14 Seksistowskich Piosenek – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Anti Dread | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Gatunek | ||||
Wydawnictwo | ||||
Album po albumie | ||||
|
14 Seksistowskich Piosenek – album muzyczny zespołu Anti Dread wydany w 2003 r. przez wytwórnię Jimmy Jazz Records. Muzyka tworzona przez zespół i prezentowana w ramach tego albumu zaliczana jest do gatunku punk rock, częściowo w stylistyce zbliżonej do street punk/oi! i rock and roll. Było to debiutancki, pierwszy album muzyczny w historii kapeli.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zespół muzyczny Anti Dread powstał w 2003 r.[1][2][3], w Szczecinie[1][4]. Pod koniec tego właśnie roku wytwórnia Jimmy Jazz Records wydała pierwszy, debiutancki album grupy. Otrzymał on tytuł „14 Seksistowskich Piosenek”[2][5][6][7][8][9]. Nagrania materiału na album dokonano w studiu nagraniowym „Elvis Van Tomato” z Warszawy[9].
Album został nagrany i wydany w okresie, kiedy skład zespołu nie był podany do publicznej wiadomości. Wiadomo było jedynie, że w zespole występuje pięciu członków. W zasadzie muzycy występowali niemal incognito. Nawet w wywiadach na pytanie kto występuje w zespole, odpowiedzi były zazwyczaj wymijające. Przykładowo odpowiedź jednego z członków zespołu w jednym z wywiadów nie zawierała żadnych konkretów i lawirowała w kierunku takich stwierdzeń jak: chcemy też zostać tajemniczymi Don Pedrami
, ... aspirujemy do wielu tytułów ...
. Z konkretnych informacji jakie ewentualnie przekazywali można było dowiedzieć się jedynie o zakresie instrumentariów[5][6][10][11]. Ta strategia pewnej tajemniczości co do składu kapeli, przy wydawaniu kolejnych albumów, została w późniejszym okresie działalności zespołu zarzucona[12][13]. Jak wskazują muzycy, nie było takiego założenia, a jedynie początkowa chęć sprawdzenia co będzie i jak będzie przy takim podejściu. Możliwość trwałego grania incognito wykluczały przecież choćby koncerty i oczywista rozpoznawalność członków zespołu znanych już także z innych kapel[10].
Następny, drugi album grupa wydała na początku 2005 r. pod tytułem „Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek”[2][13][14][15].
Tytuł i kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]Albumowi nadano tytuł „14 Seksistowskich Piosenek”. Liczba zawarta w tytule odzwierciedla liczbę utworów zawartych w albumie. Natomiast dalsza część tytułu ma związek z kontrowersyjnymi kwestiami związanymi z posądzaniem muzyków o seksizm, zarówno w odniesieniu do działalności w zespole Anti Dread, jak innych zespołach, w których część muzyków działała, w tym The Analogs[5][10][11]. Tutaj za komentarz może posłużyć między innymi jedna z wypowiedzi jednego z członków kapeli, który podsumowuje ten zarzut prostymi, ale też nieco przewrotnymi stwierdzeniami, cytat: Lubimy dziewczyny, niektórym to wystarczy żeby nas okrzyczeć seksistami. Chcieliśmy ich uprzedzić i okrzyknęliśmy się sami. Niech wymyślą coś innego.
oraz że dziewczyny są bardzo fajne, a interesowanie się nimi to nic złego
[11]. Ponadto lider zespołu wskazuje, że na bardziej zaangażowanej części sceny punk, to tam każde mówienie o kobiecie jest traktowane jako seksizm
, co powoduje, że niemal z góry teksty do dziewczynach, kobietach w utworach zespołów punk 77 czy skinhead, z góry są uznawane za seksistowskie. Te kontrowersje częściowo niewątpliwie są także pokłosiem akcji skierowanych przez feministki wobec zespołu The Analogs, który uważany był przez pewien czas za wrogów feministek i ekologów, co jak przyznaje lider Anti Dred i równocześnie The Analogs, podsycali swego czasu sami muzycy i dobrze przy tym się bawili[10].
