaszcza niemieckie. To pod jej łóżkiem chowane jest radio, przez które ruch oporu komunikuje się z Londynem. Lubi gin, czasami pojawia się w kawiarni i towarzyszy córce w występach kabaretowych.
• Yvette Carte-Blanche (Vicki Michelle) – jedna z kelnerek w Café René. Ma romans z René i to najbardziej zażyły ze wszystkich kelnerek – chce wziąć ślub ze swym ukochanym, a następnie z nim uciec. Słynne oooOOooo René! to jej słowa. Jest ponadto odpowiedzialna za „zabawianie” niemieckich oficerów na piętrze kawiarni.
• Maria Recamier (Francesca Gonshaw) (serie 1-3) – kelnerka w kawiarni. Miała romans z René, nie wiedząc o jego romansie z Yvette. Tak jak ona liczyła na to, że ucieknie z René. Słynna ze swojego ślinienia się podczas długich kwestii i plucia przy wymawianiu swojego charakterystycznego „r”. Przypadkowo wysłana paczką Czerwonego Krzyża do Szwajcarii.
• Mimi Labonq (Sue Hodge) (serie 4-9) – kelnerka, która zastąpiła Marię. Także ma romans z René. Agentka ruchu oporu, nienawidzi Niemców. Słynie z bardzo niskiego wzrostu (145 cm) i porywczości.
• Michelle Dubois (Kirsten Cooke) – liderka lokalnego ruchu oporu odpowiedzialna za przygotowywanie planu ucieczki angielskich lotników i opracowywanie planów dywersyjnych (wysadzanie w powietrze niemieckich transportów amunicji). Ilekroć się pojawia, jej pierwsze zdanie brzmi: „Słuchajcie uważnie, bo nie będę powtarzać” (Listen very carefully, I shall say this only once.).
• Roger LeClerc (Jack Haig) (serie 1-5) – fałszerz ruchu oporu, „mistrz” przebrań, kawiarniany pianista, odpowiedzialny za dostarczanie do kawiarni m.in. sprzętu i wyposażenia radiowego, bomb oraz baterii. Przychodząc do kawiarni przebrany, zazwyczaj woła np. „Kupujcie cebulę od starego sprzedawcy cebuli”, „Kupujcie gwoździe od starego sprzedawcy gwoździ” itp. Słowa „To ja, Leclerc” (It is I, Leclerc) oraz podniesienie okularów mają pomóc w rozpoznaniu go, kiedy jest w przebraniu, jednak tylko jemu wydaje się, że jest to potrzebne. Jest poza tym dawnym kochankiem z młodości Madame Fanny. Brat Ernesta, który go zastąpił w serialu.
• Ernest LeClerc (Derek Royle, seria 6; Robin Parkinson, serie 7-9) – postać wprowadzona po nagłej śmierci Jacka Haiga (odtwórcy roli Rogera LeClerca). Brat Rogera, także młodociana miłość Madame Fanny, z którą wziął później ślub.
• Monsieur Alfonse (Kenneth Connor) – lokalny właściciel zakładu pogrzebowego. Zakochany w Madame Edith – często zaleca się do niej wręczając m.in. kwiaty. Często pomaga ruchowi oporu. Gdy widzi gołe nogi lub inne skąpo odziane części ciała kobiety, woła „Och, moje słabe serce!” (Oh, my dicky ticker!).
• Denise Laroque (Moira Foot) (seria 5) – pierwsza przywódczyni komunistycznego ruchu oporu romansująca z René.
• Louise (Carole Ashby) (serie 5-9) – w 5. serii członkini, a od 6. kolejna przywódczyni komunistycznego ruchu oporu, również blisko związana uczuciowo z René.

