105 mm haubica M101 – Wikipedia, wolna encyklopedia
2,5-tonowa ciężarówka ciągnie haubicę M101A1 105 mm wzdłuż algierskiej plaży | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Rock Island Arsenal |
Rodzaj | |
Historia | |
Produkcja seryjna | 1941 – ? |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber | 105 mm |
Długość lufy | 2574 mm[1] |
Donośność | 11 270 m[1] |
Prędkość pocz. pocisku | 472 m/s |
Długość | 5991 mm[1] |
Szerokość | 2159 mm (marszowa) |
Wysokość | 1574 mm (położenie marszowe)[1] |
Masa | 2258 kg[1] |
Kąt ostrzału | 45° (w płaszczyźnie poziomej) |
Długość odrzutu | 110 cm |
Szybkostrzelność | 10 strz/min.[1] |
Obsługa | 8 żołnierzy[1] |
Haubica M101A1 105 mm (do 1962 z oznaczeniem M2A1) – amerykańska haubica z czasów II wojny światowej. W 1940 została wprowadzona do uzbrojenia armii USA[1]. Początkowo była wykorzystywana podczas wojny na Pacyfiku, później na froncie zachodnim. Po wojnie używana m.in. podczas walk w Korei i w Wietnamie.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]Haubica posiada monoblokową lufę, zamek klinowy o ruchu pionowym, hydropneumatyczny oporopowrotnik i dwuogonowe łoże z dwukołowym podwoziem[1].
Amunicja
[edytuj | edytuj kod]Do strzelania stosuje się pociski[1]:
- odłamkowo–burzące,
- przeciwpancerne
- kumulacyjne
- podkalibrowe
- dymne
- oświetlające
- chemiczne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 124. ISBN 83-86028-01-7.