Skład zespołu
[edytuj | edytuj kod]Zespół wydał ten album w następującym składzie:
- Paweł "Piguła" Czekała: gitara, wokal (wspierający, chórki), produkcja
- Błażej Halski: gitara, wokal (wspierający, chórki)
- Paweł "Dmuchacz" Boguszewski: perkusja
- Piotr Półtorak: wokal
- Dariusz "Kefir" Śmietanka: gitara basowa[2][7][12]).
Gościnnie na instrumentach klawiszowych wystąpił "Kolarz"[7][16].
Utwory
[edytuj | edytuj kod]lp. | tytuł[6][7][8][17] | CD[7][16][17] | kaseta[18] | czas[17][19] |
---|---|---|---|---|
1 | Chcę być gwiazdą punk rocka | 1 | A1 | 2:15 |
2 | Debil | 2 | A2 | 2:54 |
3 | Policja na plecach | 3 | A3 | 3:11 |
4 | Przeklinam ten świat | 4 | A4 | 3:57 |
5 | Feministka | 5 | A5 | 2:54 |
6 | Miłość to choroba | 6 | A6 | 2:56 |
7 | Miękkie serce | 7 | A7 | 3:23 |
8 | Manifest | 8 | B8 | 2:49 |
9 | Antysocjal | 9 | B9 | 1:31 |
10 | Mogła mieć cały świat | 10 | B10 | 2:53 |
11 | Nie wierzę ci | 11 | B11 | 2:59 |
12 | Piękni i puści | 12 | B12 | 3:09 |
13 | Komputerowy wojownik | 13 | B13 | 2:22 |
14 | Generator stop!!! | 14 | B14 | 2:53 |
Covery
[edytuj | edytuj kod]Pośród utworów zamieszczonych w albumie zamieszczono covery następujących wykonawców:
- Eddy Grant[5][6], ale w wersji The Clash[5][6][16] („Police On My Back” – „Policja Na Plecach”[6][16])
- Sex Pistols[5][6][16] („Pretty Vacant” – „Piękni i Puści”[6][16])
- Skrewdriver[5][6][16] („Antisocial” – „Antysocjal”[6][16]).
Muzyka i teksty
[edytuj | edytuj kod]Debiutancki album muzyczny zespołu Anti Dread pod tytułem „14 Seksistowskich Piosenek” zawiera twórczość, którą zarówno krytycy jak i sami muzycy zaliczają do nurtu punk rocka[3][10][11][12]. W szczególności jest to muzyka stylistycznie nawiązująca do punk'77[6][10][11][12]. W kompozycjach dostrzega się także wyraźne nawiązania do nurtu street punk / oi[10][12] oraz rock and roll[6][12]. Z tego względu zaprezentowana w albumie twórczość porównywana jest do dokonań takich między innymi zespołów jak The Vibrators, The Lurkers, Angelic Upstarts[5], The Boys, The Undertones[10]. Pewnych podobieństw w twórczości można doszukać się także z grupą Bulbulators[5]. Sami muzycy ówcześnie zaś chcieli być odbierani jak The Undertones, Ramones, The Clash, Sex Pistols[11].
Pod względem tekstowym dominuje wizja damsko-męskiego świata, odwieczna walka płci, dziewczyny, miłość, przemoc, uliczne życie, zabawa, alkohol[10][20][11][6], bez zagłębiania się w jakiekolwiek ideologie, na luzie[10].