• Pułkownik Kurt von Strohm (Richard Marner) – niemiecki komendant miasteczka, bardzo lubi przebywać w kawiarni i być zabawianym przez kelnerki. Zbliża się ku emeryturze, więc wspólnie z innymi oficerami próbuje zapewnić sobie spokojną przyszłość – ukrywa kilka cennych dzieł sztuki i antyków z zamiarem ich sprzedaży po wojnie.
• Porucznik Hubert Gruber (Guy Siner) – weteran frontu wschodniego, którego zachowania niejednokrotnie odpowiadają stereotypowi homoseksualisty. Zaleca się do René, bez powodzenia. Nieco później wciągnięty w rywalizację o obraz van Klompfa. Posiada pojazd opancerzony Sd.Kfz 222, który nazywa „swoim małym czołgiem”. Stały bywalec Café René. Znawca sztuki.
• Szeregowa Helga Geerhart (Kim Hartman) – sekretarka w biurze pułkownika. Aryjska piękność. Nosi bieliznę w swastyki. Wykonuje zadania dla pułkownika oraz Herr Flicka, nierzadko wykorzystując swój urok cielesny. Kochanka Herr Flicka.
• Generał Erich von Klinkerhoffen (Hilary Minster) – generał i bezlitosny dowódca niemieckich wojsk stacjonujących w Nouvion i okolicach. Często grozi francuskim wieśniakom, że zostaną rozstrzelani. Później wplątany w spisek, którego celem był zamach na Hitlera.
• Kapitan Hans Geering (Sam Kelly) (serie 1-4, seria 7) – bliski współpracownik pułkownika także zamieszany jest w aferę z obrazem. Jako niemiecki oficer jest łagodny i pobłażliwy (np. nie bulwersuje go fakt, że jego mundur uszyty został przez żydowskiego krawca). Również często odwiedza kawiarnię. Pomylony z angielskim lotnikiem i wysłany przypadkowo do Anglii przez ruch oporu. Ma zwyczaj mówienia zamiast zwyczajnego Heil Hitler! samej końcówki tego salutu, czyli ~TLER! (częste zachowanie Niemców nie podzielających poglądów nazistowskich). Jest to jego charakterystyczna kwestia.
• Herr Otto Flick (Richard Gibson, serie 1-8; David Janson, seria 9) – lokalny kuśtykający oficer Gestapo, ma manię wyśledzenia i zniszczenia ruchu oporu. Planuje wziąć po wojnie ślub z Helgą, z którą potajemnie romansuje. Jego ojcem chrzestnym jest Heinrich Himmler. Jego jedną z rozrywek jest bicie (czasami bez powodu) von Smallhausena.
• Herr Engelbert von Smallhausen (John Louis Mansi) (serie 2-9) – niski asystent Herr Flicka, oficer niższej rangi, kuśtykający. Często sugeruje przełożonemu głupie plany i pomysły.
• Kapitan Alberto Bertorelli (Gavin Richards, serie 4-6; Roger Kitter, seria 7) – Włoch, kapitan włoskiej armii, który przybył do Nouvion po tym, jak Mussolini przystąpił do wojny po stronie faszystów, wielbiciel i adorator kobiet. Jego charakterystyczna kwestia to What a mistake-a to make-a, przetłumaczone na polski na „Ale gafę strzeliłem”. Na pozdrowienia niemieckich żołnierzy Heil Hitler zwykł odpowiadać Heil Mussolini.
• Generał Leopold von Flockenstuffen (Ken Morley) (serie 5-7) – niemiecki generał o orientacji homoseksualnej.

• Oficer Crabtree (Arthur Bostrom) (serie 2-9) – angielski oficer w mundurze francuskiego żandarma, pomagający René i ruchowi oporu w ich działaniach przeciwko okupantowi niemieckiemu. Słabo mówi po francusku na dodatek z angielskim akcentem i myli słowa, zwykle przeinaczające sens jego wypowiedzi, np. Good moaning zamiast Good morning (moaning – jęczenie), w polskich dialogach oddane za pomocą „dziń dybry” zamiast „dzień dobry”. W oryginalnej brytyjskiej wersji niektóre wypowiedzi oficera Crabtree w wyniku mylenia słów stają się wulgarne.
• Carstairs i Fairfax (Nicholas Frankau i John D. Collins) (serie 1-7, 9) – zestrzeleni brytyjscy piloci, ukrywający się w różnych wymyślnych miejscach; ruch oporu bezskutecznie usiłuje odesłać ich do domu. Nie rozumieją języka francuskiego, przez co nie do końca orientują się w sytuacji. Wychodząc z kryjówki, zawsze się rozglądają, mówiąc Hello!. Są uosobieniem stereotypu przygłupiego Brytyjczyka.

Serial po raz pierwszy w Polsce pojawił się na antenie TVP2 6 listopada 1991 roku. Wyemitowany został wtedy w całości sezon 5. W późniejszych latach produkcję wyświetlały bądź wyświetlają m.in.: TVP2 (ponownie od stycznia do września 1995, sezony 6-9), Polsat, Polsat 2, BBC Entertainment, Comedy Central Family, TV Puls, Puls 2, Stopklatka, Polsat Comedy Central Extra, Polsat Seriale.

Serial ponadto udostępniany jest poprzez serwis TVP VOD.

W sumie nakręcono 85 odcinków, co daje w przybliżeniu 2470 minut (ok. 41 godzin) serialu. Najwięcej odcinków miało długość 30 minut, a średnio jeden odcinek trwał ok. 29,06 minuty.

W 1994 zrealizowano odcinek specjalny pt. The Best of ’Allo! ’Allo!, stanowiący podsumowanie serialu i prezentujący jego najlepsze fragmenty. 28 kwietnia 2007 BBC wyemitowała kolejny odcinek specjalny pod roboczym tytułem Powrót ’Allo ’Allo!. Zawierał zarówno fragmenty archiwalne, jak i zupełnie nowe sceny, które kręcono w marcu 2007 w Manchesterze z udziałem żyjących aktorów serialu. Widzowie dowiedzieli się, jak potoczyły się losy postaci po chwili, w której kończyła się dziewiąta seria.

• ’Allo ’Allo! w bazie IMDb (ang.)
• ’Allo ’Allo! w bazie Filmweb
• Strona o ’Allo ’Allo! na stronie British TV Comedy