Odbiór i opinie
[edytuj | edytuj kod]Opinie dotyczące tego albumu są przeważnie pozytywne. Jak wskazują niektórzy recenzenci album zawiera niezłe piosenki, w których zwracają uwagę między innymi sprawne chórki, dobre solówki zawarte w utworach w odpowiednich proporcjach, często chwytliwe refreny. Jest to muzyka prosta i zgodna ze stylem życia muzyków[5], a przede wszystkim muzyka punk rockowa jaką sami lubią[11]. Krytycy zwracają przy tym uwagę, że muzyka zawarta na tym debiutanckim albumie jest ostrzejsza i bardziej street punkowa niż późniejsze kolejne albumy tego zespołu, co jak w późniejszych latach wyjaśnili muzycy było zgodne z ich nowymi pomysłami na kolejne nagrania[10][12][20][21]. Według niektórych ocen jest to najbardziej melodyjny i przebojowy album w historii zespołu (z perspektywy albumu „Zestaw Do Samobójstwa” wydanego w 2008 r. i wcześniejszych), z porywająca muzyką i tekstami doskonale pasującymi do klimatu muzyki Anti Dread[21]. Utwory zawarte w albumie to kawał niezłej roboty z duża dawką melodii[6].
Kontrowersje związane z utworem Antysocjal
[edytuj | edytuj kod]Jednym z utworów zamieszczonych w albumie jest kompozycja zatatuowana „Antysocjal”. Jest to cover utworu „Antisocial” pierwotnie wykonywanego przez zespół Skrewdriver[5][6][16]. Już sam fakt sięgnięcia po twórczość tego zespołu wzbudza kontrowersje, szczególnie w środowiskach lewackich. Jednakże jak wyjaśniają muzycy nie powinien on wzbudzać kontrowersji, gdyż utwór ten pochodzi z pierwszej ich płyty, a więc z okresu działalności, kiedy była to po prostu kapela punk rockowa, nie związana jeszcze zupełnie ze sceną prawicową, Rock Against Communism i ideami prawicowymi, faszystowskimi czy nacjonalistycznymi. Także przekaz z niego płynący nie nosi jakichkolwiek tego typu znamion[11]. Ponadto niektórzy autorzy publikacji traktują ten utwór jako swego rodzaju prowokację[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rate Your Music Anti Dread ↓, /artist/anti_dread.
- ↑ a b c d last.fm Anti Dread 2009 ↓, /pl/music/Anti+Dread/.
- ↑ a b Babraj 2013 ↓, /ar/c13-1779170.
- ↑ Sobiela i Sikora 2022 ↓, s. 46.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Bezkoc 2004 ↓, s. 95-96.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Kuspiel: 14 seksistowskich piosenek ↓, /product-pol-320-14-seksistowskich-piosenek.html.
- ↑ a b c d e Archiwum Polskiego Rocka Anti Dread 14 Seksistowskich Piosenek ↓, /plyta/anti-dread-14-seksistowskich-piosenek-jazz059/.
- ↑ a b Discogs Anti Dread 14 Seksistowskich Piosenek master ↓, Master Release Code: [m3189486].
- ↑ a b spirit-of-rock.com 14 Seksistowskich Piosenek ↓, /en/album/14_Seksistowskich_Piosenek/29681.
- ↑ a b c d e f g h i j k Bezkoc 2006 ↓, s. 46-47.
- ↑ a b c d e f g h i Skoda 2003 ↓, s. 39.
- ↑ a b c d e f g Pyrzyna 2005 ↓, s. 3-5.
- ↑ a b Bezkoc 2005 ↓, s. 105.
- ↑ Archiwum Polskiego Rocka Anti Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek ↓, /plyta/anti-dread-jeszcze-wiecej-seksistowskich-piosenek-jazz073/.
- ↑ Discogs Anti Dread Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek ↓, Release Code: [r4370416].
- ↑ a b c d e f g h i Discogs Anti Dread 14 Seksistowskich Piosenek CD ↓, Release Code: [r4900763].
- ↑ a b c Spotify 14 Seksistowskich Piosenek ↓, /album/59zrbH8sueNjpS52breeUr.
- ↑ Discogs Anti Dread 14 Seksistowskich Piosenek Cassette ↓, Release Code: [r27855651].
- ↑ getsongkey.com 14 Seksistowskich Piosenek ↓, /album/14-seksistowskich-piosenek/gkM8r.
- ↑ a b Kuspiel 2007 ↓, s. 40-41.
- ↑ a b rockmetalshop.pl Zestaw Do Samobójstwa ↓, /product-pol-65857-plyta-CD-ANTI-DREAD-ZESTAW-DO-SAMOBOJSTWA.html.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Anti Dread [online], last.fm, 20 marca 2009 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
- Anti Dread [online], Rate Your Music [dostęp 2024-07-19] (pol.).
- Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Archiwum Polskiego Rocka [dostęp 2024-07-19] (pol.).
- Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Master Release Code: [m3189486] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
- Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Release Code: [r27855651] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
- Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Release Code: [r4900763] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
- Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], getsongkey.com [dostęp 2024-08-26] (ang.).
- Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], spirit-of-rock.com [dostęp 2024-08-26] (ang.).
- Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Spotify [dostęp 2024-08-23] (ang.).
- Anti Dread – Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek [online], Archiwum Polskiego Rocka [dostęp 2024-07-19] (pol.).
- Anti Dread – Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Release Code: [r4370416] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
- Anti Dread – Zestaw Do Samobójstwa [online], rockmetalshop.pl, Release Code: [r5056114] [dostęp 2024-08-26] (ang.).
- Rafał Babraj , Kortowiada 2013. Happysad, Bethel, Zabili Mi Żółwia i Anti Dread! [online], naszemiasto.pl; Polska Press Sp. z o.o., 19 marca 2013 [dostęp 2024-08-20] (pol.).
- Bezkoc, Anti Dread – 14 seksistowskich piosenek … CD, Mariusz Prokulski (red.), „Pasażer” (1/2004 (#18, zima/wiosna 2004)), Dębica: wydawnictwo „Pasażer”, 2004, s. 95-96, ISSN 1509-7374 , fanzin hard core / punk; Recenzje.
- Bezkoc, Anti Dread – Jeszcze więcej seksistowskich piosenek, Mariusz Prokulski (red.), „Pasażer” (1/2005 (#20, lato/jesień 2005)), Dębica: wydawnictwo „Pasażer”, 2005, s. 105, ISSN 1509-7374 , fanzin hard core / punk; Recenzje.
- Bezkoc, Anti Dread, rządzą nami hormony, „Pasażer” (1/2006 (#21, wiosna/lato 2006)), Dębica: PASAŻER, 2006, s. 46-47, ISSN 1509-7374 , fanzin hard core / punk; Wywiad z Pigułą – gitara, teksty, Rudym – wokal.
- Andrzej Kuspiel , Anti Dread 14 seksistowskich piosenek [online], Jimmy Jazz Records [dostęp 2024-08-21] (pol.).
- Andrzej Kuspiel , Anti Dread Wszyscy jesteśmy lesbijkami, Zdzisław „Dzidek” Jodko (red.), „Garaż” (2/2007 (#26)), Szczecin: Jimmy Jazz Records, 2007, s. 40-41, ISSN 1429-3765 , listopad 2007.
- Dominik Pyrzyna , Anti Dread, Punk Rock 77, Zdzisław „Dzidek” Jodko (red.), „Garaż” (#22), Jimmy Jazz Records, 2005, s. 3-5, ISSN 1429-3765 , 77 stycznia, zima/wiosna 2005; wywiad z Piotrusiem (wokal) i Pawłem (gitara).
- Skoda, Anti Dread, Zdzisław „Dzidek” Jodko (red.), „Garaż” (#20), Szczecin: Jimmy Jazz Records, 2003, s. 39, ISSN 1429-3765 , 33 listopada / jesień 2003; Wywiad z gitarzystą Anti Dread.
- Artur Sobiela , Tomasz Sikora , Narodowy spis zespołów, Kraków: Wydawnictwo Ha!art, 2022, ISBN 978-83-66571-69-3 (pol.).